Read Western Panjabi عِبرانیوں 11 Bible Online

عِبرانیوں 11 - Western Panjabi bible

عِبرانیوں 11

¹ہُن اِیمان آس کِیتیاں ہویاں شیواں دا پَکّ تے اَن ڈِٹھ شیواں دا ثبُوت اے۔

²کیوں جو اوہدی بابت بزُرگاں دے حق وِچ چنگی گواہی دِتّی گئی۔

³اِیمان دی راہِیں اسی پتا کرنے آں پئی جہان خُدا دے حُکم نال بنے ایتھوں توڑی پئی جو کُجھ دِسدا اے۔ ظاہری شیواں توں نئیں بنیا۔

⁴اِیمان دی راہِیں ہابل قائن نالوں چنگی قُربانی خُدا اگّے چاہڑی تے اوہدے سبّب اوہدے راستباز ہون دی گواہی ہوئی۔ کیوں جو خُدا اوہدیاں نذراں دی بابت گواہی دِتّی تے بھانویں اوہ مر گیا تَد وی اوسے دی راہِیں ہُن تِیکر گلّ کر دا اے۔

⁵اِیمان دی راہِیں حنوک چُکیا گیا پئی مَوت نُوں نا ویکھے تے ایس لئی پئی خُدا اوہنوں چُک لیا سی اوہ نا لَبّھیا۔ ایس لئی پئی چُکے جان توں پہلاں اوہدے حق وِچ ایہہ گواہی دِتّی گئی سی پئی اوہ خُدا نُوں پسند آیا سی۔

⁶تے بِناں اِیمان اوہنوں پسند آؤنا اَنہونی گلّ اے۔ ایس لئی پئی خُدا دے کول آؤن والے نُوں اِیمان رکھنا پَیندا اے۔ پئی خُدا اے تے اپنے لَبّھن والیاں نُوں اَجر دیندا اے۔

⁷اِیمان دی راہِیں نُوح نُوں اوہناں شیواں دی بابت جیہڑیاں اودُوں تِیکر نئیں سن دِسدیاں۔ ہدایت ہوئی۔ اوس خُدا کولوں ڈردِیاں اپنے ٹبّر دے بچان لئی بیڑی بنائی جِہدی راہِیں اوس دُنیا نُوں مُجرم ٹھہرایا۔ تے اوس راستبازی دا وارث ہویا جیہڑی اِیمان سیتی ہوندی اے۔

⁸اِیمان دی راہِیں ابرہام جد سدّیا گیا حُکم مَن کے اوس تھاں ٹُر گیا۔ جیہڑا وِرثے وِچ اوہنوں مِلن والا سی تے بھانویں اوہ نئیں سی جان دا پئی مَیں کِتّھے لگا جانا آں تَد وی ٹُرپیا۔

⁹اِیمان دی راہِیں اوہ وعدے دے مُلک وِچ پرائے مُلک وانگُوں بے وطن ہویا تے اِضحاق تے یعقُوب سَنے جیہڑے اوسے وعدے دے اوہدے نال وارث سن تنبُوآں وِچ وَسّن لگّا۔

¹⁰ایس لئی پئی اوس سدا رہن والے شہر دی اوڈِیک وِچ سی جِہنُوں اُسارن والا تے بنان والا خُدا اے۔

¹¹اِیمان دی راہِیں آپے سارہ نُوں وی عُمر لنگھا کے پیٹ ہون دی طاقت لَبّھی ایس لئی پئی اوس وعدہ کرن والے نُوں سَچّا جانیا۔

¹²سو اِک بندے وِچوں جیہڑا مُردے جِہیا سی اسمان دے تاریاں دے برابر بے انت تے سمُندر دی ریت وانگر اَن گنت اولاد پَیدا ہوئی۔

¹³ایہہ سارے اِیمان وِچ مر گئے تے وعدے دِیاں شیواں نئیں ساں لَیاں سگوں دُوروں ای ویکھ کے اوہناں نُوں چاء چڑھیا تے مَن لیا پئی اسی دُنیا اُتّے پردیسی تے راہی آں۔

¹⁴جیہڑے اجیہاں گلّاں آکھدے نیں اوہ ظاہر کر دے نیں پئی اسی اپنا وطن لَبّھنے آں۔

¹⁵تے جِہدے وِچوں اوہ نِکل آئے سن۔ جے اوہ اوہدا خیال کر دے تے اوہناں نُوں پرت جان دی ویہل لگدی۔

¹⁶پر اوہ اِک اودُوں چنگے پئی اسمانی مُلک دی چاہ کر دے نیں ایس لئی خُدا اوہناں دا خُدا اکھوان توں نئیں سنگدا ایس لئی پئی اوس اوہناں لئی اِک شہر وی تیار کِیتا اے۔

¹⁷اِیمان دی راہِیں ابرہام ازمایش دے ویلے اِضحاق نُوں نذر چاڑھیا۔ جِس وعدیاں نُوں سَچ مَن لیا سی اوہ اپنے اوس اِکّی پُتر نُوں نذر کرن لگّا۔

¹⁸جِہدی بابت ایہہ آکھیا گیا سی پئی اِضحاق وِچوں تیری نسل اکھوائے گی۔

¹⁹کیوں جو اوہ ایہہ سمجھیا۔ پئی خُدا مویاں وِچوں وی جوال سکدا اے۔ تے مِثال وانگُوں مویاں وِچوں اوہنوں فیر مِلیا سی۔

²⁰اِیمان دی راہِیں اِضحاق وی آؤن والِیاں شیواں دی بابت یعقُوب تے عیسَو دوہاں نُوں دُعا دِتّی۔

²¹اِیمان دی راہِیں یعقُوب مر دے ویلے یُوسف دے دوہاں پُتراں واسطے وَکھو وَکھ برکت منگی تے اپنے سوٹے دے سِرے دا آسرا لے کے سجدہ کِیتا۔

²²اِیمان دی راہِیں یُوسف جد اوہ مرن دے نیڑے سی۔ بنی اِسرائیل دے اوتھوں نِکل جان دا ذِکر کِیتا۔ تے اپنی ہڈِّیاں دی بابت حُکم دِتّا۔

²³اِیمان دی راہِیں مُوسیٰ دے ماں پئیو نیں اوہدے جمّن پِچّھوں اوہنوں تَرے مہینے لُکا رکھیا۔ کیوں جو اوہناں ویکھیا۔ پئی مُنڈا سوہنا اے۔ تے اوہ بادشاہ دے حُکموں نا ڈرے۔

²⁴اِیمان دی راہِیں مُوسیٰ وڈّیاں ہو کے فِرعون دی دِھی دا پُتر ہون توں مُکّریا۔

²⁵ایس لئی پئی اوس گُناہ دا تھوڑے چِر دا سواد چکھّن نالوں خُدا دی اُمّت نال رَل کے ماڑا سلُوک جھلنا بُہتا پسند کِیتا۔

²⁶تے مسِیح لئی طعنے مِہنے جِرنا مِصر دے خزانیاں نالوں وڈّی دَولت جانیا کیوں جو اوہنوں اَجر دا خیال سی۔

²⁷اِیمان دی راہِیں اوس بادشاہ دے غُصّے دا ڈر نا کِیتا تے مِصر نُوں چھڈ دِتّا ایس لئی پئی اوہ اینج پکّے پَیر رہیا جیویں اوہ اَن ڈِٹھ نُوں پیا ویکھدا اے۔

²⁸اِیمان دی راہِیں فسح کرن تے لہو چھڑکن اُتّے عمل کِیتا تاں جو پلیٹھی دیاں دا مارن والا اوہناں نُوں چھڈ دے۔

²⁹اِیمان دی راہِیں اوہ لال سمُندر وِچوں ایس طرح لنگھ گئے۔ جیویں سُکّی زمین اُتّوں۔ تے جد مِصر والیاں لنگھن دا اِرادہ کِیتا تے اوہ ڈُب گئے۔

³⁰اِیمان دی راہِیں یرِیحُو دا کوٹ جد سَتّ دِن تِیکر اوہدے دوالے پھیریاں مارِیاں تے ڈِگّ پیا۔

³¹اِیمان دی راہِیں راحب کسبی نافرماناں نال ہلاک نا ہوئی۔ کیوں جو اوس جاسُوساں نُوں آرام نال رکھیا سی۔

³²ہُن ہور کِیہ آکھاں اینی ویہل کِتّھے پئی جَدعون تے برق تے سمسُون تے اِفتاہ تے داؤد تے سموئیل تے ہورناں نبیاں دا حال بیان کراں۔

³³اوہناں اِیمان دی راہِیں بادشاہیاں جِت لَیاں۔ نیکی دے کمّ کِیتے وعدے دِیاں شیواں نُوں لے لیا شیراں دے مُنھ بند کِیتے۔

³⁴اَگ دی تیزی نُوں بُجھایا تے تلوار دی دھار توں بچ نِکلے۔ کمزوری وِچ زور والے ہوئے تے لڑائی وِچ بہادر نِکلے۔ تے وَیرِیاں دی فَوجاں نُوں بھجا دِتّا۔

³⁵زنانِیاں اپنے مُردے فیر جِیوندے لے لَئے۔ تے ہور کلپائے گئے۔ پر خلاصی منظُور نا کِیتی۔ تاں جو اوہناں نُوں چنگی قیامت مِل جائے۔

³⁶تے ہور اِنج جا پَے گئے۔ پئی اوہناں نال مخَول ہویا تے کولڑے کھادے سگوں اوہناں نُوں بیڑیاں تے قیداں پئیاں۔

³⁷اوہناں نُوں پتّھر مارے گئے۔ آرے نال چیرے گئے۔ ازمایش وِچ پئے۔ تلوار نال مارے گئے۔ بھیڈاں تے بکرِیاں دِیاں کھلّاں اُتّے پائیاں تنگی وِچ۔ مُصِیبت وِچ۔ لوکاں دے بَھیڑے سلُوک دے سببّوں پَھوندے رہے۔

³⁸دُنیا اوہناں دے لائق نئیں سی۔ اوہ بیاباناں تے پہاڑاں غاراں تے زمین دیاں ٹویاں وِچ خجل خوار ہوندے رہے۔

³⁹تے بھانویں اوہناں سبھناں دی بابت اِیمان دے سبّب چنگی گواہی دِتّی گئی۔ تَد وی اوہناں نُوں وعدے دی شے نا مِلی۔

⁴⁰ایس لئی پئی خُدا اگّے ای ساڈے لئی کوئی بہتر شے سوچی سی تاں جو اوہ ساڈے بِناں کامِل نا بنن۔