Read Western Panjabi مُکاشفہ 21 Bible Online

مُکاشفہ 21 - Western Panjabi bible

مُکاشفہ 21

¹فیر مَیں اِک نَوِیں اسمان تے نَوِیں زمین نُوں ویکھیا کیوں جو پہلا اسمان تے پہلی زمین جاندے رہے۔ تے سمُندر وی نا رہیا۔

²فیر مَیں پاک شہر نُوں یرُوشلِیم نُوں اسمانوں خُدا دے کولوں اُتر دیاں ویکھیا۔ تے اوہ اوس وَوہٹی وانگر شنگاری ہوئی سی۔ جِس اپنے بندے واسطے شنگار کِیتا ہوئے۔

³فیر مَیں کِسے نُوں تخت وِچوں اُچّی اواز نال ایہہ آکھدیاں سُنیا۔ پئی ویکھو خُدا دا تنبُو بندیاں دے وِچ اے۔ اوہ اوہناں دے نال تنبُو لائے گا۔ تے اوہ اوہدے لوک ہون گے۔ تے اوہ آپ اوہناں دے نال رہے گا۔ تے اوہناں دا خُدا ہوئے گا۔

⁴تے اوہ اوہناں دِیاں اَکھّیاں دے سارے اتھرُو پُونجھے گا۔ ایہدے پِچّھوں مَوت نا رہے گی تے نا ماتم رہے گا۔ تے نا رونا۔ نا پِیڑ۔ پہلیاں شیواں جاندِیاں رہیاں۔

⁵تے جیہڑا تخت اُتّے بَیٹھا ہویا سی۔ اوس آکھیا ویکھ مَیں سارِیاں شیواں نَوِیاں بنا دینا آں۔ فیر اوس آکھیا۔ پئی لِکھ لے۔ کیوں جو ایہہ گلّاں سَچ تے برحق نیں۔

⁶فیر اوس مَینُوں آکھیا۔ پئی ایہہ گلّاں پُوریاں ہوگِئیاں۔ مَیں الفا تے اومیگا شُروع تے اخِیر ہاں۔ مَیں تریہائے نُوں زِندگی دے پانی دے چشمے وِچوں مُفت پیاواں گا۔

⁷جیہڑا جِتّے اوہ ای ایہناں شیواں دا وارث ہوئے گا۔ تے مَیں اوہدا خُدا ہوواں گا۔ تے اوہ میرا پُتر ہوئے گا۔

⁸پر ڈرپوکاں تے بے اِیماناں تے پلِیت لوکاں تے خُونِیاں تے حرامکاراں تے جادُوگراں تے بُت پرستاں تے سارے جُھوٹھیاں دا حِصّہ اَگ تے گندھک دی بلن والی جِھیل وِچ ہوئے گا ایہہ دُوجی مَوت اے۔

⁹فیر اوہناں ستّاں فرِشتیاں وِچوں جِنہاں کول سَتّ پیالے سن تے اوہ پِچّھلیاں ستّاں آفتاں نال بھرے ہوئے سن اِک آ کے مَینُوں آکھیا۔ پئی ایدھر آئیں تینُوں وَوہٹی یعنی لیلے دی بیوی وکھاواں۔

¹⁰تے اوہ مَینُوں رُوح وِچ اِک وڈّے تے اُچّے پہاڑ اُتّے لے گیا۔ تے پاک شہر یرُوشلِیم نُوں اسمانوں خُدا کولوں اُتر دیاں وکھایا۔

¹¹اوہدے وِچ خُدا دا جلال سی۔ تے اوہدی چمک بڑے قِیمتی پتّھر یعنی اوس یشب وانگر سی۔ جیہڑا بلّور وانگر چمکدا ہوئے۔

¹²تے اوہدی چوفیری کندھ وڈّی تے اُچّی سی تے اوہدے باراں پھاٹک تے پھاٹکاں اُتّے باراں فرِشتے سن تے اوہناں اُتّے بنی اِسرائیل دے باراں گھرانیاں دے ناں لِکھے ہوئے سن۔

¹³تَرے پھاٹک چڑھدے ولّ سن تَرے پھاٹک پہاڑ ولّ تَرے پھاٹک دَکھّن ولّ تے تَرے پھاٹک لہندے ولّ۔

¹⁴تے اوس شہر دی چوفیری کندھ دِیاں باراں نِیہیاں سن تے اوہناں اُتّے لیلے دیاں باراں رسُولاں دے باراں ناں لِکھے ہوئے سن۔

¹⁵تے جیہڑا مَینُوں پیا آکھدا سی۔ اوہدے کول شہر تے اوہدیاں پھاٹکاں تے اوہدی چوفیری کندھ دے کچّھن لئی اِک کاچھ یعنی سونے دا گز سی۔

¹⁶تے اوہ شہر چَوکُٹھا پیا ہویا سی تے اوہدی لمبائی چوڑائی دے برابر سی۔ اوہنے شہر نُوں اوس گز نال کچھّیا تے اوہ باراں ہزار فرلانگ ہویا اوہدی لمبائی۔ چوڑائی تے اُچیائی اِکّو جِہی سی۔

¹⁷تے اوس اوہدی چوفیری کندھ نُوں بندے دے یعنی فرِشتے دی کاچھ دے سببّوں کچھّیا تے اوہ اِک سَو چتالی ہتّھ ہوئی۔

¹⁸تے اوہدی چوفیر کندھ وی اُساری یشب دی سی۔ تے شہر اجیہے سُچے سونے دا سی۔ جیہڑا سُچے شیشے وانگر ہوئے۔

¹⁹تے اوس شہر دی چوفیری کندھ دِیاں نِیہیاں ہر طرح دے جواہر نال شنگارِیاں ہویاں سن۔ پہلی نِیہہ یشب دی سی دُوجی نیلّم دی ترِیجی شب چراغ دی۔ چَوتھی زمُرّد دی۔

²⁰پن جیویں عقِیق دی چھیویں لعل دی ستویں سُنہلے پتّھر دی اٹھویں فیروزے دی نَوِیں زبرجد دی دسویں یمنی دی یاروِیں سنگِ سُنبلی دی۔ بارویں یاقُوت دی۔

²¹تے باراں پھاٹک باراں موتِیاں دے سن۔ اِک اِک پھاٹک اِک اِک موتی دا سی۔ تے شہر دی سڑک شفاف شیشے وانگر سُچے سونے دی سی۔

²²تے مَیں اوہدے وِچ کوئی ہیکل نا ویکھی ایس لئی پئی خُداوند خُدا قادرِ مُطلق تے لیلا اوہدی ہیکل نیں۔

²³تے اوس شہر وِچ سُورج یا چَنّ دی روشنی دی کوئی لوڑ نئیں۔ کیوں جو خُدا دے جلال اوہنوں روشن کِیتا اے۔ تے لیلا اوہدا دِیوا اے۔

²⁴تے قوماں اوہدی روشنی وِچ ٹُرن پِھرن گِیاں۔ تے زمین دے بادشاہ اپنی شان شوکت دا سامان اوہدے وِچ لیاؤن گے۔

²⁵تے اوہدے پھاٹک دِنے کدی بند نا ہون گے۔ (تے اوتھے رات نا ہوئے گی۔)

²⁶تے لوک قوماں دی شان و شوکت دا سامان اوہدے وِچ لیاؤن گے۔

²⁷تے اوہدے وِچ کوئی پلِیت شے یا کوئی جَنا جیہڑا گندا کمّ کر دا یا جُھوٹھیاں گلّاں گھڑدا اے۔ کدی داخل نا ہوئے گا۔ سگوں اوہ ای داخل ہون گے جِنہاں دے ناں لیلے دی زِندگی دی کتاب وِچ لِکھے ہوئے نیں۔