Read William Morgan Bible 1588 original edition 1.Cronicl 21 Bible Online

1.Cronicl 21 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

1.Cronicl 21

¹Dafydd yn pêri cyfrif y bobl. 14 Deng-mîl a thrugain yn meirw o haint y nodau. A Satan a safodd yn erbyn Israel, ac a annogodd Ddafydd i gyfrif Israel.

²A dywedodd Dafydd wrth Ioab, ac wrth hennaethiaid y bobl, ewch, cyfrifwch Israel o Berrseba hyd Dan: a dygwch attafi [air] fel y gwypwyf eu rhifedi hwynt.

³A dywedodd Ioab, chwaneged yr Arglwydd at ei bobl gant cymmeint ac a ydynt hwy: ô fy arglwydd frenin, onid gwesion i’m harglwydd [ydynt]hwy oll: pa ham y cais fy arglwydd hyn? pa ham y bydd efe [achos] i ddwyn euogrwydd ar Israel?

⁴Ond gair y brenin a fu drêch nag Ioab: ac Ioab a aeth allan, ac a rodiodd drwy holl Israel, ac a ddaeth i Ierusalem.

⁵Yna y rhoddes Ioab nifer rhifedi y bobl i Ddafydd, a holl Israel ydoedd fil o filoedd, a chan mîl o wŷr yn tynnu cleddyf, ac Iuda [oedd] bedwar-cant, a dêc mîl a thrugain, o wŷr yn tynnu cleddyf.

⁶Ond y Lefiaid, a Beniamin ni chyfrifase efe yn eu mysc hwynt, canys ffiaidd oedd gan Ioab air y brenin.

⁷A bu ddrŵg gan Dduw y peth hyn: ac efe a darawodd Israel.

⁸Yna Dafydd a ddywedodd wrth Dduw, pechais yn ddirfawr, o herwydd i’m wneuthur y peth hyn: ac yr awr hon, delea attolwg anwiredd dy wâs, canys gwneuthum yn ynfyd iawn

⁹A’r Arglwydd a ddywedodd wrth Gad gweledudd Dafydd gan-ddywedyd:

¹⁰Dos, a llefara wrth Ddafydd gan ddywedyd, fel hyn y dywed yr Arglwydd: tri pheth yr ydwyfi yn eu gosod oth flaen di, dewis i ti vn o honynt, ac mi a wnaf [hynny] i ti.

¹¹Yna Gad a ddaeth at Ddafydd, ac a ddywedodd, wrtho ef, fel hyn y dywed yr Arglwydd, cymmer i ti,

¹²[y naill] ai tair blynedd o newyn, ai [dy] ddifetha dri mîs o flaen dy wrthwyneb-wŷr, a chleddyf dy elynnion yn [dy] oddiweddyd, ai yntef cleddyf yr Arglwydd, a haint yn y tîr dri diwrnod, ac angel yr Arglwydd yn dinistrio yn holl derfynau Israel: ac yr awran edrych pa air a ddygaf drachefn i’r hwn a’m hanfonodd.

¹³A Dafydd a ddywedodd wrth Gad, y mae yn gyfyng odiaeth arnafi, syrthiwyf attolwg yn llaw yr Arglwydd (canys ei drugareddau ef [ydynt] aml iawn) ac na syrthiwyf yn llaw dyu.

¹⁴Yna y rhoddes yr Arglwydd haint ar Israel, a syrthiodd o Israel ddeng [mîl] a thrugain [mîl] o wŷr.

¹⁵A Duw a anfonodd angel i Ierusalem iw dinistrio hi, ac fel yr oedd yn ei dinistrio, yr Arglwydd a edrychodd, ac a dosturiodd am y niwed ymma, ac a ddywedodd wrth yr angel, yr hwn oedd yn dinistrio: digon bellach, llaesa dy law: ac angel yr Arglwydd a safodd wrth lawr dyrnu Ornan y Iebusiad.

¹⁶A Dafydd a dderchafodd ei lygaid, ac a ganfu angel yr Arglwydd yn sefyll rhwng y ddaiar, a’r nefoedd, ai gleddyf noeth yn ei law wedi ei estyn tua Ierusalem, a syrthiodd Dafydd a’r henuriaid (y rhai oeddynt wedi ymwisco mewn sach-liain) ar eu hwynebau.

¹⁷A Dafydd a ddywedodd wrth Dduw, onid myfi a ddywedais am gyfrif y bobl? a mi yw’r hwn a bechais, ac a wneuthum fawr ddrwg, a pheth a wnaeth y defaid hynn? fy Arglwydd Dduw dyro attolwg dy law arnafi, ac ar dy fy nhâd, ac nid yn blâ ar dy bobl.

¹⁸Yna angel yr Arglwydd a archodd i Gad ddywedyd wrth Ddafyd: am fyned o Ddafydd i fynu i gyfodi allor i’r Arglwydd yn llawr dyrnu Ornan y Iebusiad.

¹⁹A Dafydd a aeth i fynu yn ôl gair Gad yr hwn a lefarase efe yn enw yr Arglwydd.

²⁰Yna y trôdd Ornan, ac y canfu efe yr angel, ai bedwar mab [y rhai oeddynt] gyd ag ef a ymguddiasant: ac Ornan oedd yn dyrnu gwenith.

²¹A Dafyd a ddaeth at Ornan, yna yr edrychodd Ornan, ac a ganfu Ddafydd, ac a aeth allan o’r llawr dyrnu, ac a ymgrymmodd i Ddafydd [ai] wyneb tua’r ddaiar.

²²A dywedodd Dafydd wrth Ornan, dyro i mi lê y llawr dyrnu, fel yr adailadwyf ynddo ef allor i’r Arglwydd: dyro ef i mi am [ei] lawn[werth] o arian, fel yr attalier y blâ hon oddi wrth y bobl.

²³Yna Ornan a ddywedodd wrth Ddafydd, cymmer i ti, a gwnaed fy arglwydd frenin yr hyn [fyddo] dâ yn ei olwg: wele rhoddaf yr ŷchen yn boeth offrwm, a’r offer dyrnu yn gynnyd, a’r gwenith yn fwyd offrwm: hyn oll aroddaf.

²⁴A’r brenin Dafydd a ddywedodd wrth Ornan, nid [felly] onid gan brynu y prynaf am [ei] lawn-werth o] arian: canys ni chymmeraf i’r Arglwydd yr hyn [sydd] eiddo ti i offrymmu offrwm yn rhâd.

²⁵Felly y rhoddes Dafydd i Ornan am y lle [hwnnw] chwe chant sicl o aur pwysedic.

²⁶Ac yno’r adailadodd Dafydd allor i’r arglwydd, ac a offrymmodd boeth offrymmau, ac ebyrth hedd, ac a alwodd ar yr Arglwydd, ac efe ai hattebodd ef yn y tân o’r nefoedd ar allor y poeth offrwm

²⁷Yna y dywedodd yr Arglwydd wrth yr angel: ac yntef a ddychwelodd ei gleddyf iw wain.

²⁸Yn y pryd hynny pan ganfu Dafydd ddarfod i’r Arglwydd wrando arno ef yn llawr dyrnu Ornan y Iebusiad, efe a aberthodd yno.

²⁹Ond tabernacl yr Arglwydd yr hon a wnelse Moses yn yr anialwch, ac allor y poeth offrwm y pryd hynny [oeddynt] yn yr vchelfa yn Gibeon.

³⁰Ac ni alle Dafydd fyned oi blaen hi i ymofyn a Duw: canys dychrynnase gan gleddyf angel yr Arglwydd.