Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Brenhinoedd 2 Bible Online

2.Brenhinoedd 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Brenhinoedd 2

¹1 Elias heb gael gan Elisêus ymadel ag ef, yn rhwygo yr Iorddonen ai fantell, ac yn myned i’r nefoedd. 13 Elizeus wedi cael mantell Elias yn hollti yr Iorddonen ac yn gwneuthur y dwfr yn beraidd. 23 destruw y bechgin y rhai a watwarasent Elizêus. Pan oedd yr Arglwydd ar gymmeryd i fynu Eliaz mewn corwynt i’r nefoedd: yna’r aeth Elias, ac Elisêus allan o Gilgal.

²Ac Elias a ddywedodd wrth Elisêus, eistedd attolwg ymma, canys yr Arglwydd a’m hanfonodd hyd Bethel, ond Elisêus a ddywedodd, [fel] mai byw yw yr Arglwydd, ac mai byw dy enaid tithe nid ymadawaf a thi: felly hwynt a ddaethant i wared i Bethel.

³Yna meibion y prophwydi y rhai [oeddynt] yn Bethel a aethant allan at Elisêus, ac a ddywedasant wrtho ef, a wyddosti mai heddyw y mae’r Arglwydd yn dwyn dy feistr di oddi arnat? dywedodd yntef, mi a wn [hynny] hefyd, tewch a sôn.

⁴Elias a ddywedodd eilwaith wrtho ef, eistedd ymma attolwg Elisêus, canys yr Arglwydd a’m hanfonodd i Iericho, dywedodd yntef, [fel] mai byw’r Arglwydd, ac mai byw dy enaid tithe nid ymadawaf a thi: felly hwynt a ddaethant i Iericho.

⁵Yna meibion y prophwydi y rhai [oeddynt] yn Iericho a nessauasant at Elisêus, ac a ddywedasant wrtho ef, a wyddosti mai heddywy mae’r Arglwydd yn dwyn dy feistr di oddi arnat? yntef a ddywedodd, minne a wn [hynny] tewch a sôn.

⁶Etto Elias a ddywedodd wrtho ef, eistedd ymma attolwg, canys yr Arglwydd a’m hanfonodd i’r Iorddonen, dywedodd yntef, [fel] mai byw’r Arglwydd, ac mai byw dy enaid tithe, nid ymadawaf a thi: yna hwynt a aethant ymmaith ill dau.

⁷A deng-wr a deugain o feibion y prophwydi a aethant, ac a safasant ar gyfer o bell: a hwynt ill dau a safasant wrth yr Iorddonen.

⁸Yna Elias a gymmerth ei fantell, ac ai plygodd, ac a darawodd y dyfroedd, a hwynt a ymwahanasant ymma, ac accw, fel yr aethant hwy trwodd ill dau ar hyd sych [dir.]

⁹A phan aethant hwy trwodd, yna Elias a ddywedodd wrth Elisêus, gofyn beth a wnafi i ti cyn fyng-hymmeryd i oddi wrthit ti: a dywedodd Elisêus, bydded gan hynny attolwg ddau cymmaint o’th yspryd ti gyd a mi.

¹⁰Dywedodd yntef, gofynnaist beth anhawdd: os gweli fi wedi fyng hymmeryd oddi wrthit ti fe fydd it felly, ac onid ê ni bydd.

¹¹A phan oeddynt hwy yn myned gan rodio, ac ymddiddan, yna wele gerbyd tanllŷd, a meirch tanllyd, ac hwy a wnaethant wahaniaeth rhyngddynt ill dau: ac efe a ymaflodd yn ei ddillad, ac ai rhwygodd yn ddauddarn.

¹²Ac Eliêus oedd yn edrych, ac efe a lefodd, fy nhâd, fy nhâd cerbyd Israel, ai marchogion, ac nis gwelodd ef mwyach: ac efe a ymaflodd yn ei ddillad, ac ai rhwygodd yn ddauddarn.

¹³Ac efe a gododd i fynu fantell Elias, yr hon a syrthiase oddi am dano ef: ac efe a ddychwelodd, ac a safodd wrth fîn yr Iorddonen.

¹⁴Yna efe a gymmerth fantell Elias yr hon a syrthiase oddi am dano ef, ac a darawodd y dyfroedd, ac a ddywedodd, pa le [y mae] Arglwydd Dduw Elias? ac yntef hefyd? efe a darawodd y dyfroedd eilwaith, a hwynt a wahanwyd ymma, ac accw, felly Elisêus a aeth trwodd.

¹⁵Pan welodd meibion y prophwydi (y rhai [oeddynt] yn Iericho) ef ar [eu] cyfer, yna y dywedasant hwy, gorphywysodd yspryd Elias ar Elisêus: a hwynt a ddaethant iw gyfarfod ef, ac a ymgrymmasant hyd lawr iddo ef.

¹⁶A hwy a ddywedasant wrtho ef, wele yn awr y mae gyd a’th weision ddêc a deugain o wŷr nerthol, elant yn awr a cheisiant dy feistr rhac i yspryd yr Arglwydd ei ddwyn ef ai fwrw ef ar ryw fynydd, neu mewn rhyw ddyffryn: dywedodd yntef, nac anfonwch.

¹⁷Etto buant daer arno ef nes cywilyddio [o honaw ef,] am hynny y dywedodd efe, anfonwch: yna hwynt a anfonasant ddeng-wr a deugain y rhai ai ceisiasant dri diau, ond nis cawsant ef.

¹⁸Am hynny hwynt a ddychwelasant atto ef, ac efe oedd yn trigo yn Iericho: ac efe a ddywedodd wrthynt hwy, oni ddywedais i wrthych, nac ewch ymmaith?

¹⁹Yna gwŷr y ddinas a ddywedasant wrth Elisêus, wele attolwg ansawdd y ddinas, da yw fel y mae fy arglwydd yn gweled: ond dyfroedd drwg, a thir diffaith [sydd ymma.]

²⁰Ac efe a ddywedoddd, dygwch i mi phiol newydd, a gosodwch ynddi halen: a hwynt ai dugasant atto ef.

²¹Yna efe a aeth at ffynhonnell y dyfroedd ac a fwriodd yr halen yno, ac a ddywedodd, fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, mi a iacheais y dyfroedd hyn, ni bydd oddi yno farwolaeth mwyach na diffrwythdra.

²²Felly’r iachauwyd y dyfroedd hynny hyd y dydd hwn: yn ôl gair Elisêus yr hwn a ddywedase efe.

²³Ac efe a aeth i fynu oddi yno i Bethel: pan oedd efe yn myned i fynu ar hyd y ffordd, yna’r plant bychain a ddaethant allan o’r ddinas ac ai gwatworasant ef, ac a ddywedasant wrtho ef, dôs i fynu moelun, dôs i fynu moelun.

²⁴Ac efe a drôdd yn ei ôl, ac a edrychodd arnynt hwy, ac ai melldithiodd hwynt yn enw’r Arglwydd: a dwy arth a ddaethant allan o’r goedwic, ac a ddrylliasant ohonynt ddau blentyn a deugain.

²⁵Felly efe a aeth oddi yno i fynydd Carmel: ac oddi yno efe a ddychwelodd i Samaria.