Read William Morgan Bible 1588 original edition 1.Brenhinoedd 2 Bible Online

1.Brenhinoedd 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

1.Brenhinoedd 2

¹Dafydd yn cynghôri Salomon i ofni’r Arglwydd. 5 Ac yn dangos beth a wnae efe i Ioab, Barzelai, a Semei. 10 Ac yn marw. 13 Bai Adonia, ai farwolaeth. 35 Zadoc yn cael lle Abiathar. Yna dyddiau Dafydd a nessauasant i farw, ac efe a orchymynnodd i Salomon ei fab gan ddywedyd:

²Myfi ydwyf yn myned ar hŷd ffordd yr holl fyd, am hynny ymnertha a bydd yn ŵr.

³A chadw gadwriaeth yr Arglwydd dy Dduw gan rodio yn ei ffyrdd ef, gan gadw ei ddeddfau ef, ai orchymynnion, ai farnedigathau, ai destiolaethau, fel yr scrifennwyd yng-hyfraith Moses, megis y ffynno gennit yr hyn oll a wnelech, a’r hyn oll y troech atto.

⁴Fel y cyflawno’r Arglwydd ei air, yr hwn a lefarodd efe wrthif gan ddywedyd: os dy feibion a gadwant eu ffyrdd, gan rodio ger fy mron mewn gwirionedd, ai holl galon, ac ai holl enaid ([îe] gau ddywedyd) ni thorrir na [byddo] o honot ŵr ar orsedd-faingc Israel.

⁵Tithe hefyd a wyddost yr hyn a wnaeth Ioab mab Serfia a mi, [sef] yr hyn a wnaeth efe i ddau o dywysogion lluoedd Israel, i Abner fab Ner, ac i Amasa fab Iether, canys efe ai lladdodd hwynt, ac a ollyngodd waed yn rhyfelgar mewn heddwch, ac a roddodd waed rhyfel ar ei wregys yr hwn [oedd] am ei lwynau, ac yn ei escidiau y rhai [oeddynt] am ei draed.

⁶Am hynny gwna yn ôl dy ddoethineb, ac na âd iw ben-llwydni ef ddescyn i’r bedd mewn heddwch.

⁷Ond i feibion Barzelai y Gileadiad y gwnei di drugaredd, a byddant ym mysc y rhai a fwyttânt [ar] dy fwrdd di: canys felly y daethant attafi pan oeddwn yn ffoi rhac Absalom dy frawd ti.

⁸Wele hefyd Semei fab Gera, fab Iemini, o Bahurim gyd a thi, ac efe a’m melldithiodd i a melldith dôst y dydd yr euthum i Mahanaim: ond efe a ddaeth i wared hyd yr Iorddonen i gyfarfod a mi, ac mi a dyngais i’r Arglwydd wrtho ef gan ddywedyd: m’th laddaf a’r cleddyf.

⁹Ond yn awr na âd ti ef heb gosp, canys gŵr doeth [ydwyt] ti, a gwyddost beth a wnei iddo: dŵg dithe ei ben-wynni ef i wared i’r bedd mewn gwaed.

¹⁰Yna Dafydd a hunodd gyd ai dadau, ac a gladdwyd yn ninas Ddafydd.

¹¹A’r dyddiau y rhai y teyrnasodd Dafydd ar Israel [oeddynt] ddeugain mhlynedd: saith mlynedd y teyrnasodd efe yn Hebron, a thair blynedd ar ddec ar hugain y teyrnasodd efe yn Ierusalem.

¹²A Salomon a eisteddodd ar orseddfaingc Dafydd ei dâd, ai frenhiniaeth ef a siccrhauwyd yn ddirfawr.

¹³Ac Adonia mab Haggith a ddaeth at Bathseba mam Salomon: a hi a ddywedodd, ai heddychlon dy ddyfodiad ti? yntef a ddywedodd, heddychlon.

¹⁴Ac efe a ddywedodd, [y mae] gennif neges attati: hithe a ddywedodd, dywet.

¹⁵Yntef a ddywedodd, ti a wyddost mai eiddofi oedd y frenhiniaeth, a holl Israel a osodasent eu hwynebau, ar fyng-wneuthur i yn frenin, eithr trôdd y frenhiniaeth, ac a aeth i’m brawd: canys trwy’r Arglwydd yr aeth hi iddo ef.

¹⁶Ond yn awr dymunaf gennit vn dymyniad, na ommedd fi, hithe a ddywedodd wrtho ef, dywet.

¹⁷Yntef a ddywedodd: dywet attolwg wrth y brenin Salomon (canys ni ommedd efe dy di) am roddi o honaw ef Abisag y Sunamites yn wraig i mi.

¹⁸Yna y dywedodd Bathseba, dâ: mi a ddywedaf drosot ti wrth y brenin.

¹⁹Felly y daeth Bathseba at y brenin Salomon, i ddywedyd wrtho ef tros Adonia, a’r brenin a gododd iw chyfarfod hi, ac a ostyngodd iddi, ac a eisteddodd ar ei orsedd-faingc, ac a osododd orsedd-faingc i fam y brenin, a hi a eisteddodd ar ei ddeheulaw ef.

²⁰Yna hi a ddywedodd, vn ddymuniad fechan yr ydwyfi yn ei dymuno gennit, na ommedd fi: a’r brenin a ddywedodd wrthi hi, gofyn fy mam, canys ni’th ommeddaf.

²¹Ac hi a ddywedodd, rhodder Abisag y Sunamites yn wraig i Adonia dy frawd ti.

²²Yna’r attebodd y brenin Salomon, ar y dywedodd wrth ei fam, paham y ceisi di Abisag y Sunamites i Adonia? cais hefyd y frenhiniaeth iddo ef, (canys fy mrawd hyn na mi ydyw efe) a chyd ag ef y mae Abiathar yr offeiriad, ac Ioab mab Serfia.

²³A’r brenin Salomon a dyngodd i’r Arglwydd gan ddywedyd: fel hyn y gwnelo Duw i mi, ac fel hyn y chwanego efe, onid yn erbyn eienioes y llefarodd Adonia y peth hyn.

²⁴Yn awr gan hynny [fel] mai byw’r Arglwydd yr hwn a’m siccrhaodd i, ac a wnaeth i mi eistedd ar orsedd-faingc Dafydd fy nhad, yr hwn hefyd a wnaeth i mi dy megis y dywedase efe, heddyw yn ddiau y rhoddir Adonia i farwolaeth.

²⁵A’r brenin Salomon a anfonodd gyd a Banaiah mab Iehoiada, ac efe a ruthrodd arno ef, fel y bu efe farw.

²⁶Ac wrth Abiathar yr offeiriad y dywedodd y brenin, dos i Anathoth, i’th frô dy hun, canys gŵr [yn heuddu] marwolaeth [ydwyt] ti: ond ni laddaf mo honot y prŷd hyn, o herwydd arwain o honot Arch yr Arglwydd Dduw o flaen fy nhâd Dafydd, ac am dy gystuddio yn yr hyn oll y cystuddiwyd fy nhâd.

²⁷Felly y bwriodd Salomon Abiathar ymmaith o fod yn offeiriad i’r Arglwydd, gan gyflawnigair yr Arglwydd yr hwn a ddywedase efe am dŷ Eli yn Silo.

²⁸A’r chwedl a ddaeth at Ioab, canys Ioab a ŵyrase ar ôl Adonia, er na ŵyrase efe ar ôl Absalom: yna y ffôdd Ioab i babell yr Arglwydd, ac yr ymaflodd yng-hyrn yr allor.

²⁹A mynegwyd i’r brenin Salomon, ffoi o Ioab i babell yr Arglwydd, ac wele [y mae efe] wrth yr allor, a Salomon a anfonodd Banaiah fab Iehoiada gan ddywedyd, dos, rhuthra arno ef.

³⁰Felly y daeth Banaiah i babell yr Arglwydd, ac a ddywedodd wrtho efe, fel hyny dywedodd y brenin, tyret allan: yntef a ddywedodd, na [ddeuaf,] eithr ymma y byddaf farw: a Banaiah a ddug trachefn air at y brenin gan ddywedyd: fel hyn y dywedodd Ioab, ac fel hynn i’m hattebodd.

³¹Yna y dy wedodd y brenin wrtho ef, gwna fel y dywedodd efe, a rhuthra arno ef, a chladd ef: fel y tynnech y gwaed gwirion yr hwn a dywalltodd Ioab oddi arnafi, ac oddi ar dŷ fy nhâd i.

³²A’r Arglwydd a ddychwel ei waed ef ar ei ben ei hun: o herwydd efe a ruthrodd ar ddau ŵr cyfiawnach, a gwell nag ef ei hun, (ac ai lladdodd hwynt a’r cleddyf, a Dafydd fy nhâd heb ŵybod) sef Abner fab Ner tywysog llu Israel, ac Amasa fab Iether tywysog llu Iuda.

³³Ai gwaed hwynt a ddychwel ar ben Ioab, ac ar ben ei hâd ef yn dragywydd, ond i Ddafydd, ac iw hâd, ac iw dŷ, ac iw orsedd-faingc y bydd hedwch yn dragywydd gan yr Arglwydd.

³⁴Felly r’ aeth Banaiah mab Iehoiada, ac a ruthrodd arno, ac ai lladdodd, ac efe a gladwyd yn ei dŷ ei hûn yn yr anialwch.

³⁵Yna y rhoddes y brenin Banaiah fab Iehoiada yn ei le ef ar y filwriaeth, a’r brenin a roddodd Zadoc yr offeiriad yn lle Abiathar.

³⁶Y brenin hefyd a anfonodd, ac a alwodd am Simei, ac a ddywedodd wrtho ef: adailada it dŷ yn Ierusalem, ac aros yno, ac na ddôs allan oddi yno ymma na thraw.

³⁷A bydded y dydd yr elech allan, ac yr elech dros afon Cedron, gan ŵybod y cei di ŵybod y lleddir di yn farw: dy waed fydd ar dy ben dy hun.

³⁸A dywedodd Simei wrth y brenin, da yw’r gair, fel y dywedodd fy arglwydd frenin felly y gwnâ dy wâs: a Simei a arhosodd yn Ierusalem ddyddiau lawer.

³⁹Eithr ym mhen tair blynedd y ffôdd dau wâs i Simei at Achis fab Maacha brenin Eath, a mynegwyd i Simei gan ddywedyd: wele dy weision di yn Gath.

⁴⁰Yna y cyfododd Simei, ac a gyfrwyodd ei assyn, ac a aeth i Gath at Achis i geisio ei weision: ie Simei a aeth, ac a gyrchodd ei weision o Gath.

⁴¹A mynegwyd i Salomon fyned o Simeio Ierusalem i Gath, ai ddychwelyd ef.

⁴²Yna’r anfonodd y brenin, ac a alwodd am Simei, ac a ddywedodd wrtho ef, oni thyngais i’r Arglwydd, ac [oni] thestiolaethais wrthit gan ddywedyd: yn y dydd yr elech allan, ac yr elech nac ymma, nac accw, gan ŵybod gŵybydd y lleddir di yn farw? a thi a ddywedaist wrthif, da yw’r gair a glywais i.

⁴³Pa ham gan hynny na chedwaist lŵ yr Arglwydd, na’r gorchymyn yr hwn a orchymynnais i ti?

⁴⁴A dywedodd y brenin wrth Simei, ti a wyddost yr holl ddrygioni yr hwn a edwyn dy galon, yr hwn a wnaethost di yn erbyn Dafydd fy nhâd: yr Arglwydd am hynny a ddychwelodd dy ddrygioni di ar dy ben dy hun.

⁴⁵A bendigedic [fydd] y brenin Salomon, a gorsedd-faingc Dafydd a fydd siccr o flaen yr Arglwydd yn dragywydd.

⁴⁶Felly y gorchymynnodd y brenin i Banaiah fab Iehoiada, ac efe a aeth allan, ac a ruthrodd arno ef, fel y bu efe farw: a’r frenhiniaeth a siccrhauwyd yn llaw Salomon.