Read William Morgan Bible 1588 original edition Genesis 32 Bible Online

Genesis 32 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Genesis 32

¹1 Duw yn cyssuro Iacob trwy ei angylion. 6 Esau a phedwar cant o wyr yn dyfod i gyfarfod Iacob. 10 Iacob yn gweddio ar Dduw gan gyfadde ei anheilyngdod 13 Efe yn anfon anrhegion at Esau. 24 Efe yn ymaflyd cwymp a’r angel. 28 A’r angel yn ei henwi ef Israel. A Iacob a gerddodd iw daith yntef: ac angylion Duw a gyfarfuant ag ef.

²Ac Iacob a ddywedodd pan welodd hwynt, dymma wersyll Duw, ac a alwodd henw y lle hwnnw Mahanaim.

³Ac Iacob a anfonodd gennadau oi flaen at ei frawd Esau, i wlad Seir [i] faes Edom.

⁴Ac a orchymynnodd iddynt gan ddywedyd: fel hyn y dywedwch wrth fy arglwydd [sef] wrth Esau, fel hyn y dywed dy wâs di Iacob: gyd a Laban yr ymdeithiais, ac y trigais hyd yn hyn.

⁵Ac y mae i mi eidionnau, ac assynnod, defaid, a gweision, a morwynion, ac anfon a wneuthum i fynegu i’m harglwydd, i gael ffafr yn dy olwg.

⁶A’r cennadau a ddychwelasant at Iacob gan ddywedyd, daethom at dy frawd [sef] at Esau yr hwn hefyd [sydd] yn dyfod i’th gyfarfod ti, a phedwar cant o wŷr gyd ag ef.

⁷Yna Iacob a ofnodd yn fawr, a chyfyng oedd arnaw, ac a rannodd y bobl oedd y rhai [oeddynt] gyd ag ef, a’r defaid, a’r eidionnau, a’r camelod yn ddwy fintai.

⁸Ac a ddywedodd, os daw Esau at y naill fintai, a tharo honno, yna y fintai arall a fydd ddiangol.

⁹Yna y dywedodd Iacob, ô Duw fy-nhâd Abraham, a Duw fy-nhâd Isaac, ô Arglwydd, yr hwn a ddywedaist wrthif, dichwel i’th wlâd, ac at dy genhedl dy hun, a mi a wnaf ddaioni i ti.

¹⁰Ni ryglyddais ddim o’th holl drugareddau di, nac o’r holl wirionedd, yr hyn a wnaethost a’th wâs di: o blegit a’m ffonn y daethym tros yr Iorddonen hon, ond yn awr ’r ydwif yn ddwy fintai.

¹¹Achub fi atolwg o law fy mrawd, o law Esau, o blegit yr ydwyfi yn ei ofni ef, rhac dyfod o honaw, a’m taro fi, [a’r] fam gyd a’r plant.

¹²O blegit ty di a ddywedaist, gwnaf ddaioni i ti yn ddiau: a’th hâd ti a osodaf fel tyfod y môr, yr hwn o amlder ni rifir.

¹³Ac yno y trigodd efe y noson honno: ac o’r hyn a ddaeth iw law ef y cymmerth efe anrheg iw frawd Esau,

¹⁴Dau cant o eifr, ac ugain o fychod, deu cant o ddefaid, ac ugain o hyrddod:

¹⁵Dêc ar hugain o gamelod blithion ai llydnod, deugain o warthec, a dêc o deirw, ugain o assynnod, a dec o ebolion.

¹⁶Felly efe a roddes yn llaw ei weision, bôb gyr o’r nailltu, ac a ddywedodd wrth ei weision: ewch trosodd o’m blaen i, a gosodwch gyfrwng rhwng pob gyrr ai gilydd.

¹⁷Ac efe a orchymynnodd i’r blaenaf gan ddywedyd: os Esau fy mrawd a’th gyferfydd di, ac a ymofyn a thy di gan ddywedyd: I bwy [y perthyni] di? ac i ba le ’r ei? ac eiddo pwy [yw] y rhai hyn o’th flaen di?

¹⁸Yna y dywedi, anrheg dy wâs Iacob yw honn, wedi ei hanfon i’m harglwydd Esau: ac wele yntef hefyd ar ein hol ni.

¹⁹Felly y gorchymynnodd hefyd i’r ail, ac i’r trydydd, ac i’r rhai oll oeddynt yn canlyn y gyrroedd, gan ddywedyd: yn y modd hwn y dywedwch wrth Esau, pan gyfarfyddoch ag ef.

²⁰A dywedwch hefyd, wele dy wâs Iacob ar ein hol ni o blegit (eb ef) bodlonaf ei wyneb ef a’r anrheg yr hon [sydd] yn myned o’m blaen: ac wedi hynny edrychaf yn ei wyneb ef, onid antur efe a dderbin fy wyneb inne.

²¹Felly yr anrheg a aeth oi flaen ef, ac efe a drigodd y noson honno yn y gwersyll.

²²Ac efe a gyfododd y noson honno, a gymmerth ei ddwy wragedd, ai ddwy law-forwyn, ai vn mâb ar ddêc, ac a aeth dros rŷd Iabboc.

²³Ac ai cymmerth hwynt, ac ai trosglwyddodd trwy’r afon: felly efe a drosglwyddodd yr hyn [oedd] ganddo.

²⁴Ac Iacob a adawyd ei hunan, yna yr ymdrechodd gŵr ag ef, nes codi’r wawr.

²⁵A phan welodd na bydde drech nac ef: yna y cyffyrddodd ag afal ei glun ef; fel y llaessodd afal clun Iacob, wrth ymdrech o honaw ag ef.

²⁶A’r [Angel] a ddywedodd, gollwng fi ymmaith, o blegit y wawr a gyfododd: yntef a attebodd nith ollyngaf on i’m bendithi fi.

²⁷Hefyd [yr angel] a ddywedodd wrtho, beth [yw] dy henw di? ac efe a attebodd Iacob.

²⁸Yntef a ddywedodd, mwyach ni elwir dy henw di Iacob, ond Israel: o blegit ymdrechaist gyd a Duw fel tywysog, felly [yr ymdrechi] gyda dynion a thi a orchfugi.

²⁹Yna Iacob a ymofynnodd, ac a ddywedodd mynega attolwg dy henw, ac yntef a attebodd, i ba beth y gofynni hyn am fy henw i? ac yno efe ai bendithiodd ef.

³⁰Ac Iacob a alwodd henw y fann Peniel: o blegit gwelais Dduw wyneb yn wyneb, a diangodd fy enioes.

³¹A’r haul a gyfodase arno fel yr oedd yn myned trwy Peniel, ac ac efe [oedd] yn gloff oi glûn.

³²Am hynny meibion Israel ni fwytânt y gewyn a giliodd yr hwn [sydd] o fewn afal y glun hyd y dydd hwn, o blegit cyfwrdd ag afal clun Iacob ar y gewyn a giliodd.