Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Brenhinoedd 6 Bible Online

2.Brenhinoedd 6 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Brenhinoedd 6

¹Elisêus yn peri i’r haiarn nofio. 9 Yn dadcuddio cyfrinach brenin Syria i frenin Israel. 18 Ac yn arwain llu brenin Syria yn ddeillion i Samaria. 24 Newyn aruthrol yn Samaria. A Meibion y prophwydi a ddywedasant wrth Elisêus: wele yn awr y llê yr hwn yr ydym ni yn trigo ynddo ger dy fron di sydd ry gyfyng i ni.

²Awn yn awr hyd yr Iorddonen, fel y cymmerom oddi yno bawb vn drostan, ac y gwnelom i ni yno le i gyfanneddû ynddo: dywedodd yntef, ewch.

³Ac vn a ddywedodd bydd fodlon attolwg, a dos gyd a’th weision: dywedodd yntef mi a âf.

⁴Felly efe a aeth gyd a hwynt: a hwy a ddaethant at yr Iorddonen, ac a dorrasant y coed.

⁵A phan oedd vn yn bwrw i lawr drawst, yna ei fwyall ef a syrthiodd i’r dwfr: ac efe a waeddodd, ac a ddywedodd, och-fi fy meistr canys benthig oedd hi.

⁶A gŵr Duw a ddywedodd, pa lê y syrthiodd hi? yntef a ddangosodd iddo yr fann, ac efe a dorrodd bren, ac ai taflodd yno, ac a wnaeth i’r haiarn nofio.

⁷Yna efe a ddywedodd, cymmer i fynu it: ac efe a estynnodd ei law ac ai cymmerodd.

⁸A brenin Syria oedd yn ymladd yn erbyn Israel: ac efe a ymgynghorodd ai weision gan ddywedyd, yn y lle a’r lle [y bydd] fyng-werssyllfa.

⁹Yna gŵr Duw a anfonodd at frenin Israel gan ddywedyd, ymgadw rhac myned i’r lle hwnnw, canys yno y mae y Syriaid yn llechu.

¹⁰Felly brenin Israel a anfonodd i’r lle [am] yr hwn y dywedase gŵr Duw wrtho ef, ac y rhybyddiase ef, ac a ymgadwodd yno: nid vnwaith, ac nid dwy-waith.

¹¹A chalon brenin Syria a gynhyrfodd o herwydd y peth hyn: ac efe a alwodd ar ei weision, ac a ddywedodd wrthynt, oni fynegwch i mi pwy o honoch [sydd yn egluro ein cyfrinach ni] i frenin Israel?

¹²Yna vn oi weision ef a ddywedodd, nid [oes neb] fy arglwydd frenin, onid Elisêus y prophwyd, yr hwn [sydd] yn Israel a fynega i’r brenin y geiriau y rhai a leferi di yng-hanol dy stafell.

¹³Ac efe a ddywedodd, ewch, ac edrychwch pa le y [mae] efe, fel yr anfonwyf, ac y dygwyf ef ymmaith: a mynegwyd iddo ef, gan ddywedyd, wele yn Dothan [y mae efe.]

¹⁴Felly efe a anfonodd yno feirch, a cherbydau a llu mawr: a hwynt a ddaethant liw nos, ac a amgylchynâsant y ddinas.

¹⁵Pan gododd gwenidog gŵr Duw yn foreu, a myned allan, yna wele lu yn amgylchynu y ddinas, meirch hefyd a cherbydau: a’r llangc a ddywedodd wrtho ef, ahâ fy meistr pa fodd y gwnawn?

¹⁶Ac efe a ddywedodd, nac ofna: canys amlach [yw] y rhai [sydd] gyd a ni, na’r rhai [sy] gyd a hwynt.

¹⁷Yna Elisêus a weddiodd, ac a ddywedodd, ô Arglwydd agor attolwg ei lygaid ef, fel y gwelo efe: a’r Arglwydd a agorodd lygaid y llangc, ac efe a edrychodd, ac wele y mynydd yn llawn meirch, a cherbydau tanllyd o amgylch Elisêus.

¹⁸Felly hwynt a ddaethant i wared atto ef, ac Elisêus a weddiodd ar yr Arglwydd, ac a ddywedodd: taro attolwg y genhedlaeth hon a dallineb: ac efe ai tarawodd hwynt a dallineb yn ôl gair Elisêus.

¹⁹Ac Elisêus a ddywedodd wrthynt hwy, nid hon [yw] yr ffordd, ac nid hon [yw] yr ddinas, deuwch ar fy ôl i, ac mi a’ch tywysa chwi ac y gŵr yr hwn yr ydych chwi yn ei geisio: ond efe ai harweinodd hwynt i Samaria.

²⁰A phan ddaethant hwy i Samaria yna Elisêus a ddywedodd, ô Arglwydd agor di lygaid y rhai hyn fel y gwelant: a’r Arglwydd a agorodd eu llygaid hwynt, a hwy a edrychasant, ac wele yng-hanol Samaria [’r oeddynt.]

²¹A brenin Israel a ddywedodd wrth Elisêus, pan welodd efe hwynt: gan daro adarawaf [hwynt] fy nhâd?

²²Dywedodd yntef, na tharo, ond y rhai a gaethiwaist a’th gleddyf, ac a’th fŵa dy hun a darewi di: [yn hytrach] gosot fara a dwfr ger eu bron hwynt fel y bwyttânt, ac yr yfant, ac yr elont at eu harglwydd.

²³Ac efe a arlwyodd iddynt hwy arlwy fawr, a hwy a fwytasant, ac a yfasant, ac efe ai gollyngodd hwynt ymmaith, a hwy a aethant at eu harglwydd: felly byddinoedd y Syriaid ni chwanegasant ddyfod mwyach i wlâd Israel.

²⁴Ac wedi hyn Ben-hadad brenin Syria a gynhullodd ei holl lû: ac efe a aeth i fynu, ac a warchaodd ar Samaria.

²⁵Ac yr oedd newyn mawr yn Samaria, canys wele yr oeddynt hwy yn gwarche arni hi, nes bôd pen assyn er pedwar vgain [sicl] o arian, a phedwerydd [ran] Câb o dom colomennod er pump [sicl] o arian,

²⁶Fel yr oedd brenin Israel yn cerdded ar y mûr, yna gwraig a lefodd arno ef gan ddywedyd: achub fi fy arglwydd frenin.

²⁷Dywedodd yntef, [gan] nad achub yr Arglwydd dydi, pa fodd yr achubafi di? ai o’r yscybor, neu o’r gwîn-wryf?

²⁸A’r brenin a ddywedodd wrthi hi, beth a [ddarfu] i ti? hithe a ddywedodd, y wraig hon a ddywedodd wrthif, dyro dy fab fel y bwyttaom ef heddyw, a’m mab inne a fwyttawn ni y foru.

²⁹Felly ni a ferwasom fy mab i, ac ai bwyttawsom ef: a mi a ddywedais wrthi hithe ddiwrnod arall, dyro dithe dy fab fel y bwyttaom ef, ond hi a guddiodd ei mab.

³⁰A phan glybu y brenin eiriau yr wraig, yna efe a rwygodd ei ddillad, ac fel yr oedd efe yn cerdded ar y mûr y bobl ai canfu [ef,] ac wele sach-liain [ydoedd] am ei gnawd ef oddi fewn.

³¹Ac efe a ddywedodd, fel hyn y gwnelo Duw i mi, ac fel hyn y chwanego: os saif pen Elisêus mab Saphat arno ef heddyw.

³²(Ac Elisêus oedd yn eistedd yn ei dŷ, a’r henuriaid oeddynt yn eistedd gyd ag ef: ) a’r [brenin] a anfonodd ŵr oi flaen: cyn dyfod y gennad atto ef, efe a ddywedodd wrth yr henuriaid, oni welwch chwi fel yr anfonodd mab y llofrudd hwn i gymmeryd ymmaith fy mhen i? edrychwch pan ddel y gennad i mewn ceiwch y drws, a deliwch ef wrth y drws, onid [yw] trwst traed ei arglwydd ef ar ei ôl ef?

³³Ac efe etto yn ymddiddan a hwynt yna wele y gennad yn dyfod i wared atto ef: ac a ddywedodd, wele y drygioni hyn [sydd] oddi wrth yr Arglwydd, paham y disgwiliaf wrth yr Arglwydd mwy?