Read Western Panjabi ۱-پطرس 2 Bible Online

۱-پطرس 2 - Western Panjabi bible

۱-پطرس 2

¹فیر ساری بدی تے سارے فریب تے مکّاری تے ساڑا تے بُرا آکھنا چھڈ کے۔

²نَوِیں جمّیاں ہویاں بچّیاں وانگر کلام دے نَروَیر رُوحانی دُدّھ دی چاہ رکھو۔ پئی اوہدی راہِیں نجات پان لئی وَدھدے جاؤ۔

³جے تُہانوں خُداوند دے مہربان ہون دا سواد آگیا اے۔

⁴اوہدے کول آ کے جیہڑا بندیاں دا ردّیا ہویا پر خُدا دا چُنیا تے قِیمتی جِیوندا پتّھر اے۔

⁵تُسی وی جِیوندے پتّھراں وانگر رُوحانی گھر بندے جاندے ہو۔ تاں جو کاہِناں دا پاک فِرقہ بن کے اجیہاں رُوحانی قُربانِیاں چاہڑو۔ جیہڑیاں یِسُوع مسِیح دی راہِیں چَنگیاں لگدِیاں نیں

⁶ایس واسطے پاک کتاب وِچ لِکھیا اے۔ پئی ویکھو مَیں صِیُّون وِچ نُکّر دے سِرے دا چُنیا ہویا تے قِیمتی پتّھر دھرنا آں۔ جیہڑا اوہدے اُتّے اِیمان لیاؤندا اے۔ اوہنوں کدی نموشی نا ہوئے گی۔

⁷سو تُہاڈے اِیمان لیاؤن والیاں لئی تے اوہ قِیمتی اے۔ پر نا مَنّن والیاں لئی اوہ پتّھر جِہنُوں راجاں نیں رَدّ کِیتا اوہ ای نُکّر دے سِرے دا پتّھر ہوگیا۔

⁸تے ٹھیڈا لگّن دا پتّھر تے ٹھوکر کھان دی چٹان ہویا کیوں جو اوہ نافرمان ہو کے کلام توں ٹھیڈا کھاندے نیں۔ تے ایہدے لئی مُقرّر وی ہوئے سن۔

⁹پر تُسی اِک چُنی ہوئی نسل تے بادشاہی کاہِناں دا فِرقہ پاک قوم تے اجیہی اُمّت ہو جیہڑی خُدا دی خاص ملکیّت اے۔ تاں جو اوہدیاں خُوبِیاں ظاہر کرو۔ جِس تُہانوں ہنیرے وِچوں اپنے عجب چانن وِچ سدّیا اے۔

¹⁰پہلاں تُسی کوئی اُمّت نئیں سو پر ہُن خُدا دی اُمّت اوہ۔ تُہاڈے اُتّے رَحم نئیں سی ہویا پر ہُن تُہاڈے اُتّے رَحم ہویا اے۔

¹¹پیاریو مَیں تُہاڈی مِنّت کرنا آں۔ پئی تُسی اپنے آپ نُوں پردیسی تے مُسافر جان کے اوہناں جِسم دِیاں خواہشاں توں بچے رہو جیہڑیاں رُوح نال لڑائی رکھدیاں نیں۔

¹²تے غیر قوماں وِچ اپنا چال چَلّن نیک رکھو۔ تاں جو جیہڑیاں گلّاں وِچ اوہ تُہانوں بدکار جان کے تُہاڈے اُتّے عیب لاندے نیں تُہاڈے نیک کمّاں نُوں ویکھ کے اوہناں دے سببّوں پڑتال دے دِہاڑے خُدا دی وڈیائی کرن۔

¹³خُداوند دے لئی اِنسان دے ہر اِک انتظام دے تابعدار رہو۔ بادشاہ دے ایس لئی پئی اوہ سبھناں توں وَڈا اے۔

¹⁴تے حاکماں دے ایس لئی پئی اوہ بدکاراں دی سزا تے نیکاں دی وڈیائی دے لئی اوہدے ولّوں گھلّے ہوئے نیں۔

¹⁵کیوں جو خُدا دی ایہہ مرضی اے پئی تُسی نیکی کر کے جاہلاں دی نادانی دِیاں گلّاں نُوں بند کر دیو۔

¹⁶تے اپنے آپ نُوں اَزاد سمجھو۔ پر ایس اَزادی نُوں بدی دا پردہ نا بناؤ۔ سگوں اپنے آپ نُوں خُدا دے غلام سمجھو۔

¹⁷ساریاں دی عِزّت کرو۔ برادری نال مُحبّت رکھو۔ خُدا توں ڈرو بادشاہ دی عِزّت کرو۔

¹⁸نَوکرو! بڑے خَوف نال اپنے مالکاں دے تابعیاں رہو۔ نا نِرے نیکاں تے حلِیماں ای دے۔ سگوں ڈاھڈیاں دے وی۔

¹⁹کیوں جو جے کوئی خُدا دا خیال کر کے بے انصافی نال دُکھ سہے تے ایہہ چَنگا اے۔

²⁰ایس لئی پئی جے تُساں گُناہ کر کے ہُورے کھادے تے صبر کِیتا تے کِیہ وڈیائی اے؟ ہاں جے نیکی کر دیاں دُکھ پاندے تے صبر کر دے ہو۔ تے ایہہ خُدا دے اگّے چَنگا اے۔

²¹تے تُسی ایسے لئی سَدّے گئے سو۔ کیوں جو مسِیح وی تُہاڈے لئی دُکھ پا کے تُہانوں اِک نمونہ دے گیا تاں جو اوہدے کُھرے اُتّے ٹُرو۔

²²نا اوس گُناہ کِیتا۔ تے نا ای اوہدے مُنھ توں مکر دی کوئی گلّ نِکلی۔

²³نا اوہ گالاں لے کے گالاں دیندا سی۔ نا ای دُکھ پا کے کِسے نُوں جِھڑکدا سی۔ سگوں اپنے آپ نُوں سَچّے مُنصف دے ہتّھ سونپدا سی۔

²⁴اوہ آپ ساڈے گُناہ نُوں اپنے بدن اُتّے چُک کے صلِیب اُتّے چڑھ گیا۔ تاں جو اسی گُناہ ولّوں مر کے راستبازی ولّوں جِیوئیے۔ تے اوہدے مار کھان نال تُسی چنگے کِیتے گئے۔

²⁵کیوں جو پہلاں تُسی بھیڈاں وانگر بُھلّے پِھردے سو۔ پر ہُن اپنیاں رُوحاں دے ایّالی تے نِگہبان دے کول فیر آ گئے ہو۔