Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Brenhinoedd 5 Bible Online

2.Brenhinoedd 5 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Brenhinoedd 5

¹1 Yr achlysyr, a’r modd yr iachauwyd Naaman yn rhâd 20 Gehezi yn chwennychu cael arian a dillad gan Naaman, ac am hynny yn cael gwahan-glwyf tragywyddol. A Naaman tywysog llu brenin Syria oedd ŵr mawr yng-olwg ei arglwydd, ac yn anrhydeddus, canys drwyddo ef y rhoddase yr Arglwydd ymwared i’r Syriaid: etto y gŵr cadarn nerthol hwnnw oedd wahan-glwyfus.

²Pan aethe y Syriaid allan yn finteioedd, yna y caeth-gludasent o wlâd Israel langces fechan: a honno oedd yn gwasanaethu gwraig Naaman.

³A hi a ddywedodd wrth ei meistres, ô na bydde fy arglwydd i o flaen y prophwyd yr hwn [sydd] yn Samaria: yna efe ai tynne ef ymmaith oi wahan-glwyf.

⁴Yntef a ddaeth, ac a fynêgodd iw arglwydd gan ddywedyd: fel hyn, ac fel hyn y dywedodd y llangces yr hon [a ddaeth] o wlâd Israel.

⁵A brenin Syria a ddywedodd, dos, cerdda ymmaith, a mi a anfonaf lythr at frenin Israel: ac efe a aeth ymmaith, ac a ddûg gyd ag ef ddêc talent o arian, a chwe mil o aur, a dêc o wiscoedd newyddion.

⁶Ac efe a ddûg y lythr at frenin Israel gan ddywedyd: yn awr pan ddêl y llythr hwn attat ti, wele anfonais attat ti Naaman fyng-wâs, fel y tynnit ef oi wahan-glwyf.

⁷A phan ddarllenodd brenin Israel y llythr, yna efe a rwygodd ei ddillad, ac a ddywedodd, ai Duw [ydwyf] fi i farwhau, ac i fywhau, pan anfone efe attafi i iachau gŵr oi wahan-glwyf? gŵybyddwch gan hynny attolwg, a gwelwch mai ceisio achos y mae efe i’m herbyn i.

⁸A phan glybu Elisêus gŵr Duw, rwygo o frenin Israel ei ddillad, yna efe a anfonodd at y brenin gan ddywedyd, pa ham y rhwygaisti dy wiscoedd? deued efe yn awr attafi, ac efe a gaiff wybod fod prophwyd yn Israel.

⁹Yna Naaman a ddaeth ai feirch, ac ai gerbydau: ac a safodd [wrth] ddrws tŷ Elisêus.

¹⁰Ac Elisêus a anfonodd atto ef gennad gan ddywedyd: dôs, ac ymolch saith waith yn Iorddonen, a’th gnawd a ddychwel i ti, a thi a lanheuir.

¹¹Yna Naaman a ddigllonodd, ac a aeth ymmaith: ac a ddywedodd, mi a feddyliais ynof fy hun gan ddyfod y deue efe allan, ac y safe efe, ac y galwe ar enw yr Arglwydd ei Dduw, ac y gosode efe ei law ar y fann, fel yr iachâe efe y [mann] gwahan-glwyfus.

¹²Onid gwell yw Abana, a Pharphar afonydd Damascus, na holl ddyfroedd Israel? oni allaf ymolchi ynddynt hwy, ac ymlanhau? felly efe a drôdd, ac a aeth ymmaith mewn digter.

¹³Yna ei weision a nessasant, ac a lefarasant wrtho ef, ac a ddywedasant, fy arglwydd, [pe] dywedase y prophwyd beth mawr wrthit ti onis gwnelsit? pa fesur fwy gan iddo ef ddywedyd wrthit, ymolch fel yr ymlanhaech?

¹⁴Am hynny efe a aeth i wared, ac a ymdrôchodd saith waith yn yr Iorddonen yn ôl gair gŵr Duw: ai gnawd ef a ddychwelodd fel cnawd bachgen bychan, ac efe a lanhauwyd.

¹⁵Yna efe a ddychwelodd at ŵr Duw, efe ai holl fintai, ac efe a ddaeth, ac a safodd ger ei fron ef, ac a ddywedodd, wele yn awr y gwn i nad [oes] Dduw drwy yr holl ddaiar, onid yn Israel: am hynny cymmer yn awr attolwg anrheg oddi gan dy wâs.

¹⁶Ac efe a ddywedodd, [fel] mai byw yr Arglwydd yr hwn ’r ydwyf yn sefyll ger ei fron ni chymmeraf: ac efe a gymhellodd arno ef [ei] chymmeryd, etto efe ai gwrthododd.

¹⁷A Naaman a ddywedodd, oni roddir yn awr i’th wâs di lwyth cwpl o fulod o’r ddaiar [hon?] canys ni offrymma dy wâs di mwyach boeth offrwm, nac aberth i dduwiau dieithr, onid i’r Arglwydd.

¹⁸Yn y peth hyn yr Arglwydd a faddeuo i’th wâs: pan ddelo fy arglwydd i dŷ Rimmon i addoli yno, a [phan] bwysso efe ar fy llaw i, a [phan] a ddolwyf innef yn nhŷ Rimmon, [ie] pan yngrymmwyf yn nhŷ Rimmon, maddeued attolwg yr Arglwydd i’th wâs y peth hyn.

¹⁹Ac efe a ddywedodd wrtho, dôs mewn heddwch: yna efe aeth oddi wrtho ef yng-hylch mill-dir o dîr.

²⁰A Gehezi gwâs Elisêus gŵr Duw a ddywedodd, wele fy meistr a arbedodd Naaman y Syriad hwn rhac cymmeryd oi law ef yr hyn a ddugase efe: [fel] y mae’r Arglwydd yn fyw mi a redaf ar ei ôl ef, ac a gymmeraf ryw beth ganddo ef.

²¹Felly Gehezi a ganllynodd ar ôl Naaman: Pan welodd Naaman [ef] yn rhedeg ar ei ôl, yna efe a ddescynnodd oddi ar y cerbyd iw gyfarfod ef, ac a ddywedodd, a yw pôb peth yn ddâ?

²²Dywedodd yntef, y mae pôb peth yn ddâ, fy meistr a’m anfonodd i gan ddywedyd, wele hyn yn awr, dau langc o fynydd Ephraim, o feibion y prophwydi a ddaethant attafi: dyro yn awr iddynt dalent o arian, a dau bâr o wiscoedd.

²³A Naaman a ddywedodd, bydd fodlon cymmer ddwy dalent: ac efe a fu daer arno ef, ac a rwymodd y ddwy dalent arian mewn dwy gôd, a’r ddau-bâr ddillad, ac efe ai rhoddod at ei ddau langc iw dwyn oi flaen ef.

²⁴Pan ddaeth efe i’r bwlch, yna efe ai cymmerth oi llaw hwynt, ac ai rhoddodd i gadw yn tŷ: ac efe a anfonodd ymmaith y gwŷr, a hwy a aethant ymmaith.

²⁵Yna efe a ddaeth i mewn, ac a safodd o flaen ei feistr, ac Elisêus a ddywedodd wrtho ef, o ba lê [y daethost ti] Gehezi? dywedodd yntef, nid aeth dy wâs [nac] ymma na thraw.

²⁶Ac efe a ddywedodd wrtho ef, onid aeth fyng-halon, [gyd a thi] pan drodd y gŵr oddi ar ei gerbyd i’th gyfarfod ti? a [ydoedd hi] amser i gymmeryd arian, ac i gymmeryd gwiscoedd, ac oliwydd-lannau, a gwinllannau, a defaid, a gwartheg, a gweision, a morwynion?

²⁷Am hynny gwahan-glwyf Naaman a lŷn wrthit ti, ac wrth dy hâd yn dragywydd: ac efe a aeth ymmaith oi ŵydd ef yn wahan-glwyfus [cyn wynned] a’r eira.