Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Cronicl 6 Bible Online

2.Cronicl 6 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Cronicl 6

¹Salomon yn bendithio y bobl. 4 Yn Moliannu Duw. 14 Ac yn gweddio tros y rhai a weddient yn y deml neu tu ag atti hi. Yna y llefarodd Salomon: yr Arglwydd a ddywedodd yr arhose efe yn y cwmwl.

²A minne a adailedais dŷ yn drigfa it: a lle i’th bresswylfod yn dragywydd.

³A’r brenin a drodd ei wyneb, ac a fendithiodd holl gynnulleidfa Israel: (canys holl gynnulleidfa Israel oedd yn sefyll [yno. )]

⁴Ac efe a ddywedodd, Bendigedic [fyddo] Arglwydd Dduw Israel yr hwn a lefarodd ai enau wrth Ddafydd fy nhâd: ac a gwplaodd ai ddwylaw gan ddywedyd,

⁵Er y dydd y dugym i fy mhobl allan o wlâd yr Aipht ni ddetholais ddinas o holl lwythau Israel i adailadu tŷ i fod fy enw ynddo: ac ni ddewisais ŵr i fod yn flaenor ar fy mhobl Israel:

⁶Ond mi a etholais Ierusalem i fod fy enw i yno: ac mi a ddewisais Ddafydd i fod ar fy mhobl Israel.

⁷Pan oedd ym mryd Dafydd fy nhâd i adailadu tŷ i enw Arglwydd Dduw Israel,

⁸Yna y dywedodd yr Arglwydd wrth Ddafydd fy nhâd, o herwydd bôd yn dy feddwl di adailadu tŷ i’m henw i: dâ y gwnaethost am fod [hynny] yn dy fryd di.

⁹Er hynny nid adailedi di y tŷ: onid dŷ fab di yr hwn a ddaw allan o’th lwynau di, efe a adailada y ty i’m henw i.

¹⁰Am hynny yr Arglwydd a gwplaodd ei air yr hwn a lefarodd efe: canys mi a gyfodais yn llê Dafydd fy nhâd, ac a eisteddais ar orseddfa Israel, fel y llefarodd yr Arglwydd, ac mi a adailedais dŷ i enw Arglwydd Dduw Israel.

¹¹Ac yno y gosodais yr Arch yn yr hon [y mae] cyfammod yr Arglwydd: yr hwn a ammododd efe a meibion Israel.

¹²A [Salomon] a safodd o flaen allor yr Arglwydd ger bron holl gynnulleidfa Israel: ac a estynnodd ei ddwylaw.

¹³A Salomon a wnaethe bulpud prês, ac ai gosodase yng-hanol y cyntedd, yn bump cufydd ei hyd, a phump cufydd ei lêd, a thri chufydd ei vchter: ac efe a safodd arno, ac a ostyngodd ar ei liniau ger bron holl gynnulleidfa Israel, ac a estynnodd ei ddwylo tua’r nefoedd.

¹⁴Ac efe a ddywedodd, ô Arglwydd Dduw Israel nid [oes] Duw cyffelib i ti yn y nefoedd, nac yn y ddaiar, yn cadw y cyfammod a’r drugaredd a’th weision y rhai ydynt yn rhodio ger dy fron di ai holl galon.

¹⁵Yr hwn a gedwaist a’th wâs Dafydd fy nhâd yr hyn a lefaraist wrtho ef: fel y lleferaist a’th enau, felly y cwpleaist a’th law megis [y gwelir] y dydd hwn.

¹⁶Ac yn awr ô Arglwydd Dduw Israel cadw a’th wâs Dafydd fy nhâd yr hyn a leferaist wrtho ef, gan ddywedyd: ni thorrir ymmaith oddiwrthit [fel na byddo] gŵr ger sy mron i yn eistedd ar deyrn-gadair Israel: os dy feibion a gadwant eu ffordd, gan rodio yn fynghyfraith i, fel y rhodiaist ti gerfy mron i.

¹⁷Yn awr gan hynny ô Arglwydd Dduw Israel: poed gwîr fyddo dy air yr hwn a leferaist wrth dy wâs Dafydd.

¹⁸Ai gwîr yw y presswylia Duw gyd a dyn a’r y ddaiar? wele y nefoedd, a nefoedd y nefoedd ni’th ymgyffredant di, pa feint lai [y dichon] y tŷ hwn yr hwn a adailedais i?

¹⁹Edrych gan hynny ar weddi dy wâs, ac ar ei ddeisyfiad ef ô Arglwydd fy Nuw: i wrando ar y llêf, ac ar y weddi yr hon y mae dy wâs yn ei gweddio ger dy fron di.

²⁰Fel y byddo dy lygaid yn agored tua’r tŷ ymma ddydd a nôs, tua yr lle [am] yr hwn y dywedaist y gosodit dy enw yno: i wrando ar y weddi yr hon a weddia dy wâs di yn y fan honno.

²¹Gwrando gan hynny ddeisyfiadau dy wâs, a’th bobl Israel y rhai a weddiant yn y lle hwn: gwrando di hefyd o lê dy bresswylfod, [sef] o’r nefoedd pan glywech, yna maddeu di.

²²Pan becho gŵr yn erbyn ei gymmydog, a chynnig iddo raith, gan ei dyngu ef: yna deued y llw o flaen dy allor di yn y tŷ hwn.

²³A gwrando di o’r nefoedd, gwna hefyd. a barna dy weision, gan dalu i’r drygionus, drwy roddi ei ffordd ef ar ei benn: a chan gyfiwnhau y cyfiawn, drwy roddi iddo yntef yn ôl ei gyfiawnder.

²⁴A phan leddir dy bobl Israel o flaen y gelyn am iddynt bechu yn dy erbyn: os dychwelant, a chyfaddef dy enw: a gweddio, ac ymbil ger dy fron di yn y tŷ hwn,

²⁵Yna gwrando di o’r nefoedd, a maddeu di bechod dy bobl Israel: dychwel hefyd hwynt i’r tîr yr hwn a roddaist iddynt hwy, ac iw tadau.

²⁶Pan gaeir y nefoedd fel na byddo glaw o herwydd pechu o honynt hwy i’th erbyn: os gweddiant yn y lle hwn, a chyfaddef dy enw, a dychwelyd o honynt oddi wrth eu pechod pan gystuddiech hwynt,

²⁷Yna gwrando di o’r nefoedd, a maddeu bechod dy weision, a’th bobl Israel (pan ddyscech iddynt y ffordd oref yr hon y rhodient ynddi) a dyro law ar dy wlâd yr hon a roddaist i’th bobl yn etifeddiaeth.

²⁸Pan fyddo newyn yn y tîr, pan fyddo haint, deisiad, neu falldod, pan fyddo ceiliogod rhedyn neu locustiaid, pan warchao ei elyn arno ef yn ninasoedd ei wlâd ef: [neu] pa blâ bynnac, neu glefyd bynnac [a fyddo,]

²⁹Pôb gweddi, pôb deisyfiad a’r a fyddo gan bôb dyn, a chan holl bobl Israel: pan wypo pawb ei blâ ei hun, ai ddolur, ac estyn ei ddwylaw tua’r tŷ hwn:

³⁰Yna gwrando di o’r nefoedd, o fangre dy bresswylfod, a maddeu di, gwna hefyd, a dyro i bob vn yn ôl ei holl ffyrdd ef, yr hwn a adwaenost ei galon ef: canys ty di yn vnic a adwaenost galon meibion dynion:

³¹Fel i’th ofnant gan rodio yn dy ffyrdd di yr holl ddyddiau a’r y byddant hwy byw ar wyneb y ddaiar: yr hon a roddaist i’n tadau ni.

³²Ac am y dieithr-ddyn hefyd yr hwn ni [byddo] o’th bobl di Israel, onid yn dyfod o wlâd bell er mwyn dy enw mawr a’th law gadarn, a’th fraich estynnedic: pan ddeuant, a gweddio yn y tŷ hwn,

³³Yna gwrando di o’r nefoedd, o fangre dy bresswylfod, a gwna yn ôl yr hyn oll a lefa y dieithr-ddyn arnat: fel yr adwaeno holl bobl y ddaiar dy enw di, i’th ofni di, fel dy bobl Israel, ac i ŵybod mai ar dy enw di y gelwir yn y tŷ ymma yr hwn a adailedais i.

³⁴Pan êl dy bobl allan i ryfel yn erbyn eu gelynnion ar byd y ffordd yr anfonech hwynt: os gweddiant arnat ti [tua] ffordd y ddinas ymma yr hon a ddetholaist, a’r tŷ yr hwn a adailedais i’th enw di,

³⁵Yna gwrando o’r nefoedd ar eu gweddi hwynt, ac ar eu deisyfiad hwy: a gwna farn a hwynt

³⁶Os pechant i’th erbyn (canys nid [oes] ddyn yr hwn ni phecha) a diglloni o honot iw herbyn hwynt, ai rhoddi hwynt o flaen eu gelynnion, fel y caeth-gludant hwy yn gaethion i wlâd bell, neu agos:

³⁷Os edifarhânt yn eu calon yn y wlâd yr hon y caeth-gludwyd hwynt iddi: a dychwelyd, ac ymbil a thi yng-wlâd eu caethiwed gan ddywedyd, pechasom, trosseddasom hefyd, a gwnaethom yn annuwiol.

³⁸Os dychwelant attat ti ai holl galon, ac ai holl enaid yng-wlâd ei caethiwed lle y caethgludasant hwynt: a gweddio attat ti tua eu gwlâd yr hon a roddaist iw tadau, a’r ddinas’r hon a ddetholaist, a’r ty’r hwn adailadais i’th enw di:

³⁹Yna gwrando di o’r nefoedd (o fangre dy bresswylfod) eu gweddi hwynt, ai deisyfiadau hwynt, a gwna farn a hwynt: maddeu di hefyd i’th bobl y rhai a bechasant i’th erbyn.

⁴⁰Yn awr ô fy Nuw bydded dy lygaid yn agored, a’th glustiau yn ymwrando a’r weddi [yr hon a wneir tua] yr lle ymma.

⁴¹Ac yn awr cyfot ô Arglwydd Dduw i’th orphywysfa, ti ag Arch dy gadernid: dillader dy offeiriaid ô Arglwydd Dduw ag iechydwriaeth, a llawenyched dy sainct mewn daioni.

⁴²O Arglwydd Dduw na thro ymmaith wyneb dy eneiniog: cofia drugareddau Dafydd dy wâs.