Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Samuel 12 Bible Online

2.Samuel 12 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Samuel 12

¹Nathan yn ceryddu Dafydd o achos gwraig Urias. 18 Y plentyn yr hwn a ennillodd Dafydd o Bathseba yn marw. 24 Ganedigaeth Salomon, 29 Gorescynniad Rabbath. Yna yr Arglwydd a anfonodd Nathan at Ddafydd: ac efe a ddaeth atto ef, ac a ddywedodd wrtho ef, dau ŵr oeddynt yn yr vn ddinas, y naill yn gyfoethog, a’r llall yn dlawd.

²Gan y cyfoethog yr oedd llawer iawn o ddefaidd, a gwartheg.

³A chan y tlawd nid [oedd] dim onid vn oenic fechan yr hon a brynâse efe, ac a fagâsc, a hi a gynnyddasse gyd ag ef, a chyd ai feibion ef hefyd: oi dammed ef yr ŷfe hi, ac yn ei fonwes ef y gorwedde hi, ac yr oedd hi iddo megis merch.

⁴Ac ymdeithudd a ddaeth at y gŵr cyfoethog, ond efe a arbedodd gymmeryd oi ddefaid ei hun, ac oi ychen ei hun i arlwyo i’r ymdeithudd yr hwn a ddaethe atto ef: ond efe a gymmerth oenic y gŵr tlawd, ac ai paratôdd i’r gŵr yr hwn a ddaethe atto ef.

⁵Yna digofaint Dafydd a ddigiodd yn ddirfawr wrth y gŵr: ac efe a ddywedodd wrth Nathan, [fel] y mae byw yr Arglwydd euog o farwolaeth [yw] yr gŵr yr hwn a wnaeth hyn.

⁶A’r oenic a dâl efe adref yn bedwar dyblyg: o herwydd nad arbedodd efe.

⁷Yna y dywedodd Nathan wrth Ddafydd, ti [yw] yr gŵr: fel hyn y dywedodd Arglwydd Dduw Israel, myfi a’th eneiniais di yn frenin ar Israel, myfi hefyd a’th waredais di o law Saul,

⁸Rhoddais hefyd i ti dŷ dy arglwydd, a gwragedd dy arglwydd yn dy fonwes, ac mi a roddais i ti dŷ Israel, ac Iuda: ac os [rhy] fychan [fuase hynny,] myfi a roddaswn fwy o lawer.

⁹Pa ham y dremygaist air yr Arglwydd gan wneuthur yr hyn oedd ddrwg yn ei olwg ef? Urias yr Hethiad a darewaist di a chleddyf, ai wraig ef a gymmeraist i ti yn wraig: a thi ai lleddaist ef a chleddyf meibion Ammon.

¹⁰Yn awr gan hynny ni ymêdu cleddyf a’th dŷ di byth: o herwydd i ti fy nirmygu i, a chymmeryd gwraig Urias yr Hethiad i fod yn wraig i ti.

¹¹Fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, wele myfi a gyfodaf i’th erbyn ddrwg o’th dŷ dy hun, ac mi a ddygaf dy wragedd diyng-ŵydd dy lygaid, ac ai rhoddaf [hwynt] i’th gymydog: ac efe a orwedd gyd a’th wragedd di yng-olwg yr haul hwn.

¹²Er i ti wneuthur mewn dirgelwch: etto myfi a wnaf y peth hyn ger bron holl Israel, a cher bron yr haul.

¹³Yna y dywedodd Dafydd wrth Nathan, pechais yn erbyn yr Arglwydd: a Nathan a ddywedodd wrth Ddafydd, yr Arglwydd hefyd a dynnodd ymmaith dy bechod ti, ni byddi di marw.

¹⁴Etto o herwydd i ti beri i elynnion yr Arglwydd ei gablu ef drwy yr peth hyn: am hynny y mab yr hwn a enir i ti a sydd marw yn ddiau.

¹⁵Yna Nathan a aeth iw dŷ: a’r Arglwydd a darawodd y plentyn yr hwn a blantase gwraig Urias i Ddafydd fel y clafychodd efe.

¹⁶Dafydd am hynny a ymbiliodd a Duw dros y bachgen: a Dafydd a ymprydiodd ympryd, ac a ddaeth, ac a arhosodd tros nos ac a orwedodd ar y ddaiar.

¹⁷Yna henuriaid y tŷ a gyfodasant atto ef, i beri iddo godi oddi ar y ddaiar: ond ni fynne efe, ac ni fwyttae efe fara gyd a hwynt.

¹⁸Ac ar y seithfed dydd y bu farw y plentyn: a gweision Dafydd a ofnasant fynegu iddo ef farw y bachgen: canys dywedasent, wele, tra oedd y bachgen yn fyw y llefarasom wrtho ef, ond ni wrandawodd ar ein llais ni, pa fodd gan hynny y dywedwn ni wrtho farw y plentyn, rhac gwneuthur [o hynny] niwed [iddo ef?

¹⁹Pan welodd Dafydd ei weision yn sibrwd, yna y deallodd Dafydd farw y plentyn: a Dafydd a dywenodd wrth ei weision, a fu farw y plentyn? a hwy a ddywedasant efe a fu farw.

²⁰Yna Dafydd a gyfododd oddiar y ddaiar, ac a ymolchodd, ac a ymeneiniodd, ac a newidiodd ei ddillad, ac a ddaeth i dŷ’r Arglwydd, ac a addolodd: wedi hynny y daeth efe iw dŷ ei hun, ac a ofynnodd, a hwynt a roddasant iddo fara ac efe a fwytâdd.

²¹Yna ei weision a ddywedasant wrtho ef, pa beth [yw] hyn a wnaethost di? dros y plentyn byw’r ymprydiaist, ac yr ŵylaist, ond pan fu y plentyn farw, ti a gyfodaist, ac a fwyteaist fara.

²²Ac efe a ddywedodd, tra yr ydoedd y plentyn yn fyw’r ymprydiais, ac yr wylais: canys mi a ddywedais, pwy a ŵyr a drugarhâ fy Arglwydd fel y byddo byw y plentyn?

²³Ac yn awr efe fu farw, i ba beth yr ymprydiwn? a allafi ei ddwyn ef yn ei ôl mwyath? myfi a âf atto ef, ond ni ddychwel efe attafi.

²⁴Yna Dafydd a gyssurodd Bathseba ei wraig, ac a aeth atti hi, ac a orweddodd gyd a hi: a hi a ymddug fab, ac efe alwodd ei enw ef Salomon, a’r Arglwydd ai carodd ef.

²⁵Canys efe a anfonase drwy law Nathan y prophwyd, ac efe a alwodd ei enw ef Iedidiah o blegit yr Arglwydd [ai care ef.]

²⁶Yna Ioab a ymladdodd yn erbyn Rabbah meibion Ammon: ac efe a ennullodd y frehinawl ddinas.

²⁷Ac Ioab a anfonodd gennadau at Ddafydd, ac a ddywedodd: rhyfelais yn erbyn Rabbah ennillais hefyd ddinas y dyfroedd.

²⁸Yn awr gan hynny cascl weddill y bobl, a gwerssylla yn erbyn y ddinas, ac ennill hi: rhac i mi ennill y ddinas, a galw fy henw i arni hi.

²⁹Felly Dafydd a gasclodd y bobl ac a aeth yn erbyn Rabba: ac a ymladdodd yn ei herbyn hi ac ai hennillodd hi.

³⁰Ac efe a ddûg goron eu brenin hwynt oddi am ei ben (ai phwys hi [oedd] dalent o aur, ac [yr oedd] maen gwerthfawr [ynddi) a hi a osodwyn ar ben Dafydd: ac efe a ddûg ymmaith lawer iawn o anrhaith y ddinas.

³¹Ac efe a ddûg ymmaith y bobl y rhai [oedd] ynddi, ac ai gosododd tan lifau, a than ogau heirn, a than fwyill heirn, ac ai bwriodd hwynt i’r odynau calch, ac felly y gwnaeth i holl ddinasoedd meibion Ammon: yna Dafydd a ddychwelodd a’r holl bobl i Ierusalem.