Read Western Panjabi مُکاشفہ 16 Bible Online

مُکاشفہ 16 - Western Panjabi bible

مُکاشفہ 16

¹فیر مَیں خُدا دی ہیکل وِچوں کِسے نُوں اُچّی اُچّی اوہناں ستّاں فرِشتیاں نُوں ایہہ آکھدیاں سُنیا پئی جاؤ خُدا دے قَہر دے سَتّے پیالے زمین اُتّے لُدّو۔

²سو پہلے نے جا کے اپنا پیالہ زمین اُتّے لُد دِتّا۔ تے جِنہاں بندیاں اُتّے اوس پشُو دا ٹھپّہ سی۔ تے جیہڑے اوہدے بُت دی پُوجا کر دے سن اوہناں نُوں اِک بُرا تے تکلیف دین والا چمرس پَیدا ہوگیا۔

³تے دُوجے نیں اپنا پیالہ سمُندر وِچ لُدیا۔ تے اوہ مُردے دے لہو وانگر بن گیا۔ تے سمُندر دے سارے جاندار مر گئے۔

⁴تے ترِیجے اپنا پیالہ دریاواں تے پانیاں دیاں چشمیاں اُتّے لُدیا تے اوہ لہو بن گئے۔

⁵تے مَیں پانی دے فرِشتے نُوں ایہہ آکھدیاں سُنیا پئی اے قُدُّوس جیہڑا ہیں تے جیہڑا ہے سی۔ توں عادل ایں پئی تُوں ایہہ انصاف کِیتا۔

⁶کیوں جو ایہناں پاک لوکاں تے نبیاں دا لہو ڈوہلیا سی تے تُوں اوہناں نُوں لہو پیایا تے اوہ ایسے جوگے نیں۔

⁷فیر مَیں قُربان گاہ وِچوں ایہہ اواز سُنی پئی اَے خُداوند خُدا قادرِ مُطلق بے شک تیرے فیصلے ٹھیک تے سَچّے نیں۔

⁸تے چوتھے اپنا پیالہ سُورج اُتّے لُدیا تے اوہنوں بندیاں نُوں سیک نال ساڑ دین دا اختیار دِتّا گیا۔

⁹تے بندے ڈاڈھے سیک نال سڑ گئے۔ تے اوہناں خُدا دے ناں دی بابت کُفر بکیا جیہڑا ایہناں آفتاں اُتّے اختیار رکھدا اے۔ تے تَوبہ نا کِیتی پئی اوہدی وڈیائی کر دے۔

¹⁰تے پن جیویں اپنا پیالہ اوس پشُو دے تخت اُتّے لُدیا۔ تے اوہدی بادشاہی وِچ ہنیرا پَے گیا۔ تے پِیڑ دے مارِیاں لوک اپنیاں جِیبھاں وَڈّھن لگّے۔

¹¹تے اپنے دُکھاں تے چمرساں دے سببّوں اسمان دے خُدا دی بابت کُفر بکیا تے اپنیاں کمّاں توں تَوبہ نا کِیتی۔

¹²تے چھیویں اپنا پیالہ وڈّے دریا فرات اُتّے لُدیا تے۔ اوہدا پانی سُک گیا پئی چڑھدے ولّوں آؤن والیاں بادشاہاں دے لئی راہ تیار ہو جاوے۔

¹³فیر مَیں اوس ناگ دے مُنھ وِچوں تے اوس پشُو دے مُنھ توں تے اوس جُھوٹھے نبی دے مُنھ وِچوں تَرے ناپاک رُوحاں ڈَڈُؤاں وانگر نِکل دیاں ویکھیاں۔

¹⁴ایہہ شیطاناں دِیاں نِشان وکھان والیاں رُوحاں نیں جیہڑیاں قادرِ مُطلق خُدا دے وڈّے دِن دی لڑائی دے واسطے اکٹّھیاں کرن لئی ساری دُنیا دے بادشاہاں کول نِکل کے جاندِیاں نیں

¹⁵(ویکھو مَیں چور وانگر آؤناں آں دھنّ اوہ اے جیہڑا جاگدا اے تے اپنی پوشاک دی راکھی کر دا اے پئی ننگا نا پِھرے تے لوک اوہنوں بے لہنگا نا ویکھن۔)

¹⁶تے اوہناں نیں اوہناں نُوں اوتھے اکٹّھیاں کِیتا جِہدا ناں عِبرانی وِچ ہرمجدون اے۔

¹⁷تے ستویں اپنا پیالہ وَا اُتّے لُدیا تے خُدا دی ہیکل دے تخت ولّوں بڑے زور دی ایہہ اواز آئی۔ پئی مُک گیا۔

¹⁸فیر بدّلی چمکن تے گجّن لگّی تے اَوازاں آئِیاں تے اِک ایڈا وَڈا بھنچال آیا پئی جدوں توں اِنسان پَیدا ہویا اے ایڈا وَڈا تے ڈاہڈا بھنچال کَدے نئیں سی آیا۔

¹⁹فیر اوس وڈّے شہر دے تَرے ٹوٹے ہوگئے۔ تے قوماں دے شہر ڈِگّ پئے تے وَڈا شہر بابل خُدا دے حضُور یاد کِیتا گیا پئی اوہنوں اپنے ڈاہڈے غضب دی مَے دا پیالہ پِیائے۔

²⁰تے ہر اِک ٹاپُو اپنے تھاں توں ٹل گیا تے پہاڑاں دا پَتا نا لگّا۔

²¹تے اسمان توں بندیاں اُتّے مَن مَن جیڈے وڈّے وڈّے گڑے پئے تے ایس واسطے پئی ایہہ آفت بڑی ڈاھڈی سی ایس لئی لوکاں گڑیاں دی آفت دے سببّوں خُدا دی بابت کُفر بکیا۔