Read Western Panjabi اِفسِیوں 4 Bible Online

اِفسِیوں 4 - Western Panjabi bible

اِفسِیوں 4

¹سو مَیں جیہڑا خُداوند دے سببّوں قیدی آں تُہاڈے اگّے عرض کرنا آں پئی جیویں سَدّے گئے سو۔ اوسے طرح چلّو۔

²یعنی پُوری عاجزی تے حلِیمی نال صبر کر کے مُحبّت نال اِک دُوجے دی برداشت کرو۔

³تے ایہو ای کوشش کر دے رہو۔ پئی رُوح دی اِکتائی صُلح دے بند نال بَدّھی رہے۔

⁴اِکّو ای بدن اے تے اِکّو ای رُوح اے۔ جیویں تُہانوں وی جیہڑے سَدّے گئے سو تُہاڈے سَدّے جان توں آس وی اِکّو ای اے۔

⁵اِکّو ای خُداوند اے۔ اِکّو ای اِیمان۔ اِکّو ای بپتِسمہ۔

⁶تے ساریاں دا اِکّو ای خُدا تے باپ اے۔ جیہڑا ساریاں اُتّے تے ساریاں وِچ تے ساریاں دے اندر اے۔

⁷تے ساڈے وِچوں ہر اِک اُتّے مسِیح دی بخشِش دے اندازے دے سببّوں فضل ہویا اے۔

⁸ایسے واسطے اوہ آکھدا اے۔ پئی جد اوہ عالمِ بالا اُتّے چڑھیا تے قیدِیاں نُوں نال لے گیا۔ تے بندیاں نُوں اِنعام دِتّے۔

⁹(ہُن اوہدے چڑھن دا ایہدے بِناں ہور کِیہ مطلب اے پئی زمین دے ہیٹھلے علاقے وِچ وی اُتریا سی؟

¹⁰تے ایہہ اُترن والا اوہو ای اے۔ جیہڑا ساریاں اسماناں توں اُچّا چڑھیا تاں جو سارِیاں شیواں نُوں بھر دے۔)

¹¹تے اوسے ای بعضیاں نُوں رسُول تے بعضیاں نُوں نبی تے بعضیاں نُوں اِنجِیل سُنان والے تے بعضیاں نُوں آجڑی تے اُستاد بنا کے دے دِتّا۔

¹²تاں جو پاک لوک کامِل بنن تے سیوا دا کمّ کِیتا جائے۔ تے مسِیح دا جِسم وَدھے۔

¹³جدوں تِیکر اسی سارے خُدا دے پُتر تے اِیمان تے اوہدی پچھان وِچ اِک نا ہو جائیے تے پُورے اِنسان یعنی مسِیح دے پُورے قد جیڈے نا ہو جائیے۔

¹⁴پئی اسی اگّے نُوں بچّے نا رہیئے۔ یعنی بندیاں دے فریب تے مکر دے سبّب اوہناں دی بھڑکان والی چالاکی پِچّھے ہر اِک تعلِیم دی وَا نال ڈولدے نا پِھریئے۔

¹⁵سگوں مُحبّت تے سچیائی اُتّے چَل کے اوہدے وِچ جیہڑا سِر اے۔ مطلب اے مسِیح وِچ سبھنیں گلِّیں وَدھدے جائیے۔

¹⁶جِہدے توں سارا تَن اِک اِک جوڑ دی مدد نال جوڑیا تے گنڈھیا جاندا اے تے اِک اِک انگ دے ولّ کمّ کرن نال مُحبّت وِچ اپنے آپ نُوں اُسارن لئی تَن دا وادھا ہوندا اے۔

¹⁷ایس لئی مَیں ایہہ آکھنا آں تے خُدا ولّوں ایہہ دس دینا آں پئی جِیکن غیر قوماں اپنے واہیات خیالاں وِچ ٹُردیاں نیں۔ تُسی اوس طرح نا ٹُرناں۔

¹⁸کیوں جو اوہناں دی عقل اَنھی ہوگئی۔ تے اوہ اوس نادانی دے سببّوں جیہڑی اوہناں وِچ اے۔ تے اپنے دِلاں دی سختی دے سببّوں خُدا دی زِندگی توں خارج نیں۔

¹⁹اوہناں سُنّ ہو کے اپنے آپ نُوں لُچ پُنے مگر لا دِتّا۔ پئی سارے گندے کمّ لوبھ نال کرن۔

²⁰پر تُساں مسِیح دی بابت ایہو جیہی تعلِیم نئیں سِکھی۔

²¹سگوں تُساں اوس سچیائی دے سببّوں جیہڑی یِسُوع وِچ اے اوسے دی سُنی تے اوسے دی ایہہ تعلِیم سِکھی۔

²²پئی تُسی اپنے اگلے چال چَلّن دی اوس پرانی اِنسانِیّت نُوں لاہ چھڈو۔ جیہڑی فریب دین والِیاں شہوتاں پِچّھے خراب ہوندی جاندی اے۔

²³تے اپنی عقل دی رُوحانی حالت وِچ نَوِیں بندے جاؤ۔

²⁴تے نَوِیں اِنسانِیّت نُوں پاؤ جیہڑی خُدا دے سببّوں اوس سچیائی دی راستبازی تے پاکیزگی وِچ پَیدا کِیتی گئی اے۔

²⁵سو جُھوٹھ بولنا چھڈ کے ہر اِک اپنے گواہنڈی نال سَچ بولے۔ کیوں جو اسی آپو وِچ اِک دُوجے دے انگ آں۔

²⁶غُصّے تے ہوؤ پر گُناہ نا کرو۔ دِن ڈُبن تِیکر تُہاڈی خفگی نا رہے۔

²⁷تے نا ابلیس نُوں تھاں دیو۔

²⁸چوری کرن والا فیر چوری نا کرے سگوں چَنگا پیشہ مَل کے ہتّھاں نال کمّ کرے۔ تاں جو غرِیب نُوں کُجھ دے سکے۔

²⁹کوئی گندی گلّ تُہاڈے مُنھ توں نا نِکلے۔ سگوں اوہو جیہڑی ویلے سر فائدہ دیوے۔ تاں جو اوہدے توں سُنن والیاں اُتّے فضل ہوئے۔

³⁰تے خُدا دے پاک رُوح نُوں نا کلپاؤ جِہدی ساڈے اُتّے چُھٹکارے دے دِن لئی مُہر لگّی ہوئی اے۔

³¹ہر اِک طرح دی کَوڑ تے کرودھ تے دھُروہ تے رَولا تے بھنڈی ساری کِڑ سَنے دُراڈے کرو۔

³²تے اِک دُوجے اُتّے مہربان تے نرم دِل ہوؤ۔ تے جیویں مسِیح دے سببّوں خُدا ساڈے قصور بخش دِتّے نیں۔ تُسی وی اِک دُوجے نُوں بخشو۔