Read William Morgan Bible 1588 original edition 1.Brenhinoedd 20 Bible Online

1.Brenhinoedd 20 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

1.Brenhinoedd 20

¹Brenin Syria yn gwarchau Samaria. 13 Duw yn addo ac yn rhoddi yr oruchafiaeth i Israel. 34 Y prophwyd yn ceryddu Ahab am wneuthur cyfammod a brenin Syria. Yna Benhadad brenin Syria a gasclodd ei holl lû, a deuddec brenin ar hugain gyd ag ef, a meirch, a cherbydau: ac efe a aeth i fynu, ac a warchaodd ar Samaria, ac a ymladdodd iw herbyn hi.

²Ac efe a anfonodd gennadau at Ahab brenin Israel i’r ddinas.

³Ac a ddywedodd wrtho ef, fel hyn y dywed Benhadad, dy arian a’th aur sydd eiddo fi: dy wragedd hefyd a’th feibion teccaf ydynt eiddo fi.

⁴A brenin Israel a attebodd, ac a ddywedodd, yn ôl dy air di fy arglwydd frenin myfi a’r hyn oll [sydd] gennif [ydym] eiddo ti.

⁵A’r cennadau a ddychwelasant, ac a ddywedasant, fel hyn yr ymadroddodd Benhadad gan ddywedyd: o herwydd i mi anfon attat ti gan ddywedyd, dy arian, a’th aur, a’th wragedd, a’th feibion a roddi di i mi,

⁶Am hynny yng-hylch y pryd [hyn] y foru yr anfonaf fyng-weision attati tî, fel y chwiliant dy dŷ, a thai dy weision: a phob peth dymunol yn dy olwg a gymmerant hwy yn eu dwylo, ac [ai] dugant ymmaith.

⁷Yna brenin Israel a alwodd am holl henuriaid y wlâd, ac a ddywedodd, gwybyddwch attolwg, a gwelwch mai ceisio drygioni y mae hwn: canys efe a anfonodd attafi, am fyng-wragedd, am fy meibion, ac am fy arian, ac am fy aur, ac nis gommeddais ef.

⁸Yr holl henuriaid hefyd, a’r holl bobl a ddywedasant wrtho ef: na wrando, ac na chydtuna [ag ef.]

⁹Am hynny y dywedodd efe wrth gennadau Benhadad, dywedwch i’m harglwydd y brenin, [am] yr hyn oll yr anfonaist ti at dy wâs o’r cyntaf mi ai gwnaf, ond ni allaf wneuthur y peth hyn: a’r cennadau a aethant, ac a ddugasant air iddo ef.

¹⁰A Benhadad a anfonodd atto ef, ac a ddywedodd, fel hyn y gwnelo y duwiau i mi, ac fel hyn y chwanegant: os bydd pridd Samaria ddigon [i lenwi,] dyrnau yr holl bobl y rhai [ydynt] i’m canlyn i.

¹¹A brenin Israel a attebodd, ac a ddywedodd, dywedwch [wrtho ef,] nac ymffrostied yr hwn a wregysso [ei arfau,] fel yr hwn ai diosco.

¹²A phan glywodd efe y peth hyn, ac efe yn yfed, efe a’r brenhinoedd yn eu pepyll: yna efe a ddywedodd wrth ei weision, gosodwch, a hwy a osodasant ar y ddinas.

¹³Yna wele rhyw brophwyd a nessaodd at Ahab brenin Israel, ac a ddywedodd, fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, oni welaisti’r holl dyrfa fawr hon? wele fi yn eu rhoddi hwynt yn dy law di heddyw, fel y gŵypech mai myfi [ydwyf] yr Arglwydd.

¹⁴Ac Ahab a ddywedodd, drwy bwy? dywedodd yntef, fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, drwy langciau tywysogion y talaithau: ac efe a ddywedodd, pwy a luniaetha’r rhyfel? dywedodd yntef tydi.

¹⁵Yna efe a gyfrifodd langciau tywysogion y talaithau, ac yr oeddynt yn ddau cant, [a] deuddrc ar hugain: ac ar eu hôl hwynt efe a gyfrifodd yr holl bobl, cwbl o feibion Israel yn saith mil.

¹⁶Ac hwy a aethant allan ganol dydd: a Benhadad oedd yn yfed yn feddw yn y gwerssyllau efe a’r brenhinoedd, sef y deuddec brenin ar hugain y rhai oeddynt yn ei gynnorthwyo ef.

¹⁷Felly llangicau tywysogion y talaithau a aethant allan yn gyntaf: a Benhadad a anfonodd [gennadau,] ac hwy a fynegasant iddo ef gan ddywedyd, dynion a ddaethant allan o Samaria.

¹⁸Ac efe a ddywedodd, os am heddwch y daethant allan deliwch hwynt yn fyw: ac os i ryfel y daethant allan, deliwch hwynt yn fyw.

¹⁹Felly’r aethant hwy allan o’r ddinas, [sef] llangciau tywysogion y talaithau: a’r llu’r hwn [oedd] ar eu hôl hwynt.

²⁰Ac hwy a laddasant bawb ei ŵr, a’r Syriaid a ffoasant, ac Israel ai herlidiodd hwynt: a Benhadad brenin Syria a ddiangodd ar farch, gydar gwŷr meirch.

²¹Yna brenin Israel a aeth allan, ac a darawodd y meirch, a’r cerbydau: felly efe a darawodd y Syriaid a phla mawr.

²²A’r prophwyd a nessaodd at frenin Israel, ac a ddywedodd wrtho ef, dôs ymgryfha, gwybydd hefyd, a gwêl yr hyn a wnelech: canys yng-hyfnod y flwyddyn brenin Syria a ddaw i fynu i’th erbyn di.

²³Yna gweision brenin Syria a ddywedasant wrtho ef, duwiau y mynyddoedd [yw] eu duwiau hwynt, am hynny trêch fuant na ni: er hynny os ymladdwn ni a hwynt yn y gwastad [ti a gei weled] oni orthrechwn ni hwynt.

²⁴Gwna gan hynny y peth hyn: tyn ymmaith y brenhinoedd bob vn oi le, a gosot ddugiaid yn ei lle hwynt.

²⁵Rhifa hefyd it lu fel y llu’r hwn a gollaist ti, a meirch fel y meirch [hynny,] a cherbydau fel y cerbydau [hynny,] ac ni a ymladdwn a hwynt yn y gwastad tir [a chei weled] oni orthrechwn ni hwynt: ac efe a wrandawodd ar eu llais hwynt, ac a wnaeth felly.

²⁶Ac yng-hyfnod y flwyddyn, Benhadad a gyfrifodd y Syriaid: ac a aeth i fynu i Aphec i ryfela yn erbyn Israel.

²⁷A meibion Israel a gyfrifwyd, ac a niferwyd, ac a aethant iw cyfarfod hwynt: a meibion Israel a werssyllasant yn eu herbyn hwynt: fel dwy ddiadell fechain o eifr, a’r Syriaid a lawnasant y wlâd.

²⁸A gŵr Duw a nessaodd, ac a lefarodd wrth frenin Israel, ac a ddywedodd, fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, o herwydd dywedyd or Syriaid Duw y mynyddoedd [yw]’r Arglwydd, ac nid Duw’r dyffrynnoedd [yw] efe: am hynny y rhoddaf yr holl dyrfa fawr hon i’th law di, ac y cewch wybod mai myfi [yw] r’ Arglwydd.

²⁹A’r rhai hyn a werssylasant yn erbyn y llaill saith niwrnod: ac ar y seithfed dydd y rhyfel a nesaodd, a meibion Israel a laddasant o’r Syriaid gan mil o wyr traed mewn vn diwrnod.

³⁰A’r lleill a ffoasant i Aphec i’r ddinas, a’r mûr a syrthiodd, ar saith mil ar hugain o’r gwŷr a adawsid: a Benhadad a ffôdd, ac a ddaeth i’r ddinas o stafell i stafell.

³¹Ai weision a ddywedasant wrtho ef, wele clywsom yn awr am frenhinoedd tŷ Israel, mai brenhinoedd trugarogion ydynt hwy: gosodwn attolwg sachliain am ein lwynau, a rhaffau am ein pennau, ac awn at frenin Israel, ond odid efe a geidw dy enioes di.

³²Yna y gwregysasant sachliain am eu lwynau, a rhaffau am eu pennau, ac a ddaethant at frenin Israel, ac a ddywedasant, Benhadad dy wâs a ddywedodd, attolwg gad i mi fyw: dywedodd yntef, a ydyw efe etto yn fyw? fy mrawd [yw] efe.

³³A’r gwŷr a gymerasant [hynny] yn argoel dda, ac a frysiasant, ac a gippiasant y [gair] oddi wrtho ef, ac a ddywedasant dy frawd Benhadad, dywedodd yntef, ewch dygwchef: felly Benhadad a ddaeth allan atto ef, ac efe a barodd iddo ddyfod i fynu i’r cerbyd.

³⁴A [Benhadad] a ddywedodd wrtho ef, dinasoedd y rhai a ddûg fy nhâd i oddiar dy dâd ti a roddaf trachefn, fel y gosottech heolydd it yn Namascus, fel y gosododd fy nhâd yn Samaria, a [dywedodd Ahab] mi a’th ollyngaf drwy’r ammod [hwn:] felly efe a wnaeth gyfammod ag ef, ac ai gollyngodd ef.

³⁵Yna rhyw ŵr o feibion y prophwydi a ddywedodd wrth ei gymmydog drwy air yr Arglwydd, taro fi attolwg: ond y gŵr a wrthododd ei daro ef.

³⁶Dywedodd yntef wrtho ef, o herwydd na wrandewaist ar lais yr Arglwydd, wele pan elech oddi wrthif y llew a’th ladd di: felly efe a aeth oddi wrtho ef, a’r llew ai cyfarfu ef, ac ai lladdodd.

³⁷Yna efe a gafodd ŵr arall, ac a ddywedodd, taro fi attolwg: a’r gŵr ai tarawodd ef gan ei daro, ai archolli.

³⁸Felly’r aeth y prophwyd ac a safodd o flaen y brenin ar y ffordd, ac a ymddieithrodd trwy [osod] lludw ar ei lygaid.

³⁹A phan ddaeth y brenin heibio, yna efe a lefoddd ar y brenin, ac a ddywedodd: dy wâs a aeth i ganol y rhyfel, ac wele gŵr a aeth ymmaith yr hwn a ddugase rhyw ŵr attafi, ac a ddywedase, cadw y gŵr hwn: os gan golli y collir ef, yna y bydd dy enioes di yn lle ei enioes ef, neu ti a deli dalent o arian.

⁴⁰A thra yr oedd dy wâs yn ymdroi ymma, ac accw, efe [a ddiangodd,] ac nid [yw] efe [iw gael]: a brenin Israel a ddywedodd wrtho ef, felly [y bydd] dy farn, ti [ai] gosodaist [hi.]

⁴¹Yna efe a fryssiodd, ac a dynnodd ymmaith yr hûg oddi ar ei lygaid: a brenin Israel ai hadnabu ef, mai o’r prophwydi [’r oedd] efe.

⁴²Ac efe a ddywedodd wrtho ef, fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, o herwydd it ollwng ymmaith o’th law di y gŵr a roddais i farw: dy enioes di fydd yn lle ei enioes ef, a’th bobl di yn lle ei bobl ef.

⁴³Yna brenin Israel a aeth iw dŷ ei hun, yn drist, ac yn llidioc: ac a ddaeth i Samaria.