Read William Morgan Bible 1588 original edition 1.Brenhinoedd 18 Bible Online

1.Brenhinoedd 18 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

1.Brenhinoedd 18

¹Elias wedi ei yrru at Ahab yn cyfarfod ag Obadia yn gyntaf, ac yna ag Ahab. 10 Yn peri lladd prophwydi Baal, ac yn cael glaw gan Dduw. Yn ôl dyddiau lawer y daeth gair yr Arglwydd at Elias yn y drydedd flwyddyn gan ddywedyd: dos, ymddangos i Ahab, a mi a roddaf law ar wyneb y ddaiar.

²Elias gan hynny a aeth, ac a ymddangosodd i Ahab: a’r newyn oedd dôst yn Samaria.

³Ac Ahab a lawodd am Obadia yr hwn [oedd] ben teulu [iddo ef: ac Obadia oedd yn ofni yr Arglwydd yn fawr.

⁴Canys pan ddestruwiodd Iezabel brophwydi yr Arglwydd: yna Obadia a gymmerodd gant o brophwydi, ac ai cuddiodd hwynt, bôb yn ddeg a deugain mewn ogof, ac ai porthodd hwynt a bara, ac a dwfr.

⁵Ac Ahab a ddywedodd wrth Obadia, dôs i’r wlâd, at bôb ffynnon ddwfr, ac at yr holl afonydd: ond odid ni a gawn las-wellt fel y cadwom yn fyw y ceffylau a’r mulod, fel na adawom [i’r vn] o’r anifeiliaid fethu.

⁶Felly y rhannasant iddynt y wlâd iw cherdded: Ahab a aeth y naill ffordd ei hunan, ac Obadia a aeth y ffordd arall ei hunan.

⁷Pan oedd Obadia ar y ffordd, yna wele Elias yn ei gyfarfod ef: ac efe ai hadnabu ef, ac a syrthiodd ar ei wyneb, ac a ddywedodd, onid ti yw fy arglwydd Elias?

⁸Yntef a ddywedodd wrtho ef [îe] myfi: dos, dywet i’th arglwydd, wele Elias.

⁹Dywedodd yntef, pa bechod a wneuthum i, pan ydwyt ti yn rhoddi dy wâs yn llaw Ahab i’m lladd?

¹⁰[Fel] mai byw yr Arglwydd dy Dduw, nid oes genhedlaeth, na brenhiniaeth yr hon ni ddanfonodd fy arglwydd iddi i’th geisio di, pan ddywedent, nid [yw efe ymma:] yna efe a dynge y frenhiniaeth, a’r genhedlaeth pan nath gaffe di.

¹¹Ac yn awr, ti ydwyt yn dywedyd: dôs, dywet i’th arglwydd, wele Elias.

¹²A phan elwyf fi oddi wrthit ti, yna yspryd yr Arglwydd a’th gymmer di llê nis gwn i, pan ddelwyf i fynegu i Ahab ac yntef heb dy gael di, yna efe a’m lladd fi: ond y mae dy wâs di yn ofni yr Arglwydd oi febyd.

¹³Oni fynegwyd i’m harglwydd yr hyn a a wneuthum i pan laddodd Iezabel brophwydi’r Arglwydd, fel y cuddiais, gan-ŵr o brophwydi yr Arglwydd bôb yn ddêng-ŵr a deugain mewn ogof, ac y porthais hwynt a bara, ac a dwfr?

¹⁴Ac yn awr ti a ddywedi, dos, dywet i’th arglwydd, wele Elais, fel i’m lladdo fi.

¹⁵A dywedodd Elias [fel] mai byw Arglwydd y lluoedd yr hwn y sefais ger ei fron: heddyw yn ddiau yr ymddangosaf iddo ef.

¹⁶Yna Obadia a aeth i gyfarfod Ahab, ac a fynegodd iddo ef: ac Ahab a aeth i gyfarfod Elias.

¹⁷Pan welodd Ahab Elias: yna Ahab a ddywedodd wrtho ef, onid ti yw efe yr hwn sydd yn blino Israel?

¹⁸Ac efe a ddywedodd, ni flinais i Israel, onid ty di, a thŷ dy dad ti: am i chwi wrthod gorchymynnion yr Arglwydd, a rhodio, o honoch chwi ar ôl Baalim.

¹⁹Ac yn awr anfon, [a] chascl attaf holl Israel i fynydd Carmel: a phrophwydi Baal, [sef] pedwar cant, a dêc a deugain, a phrophwydi y llwynau, [sef] pedwar cant y rhai ydynt yn bwytta ar fwrdd Iezabel.

²⁰Felly Ahab a anfonodd at holl feibion Israel: ac a gasclodd y prophwydi i fynydd Carmel.

²¹Yna Elias a nessaodd at yr holl bobl, ac a ddywedodd, pa hŷd yr ydych chwi yn cloffi mewn dau feddwl? os yr Arglwydd [sydd] Dduw, ewch ar ei ôl ef, ond os Baal, ewch ar ei ôl yntef: a’r bobl ni actebasant iddo ef air.

²²Yna y dywedodd Elias wrth y bobl, myfi fy hunan ydwyf yn fyw o brophwydi yr Arglwydd: a phrophwydi Baal [ydynt] bedwar cant a deng-wr a deugain.

²³Rhodder gan hynny i ni ddau fustach, a dewisant hwy iddynt vn bustach, a drylliant ef, a gosodant ar y coed, ond na osodant dân [tano ef:] a minnef a baratoaf y bustach arall, ac ni roddaf dân tano.

²⁴Yna gelwch ar enw eich duwiau chwi, a minnef a alwaf ar enw yr Arglwydd, a bydded efe yn Dduw yr hwn a attebo drwy dân, [îe bydded] efe Dduw: a’r holl bobl a attebasant, ac a ddywedasant, da yw yr pêth.

²⁵Ac Elias a ddywedodd wrth brophwydi Baal, dewiswch i chwi vn bustach, a pharatoiwch ef yn gyntaf, (canys llawer ydych chwi: ) a gelwch ar enw eich duwiau chwi, ac na osodwch dân tano ef,

²⁶A hwynt a gymmerasant y bustach yr hwn a roddasid iddynt hwy, ac ai paratoasant, ac a alwasant ar enw Baal o’r boreu hyd hanner dydd, gan ddywedyd, Baal gwrando ni, ond ni [chlybuwyd] llef, na neb yn atteb: a hwynt a lammasant ar yr allor yr hon a wnelsid.

²⁷Pan ydoedd hi yn hanner dydd, yna Elias ai gwatworodd hwynt, ac a ddywedodd, gelwch a llef vchel, gan mai duw yw efe: canys ymddiddan [y mae,] neu erlyd ei [elynnion] neu ymdeithio y mae efe, fe a alle gyscu o honaw ef, ac [mai rhaid] ei ddeffroi ef.

²⁸A hwynt a waeddasant a llef vchel, ac a ymrwygasant yn ôl eu harfer a chyllill, ac ag ellynnod, nes gollwng gwaed arnynt.

²⁹Ac wedi iddi fyned tros hanner dydd, a phropwydo o honynt nes offrymmu y bwyd offrwm: etto ni chlybuwyd llef, na neb yn atteb, na dim ystyriaeth [am danynt hwy.]

³⁰A dywedodd Elias wrth yr holl bobl, nessewch attafi, a’r holl bobl a nessasant atto ef: ac efe a gyweiriodd allor yr Arglwydd yr hon a ddrylliasid.

³¹Ac Elias a gymmerth ddeuddec o gerric, yn ôl rhifedi llwythau meibion Iacob: yr hwn y buase gair yr Arglwydd gyd ag ef gan ddywedyd, Israel fydd dy enw di.

³²Ac efe a adailadodd a’r meini allor yn enw yr Arglwydd: ac a wnaeth ffôs (o gylch lle dau fesur o hâd) o amgylch i’r allor.

³³Ac efe a drefnodd y coed, ac a ddrylliodd y bustach, ac ai gosododd ef ar y coed.

³⁴Ac efe a ddywedodd, llenwch bedwar celyrned o ddwfr, a thywelltwch ar y poeth offrwm, ac ar y coed: ac efe a ddywedodd, gwnewch eil-waith, a hwy a wnaethant eil-waith, dywedodd hefyd, gwnewch y drydedd waith, a hwy a wnaethant y drydedd waith.

³⁵A’r dyfroedd a aethant o amglych i’r allor, fel y llawnwyd y ffos o ddwfr.

³⁶A phan offrymmwyd y bwyd offrwm, yna Elias y prophwyd a nessaodd, ac a ddywedodd, ô Arglwydd Dduw Abraham, Isaac, ac Israel, gwybydder heddyw mai ti [sydd] Dduw yn Israel, a minnef yn wâs i ti: ac mai trwy dy air di y gwneuthum i yr holl bethau hynn.

³⁷Gwrando fi ô Arglwydd, gwrando fi, fel y gŵypo y bobl hyn mai tydi [yw’r] Arglwydd Dduw: pan ddychwelech eu calon hwynt trachefn.

³⁸Yna tân yr Arglwydd a syrthiodd, ac a yssodd y poeth offrwm, a’r coed, a’r cerrig, a’r llwch: ac a leibiodd y dwfr yr hwn [oedd] yn y ffôs.

³⁹A’r holl bobl a welsant, ac a syrthiasant ar eu hwynebau, ac a ddywedasant: ’r Arglwydd sydd Dduw, yr Arglwydd sydd Dduw.

⁴⁰Ac Elais a ddywedodd wrthynt hwy, deliwch brophwydi Baal, na ddianged gŵr o honynt, a hwynt ai daliasant hwy: ac Elias ai dygodd hwynt i wared i afon Cison, ac i lladdodd hwynt yno.

⁴¹Ac Elias a ddywedodd wrth Ahab, dôs i fynu, bwytta, ac ŷf: canys [wele] drwst llawer o law.

⁴²Felly Ahab a ath i fynu i fwytta, ac i yfed: ac Elias a aeth i fynu i benn Carmel, ac a ymestynnodd ar y ddaiar, ac a osododd ei wyneb rhwng ei liniau.

⁴³Ac efe a ddywedodd wrth ei langc, dos i fynu yn awr edrych tua yr môr, ac efe a aeth i fynu ac a edrychodd, ac a ddywedodd, nid [oes] dim: dywedodd yntef, dos etto saith waith.

⁴⁴A’r seithfed waith y dywedodd efe, wele gwmmwl bychan fel cledr llaw gŵr yn derchafu o’r môr: yna y dywedodd yntef, dos i fynu, dywet wrth Ahab, rhwym [dy gerbyd], a dos i wared fel na’th rwystro yr glaw.

⁴⁵Ac yn yr ennyd honno y nefoedd a dywyllasant gan gwmylau, a gwynt, fel y bu glaw mawr: yna Ahab a farchogodd, ac a aeth i Iezrahel.

⁴⁶A llaw yr Arglwydd oedd gyd ag Elais, ac efe a wregyssodd ei lwynau: ac a redodd o flaen Ahab nes ei ddyfod efe i Iezrahel.