Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Samuel 14 Bible Online

2.Samuel 14 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Samuel 14

¹Dafydd wedi cymmodi ag Absalom, heb adel iddo ddyfod yn ei wydd tros ddwy flynedd. 29 Y modd y cafodd efe ddyfod yng-wydd ei dad o’r diwedd. Yna Ioab mab Serfia a wybu fod calon y brenin tu ag at Absalom.

²Ac Ioab a anfonodd i Thecoab, ac a ddûg oddi yno wraig ddoeth: ac a ddywedodd wrthi hi: cymmer arnat attolwg alaru, a gwisc yn awr alar-wisc, at nac ymîra ag olew, eithr bydd fel gwraig yn galaru eusus er ys llawer a ddyddiau am y marw.

³A thyret at y brenin, a llefara wrtho yn ôl yr ymadrodd hyn: ac Ioab a osododd yr ymadroddion yn ei genau hi.

⁴Yna y wraig o Theocab a ddywedodd wrth y brenin, canys hi a syrthiodd i lawr ar ei hwyneb, ac a ymgrymmodd, ac a ddywedodd, cynnorthwya ô frenin.

⁵Yna y dywedodd y brenin wrthi hi, beth [a ddarfu] iti? a hi a ddywedodd, yn wîr gwraig weddw ydwyfi, canys fyng-wr a fu farw.

⁶Ac i’th lawforwyn [yr oedd] dau fab, a hwynt ill dau a ymrysonnasant yn y maes, ond nid [oedd] ymthrywŷn-wr rhyngddynt hwy: a’r naill a darawodd y llall, ac ai lladdodd ef.

⁷Ac wele yr holl dylwyth a gyfododd yn erbyn dy lawforwyn, a hwy a ddywedasant, dyro yr hwn a darawodd ei frawd fel y lladdom ni ef am enioes ei frawd yr hwn a laddodd efe, ac y difethom hefyd yr etifedd: felly y diffoddent fy marworyn yr hwn a adawyd, heb adel im gŵr enw, nac eppil ar wyneb y ddaiar.

⁸A’r brenin a ddywedodd wrth y wraig, dôs i’th dŷ dy hun: a mi a roddaf orchymyn o’th blegit.

⁹Yna y dywedodd y wraig o Thecoah wrth y brenin, [bydded] y camwedd hwn arnafi fy arglwydd frenin, ac ar dŷ fy nhâd i: a’r brenin ai orsedd-faingc ef yn ddiniwed.

¹⁰A’r brenin a ddywedodd, dŵg attafi yr hwn a yngena wrthit, fel na chwanego efe mwyach gyffwrdd a thi.

¹¹Yna hi a ddywedodd, cofied attolwg y brenin dy Arglwydd Dduw, rhac amlhau dialwŷr y gwaed i ddestruwio, a rhac difetha o honynt hwy fy mab i: ac efe a ddywedodd [fel] mai byw yr Arglwydd ni syrth [vn] o wallt dy fab di i lawr.

¹²Yna y dywedodd y wraig, attolwg, caffed dy law-forwyn ddywedyd gair wrth fy arglwydd frenin: yntef a dywedodd dywet.

¹³A’r wraig a ddywedodd, pa ham gan hynny y meddyliaist fel hyn yn erbyn pobl Dduw? neu [pa ham] y mae yr brenin yn llefaru y gair hwn megis [vn] beius? gan na ddûg y brenin adref ei herwr.

¹⁴Canys gan farw yr ydym ni yn marw, îe fel dyfroedd wedi eu tywallt a’r y ddaiar, y rhai ni chesclit: ac-ni eiriach Duw enioes, etto efe a feddwl foddion, fel na yrro efe ymmaith yr herwr oddi wrtho ef.

¹⁵Ac yn awr mi a ddaethum i ymddiddan a’m harglwydd frenin am y peth hyn, o blegit i’r bobl fy nychrynnu i: am hynny y dywedodd dy law-forwyn, ymddiddanaf yn awr a’r brenin, ond odid efe a wnaiff y brenin ddymuniad ei law-forwyn.

¹⁶A’r brenin a wrendu, fel y gwaredo efe ei law-forwyn o law y gŵr [yr hwn a geisio] fy nifethai, a’m mab hefyd o etifeddiaeth Dduw.

¹⁷A’th law forwyn a ddywedodd, bydded attolwg gair fy arglwydd frenin yn gyssur: (canys fel angel Duw yw fy arglwydd frenin i wrando yna, a’r drwg) a’r Arglwydd dy Dduw fyddo gyd a thi.

¹⁸Yna’r attebodd y brenin, ac y dywedodd wrth y wraig, na chêla attolwg oddi wrthifi y peth yr hwn yr ydwyf yn ei ofyn i ti: a dywedodd y wraig, llefared yn awr fy arglwydd frenin.

¹⁹A’r brenin a ddywedodd, a [ydyw] llaw Ioab gyd a thi yn hyn oll? yna’r attebodd y wraig, ac y dywedodd, [fel] mai byw dy enaid ti fy arglwydd frenin nid gwiw [troi] ar y llaw ddehau, nac ar y llaw asswy oddi wrth yr hyn oll a ddywedodd fy arglwydd frenin, canys dy wâs Ioab a orchymynnodd i mi, ac a osododd yr holl eiriau hyn yng-enau dy law-forwyn.

²⁰Ar fedr troi wyneb y chwedl y gwnaeth dy wâs Ioab y peth hyn: ond fy arglwydd [sydd] ddoeth fel doethineb angel Duw i ŵybod yr hyn oll [sydd] ar y ddaiar.

²¹A’r brenin a ddywedodd wrth Ioab, wele yn awr gwneuthum y peth hyn: dôs, a dwg y llangc Absalom yn ei ôl.

²²Yna Ioab a syrthiodd i lawr ar ei wyneb, ac a ymgrymmodd, ac a fendithiodd y brenin: ac Ioab a ddywedodd, heddyw y gwybu dy wâs di gael o honof ffafor yn dy olwg di (fy arglwydd frenin) am i’r brenin gyflawni dymuniad ei wâs.

²³Ac Ioab a gyfododd, ac a aeth i Gesur: ac a ddûg Absalom i Ierusalem.

²⁴A’r brenin a ddywedodd, troed iw dy ei hûn ac nac edryched [yn] fy wyneb i: felly Absalom a drôdd iw dŷ ei hun, ac ni welodd wyneb y brenin.

²⁵Ac nid oedd ŵr mor dêg [ac] mor glodfawr ag Absalom o fewn holl Israel: o wadn ei droed, hyd ei goryn nid oedd wrthyni ynddo ef.

²⁶A phan gneifie efe ei benn, (canys vn waith yn y flwyddyn y cneifie efe ei wallt, o herwydd ei fod yn drwm arno, am hynny efe ai cneifie ef) yna efe a bwyse wallt ei benn yn ddau cant sicl wrth bwys y brenin.

²⁷A thri mab a anwyd i Absalom, ac vn ferch, ai henw hi [oedd] Thamar: yr oedd hi yn wraig dêg yr olwg.

²⁸Felly Absalom a drigodd ddwy flynedd gyfan yn Ierusalem: ac ni welodd wyneb y brenin.

²⁹Yna Absalom a ddanfonodd at Ioab, iw anfon ef ac y brenin, ond ni fynne efe ddyfod atto ef: ac efe a anfonodd etto’r ailwaith, ond ni fynne efe ddyfod.

³⁰Am hynny efe a ddywedodd wrth ei weision gwelwch randîr Ioab ger fy llaw i, a haidd [sydd] ganddo ef yno, ewch a lloscwch hi a thân: a gweision Absalom a loscasant y rhan-dîr a thân.

³¹Yno Ioab a gyfododd, ac a ddaeth at Absalom iw dŷ, ac a ddywedodd wrtho ef, pa ham y lloscodd dy weision di y rhan-dir yr hon [oedd] gennifi a thân?

³²Ac Absalom a ddywedodd wrth Ioab, wele mi a anfonais attat ti gan ddywedyd, tyret ymma fel i’th anfonwyf di at y brenin i ddywedyd, i ba beth y daethum i o Gesur? gwell fuase i mi fy [mod] i yno etto: ac yn awr gadawer i mi weled wyneb y brenin, ac od oes gamwedd ynof, yna lladded fi.

³³Yna Ioab a ddaeth at y brenin, ac a fynegodd iddo ef, ac efe a alwodd am Absalom, yntef a ddaeth at y brenin, ac a ymgrymmodd iddo i lawr ar ei wyneb ger bron y brenin: a’r brenin a gussanodd Absalom.