Read William Morgan Bible 1588 original edition Nehemias 2 Bible Online

Nehemias 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Nehemias 2

¹Nehemias yn cael llythyrau gan Artaxerxes, 11 Ac yn dyfod i adailadu Ierusalem. Ac o fewn mîs Nisan [yn] yr vgeinfed flwyddyn i Artaxerxes y brenin, yr oedd gwîn oi flaen ef: a mi a gymmerais y gwîn, ac ai rhoddais i’r brenin, ond ni byddwn [arferol fod] yn drîst ger ei fron ef.

²Am hynny y brenin a ddywedodd wrthif, pa ham [y mae] dy wyneb-pryd yn drîst, a thithe heb fod yn glaf? nid [yw] hyn onid tristwch calon: yna’r ofnais yn ddirfawr.

³A dywedais wrth y brenin, byw fyddo’r brenin yn dragywydd: pa ham na thristâe fy wyneb pan fydde y ddinas [a] thŷ beddrod fy nhadau wedi [eu] dinistrio, ai byrth wedi eu hyssu a thân?

⁴A’r brenin a ddywedodd wrthif, pa beth yr wyt ti yn ei geisio? yna y gweddiais ar Dduw y nefoedd,

⁵A mi a ddywedais wrth y brenin, o rhynga bodd i’r brenin, ac od yw dy wâs yn gymmeradwy ger dy fron di: yna gollwng fi i Iuda at ddinas beddrod fy nhadau fel yr adailadwyf hi.

⁶A’r brenin a ddywedodd wrthif (ai wraig oedd yn eistedd gyd ag ef) pa hŷd y bydd dy daith di, a pha bryd y dychweli? a’r [peth] oedd ddâ yng-ŵydd y brenin, am hynny efe a’m gollyngodd, a minne a osodais iddo amser nodedic.

⁷Yna y dywedais wrth y brenin, o rhynga bodd i’r brenin, rhodder i mi lythŷrau [iw dwyn] at y tywysogion o’r tu hwynt i’r afon: fel y trosglwyddant fi nes fy nyfod i Iuda:

⁸A llythyr at Asaph ceidwad y goedwig yr hon [sydd] eiddo’r brenin, fel y rhoddo efe i mi goed i ystyllennu pyrth y pâlas y rhai [a berthynant] i’r tŷ, ac i fur y ddinas, ac i’r tŷ yr hwn y delwyf iddo: a’r brenin a roddodd i mi, fel yr [oedd] llaw fy Nuw yn ddaionus i mi.

⁹Yna y daethum at y tywysogion o’r tu hwnt i’r afon, ac mi a roddais iddynt lythŷrau y brenin: a’r brenin a anfonase dywysogion y llu, a marchogion gyd a mi.

¹⁰Pan glybu Sanebalat yr Horoniad a Thobia y gwâs yr hwn [oedd] Ammoniad [y peth hyn,] yna y bu ddrwg iawn ganddynt, am ddyfod dŷn i geisio daioni i feibion Israel.

¹¹Felly mi a ddeuthum i Ierusalem: ac a fum yno dri-diau.

¹²A chyfodais liw nôs, myfi ac ychydig o wŷr gyd a mi, ac ni fynegais i nêb beth a roddase fy Nuw yn fyng-halon i wneuthur yn Ierusalem: ac anifail nid oedd gennif, onid yr anifail yr hwn yr oeddwn i yn marchogaeth arno.

¹³A mi a euthum allan liw nôs drwy borth y glynn tu ag at ffynnon y ddraig, ac at borth y domm: a deliais sulw ar furoedd Ierusalem y rhai oeddynt wedi eu dryllio, ai phyrth hi [y rhai]oeddynt wedi eu hyssu a thân.

¹⁴Yna y trammwyais i borth y ffynnon, ac at byscod-lynn y brenin: ac nid [oedd] le i’r anifail yr hwn oedd tanaf i fyned trwodd.

¹⁵A mi a aethum i fynu gan lan yr afon liw nôs, a deliais sulw ar y mûr, dychwelais hefyd, a daethum drwy borth y glyn, felly y troais yn ôl.

¹⁶A’r pennaethiaid ni wyddent i ba le’r aethwn i, na pheth oeddwn yn ei wneuthur: canys hyd yn hyn ni fynegaswn [ddim] i’r Iddewon, nac i’r offeiriaid, nac i’r pendefigion, nac i’r pennaethiaid, nac i’r rhan arall oedd yn gwneuthur y gwaith.

¹⁷Yna y dywedais wrthynt, yr ydych yn gweled yr adfyd yr hwn yr ydym ynddo, canys Ierusalem a ddinistriwyd, ai phyrth hi a loscwyd a thân: deuwch, ac adailadwn fûr Ierusalem, fel na byddom mwyach yn wradwydd.

¹⁸Pan fynegais iddynt fod llaw fy Nuw yn ddaionus tu ag attaf, a geiriau y brenin hefyd y rhai a ddywedase efe wrthif: yna hwynt a ddywedasant, cyfodwn, ac adailadwn, felly y cryfhausant eu dwylo i ddaioni.

¹⁹Pan glybu Sanebalat yr Horoniad, a Thobia y gwâs yr hwn [oedd] Ammoniad a Gesem yr Arabiad [y peth hynn,] yna hwynt a’n gwatwarasant ni, ac a’n dirmygasant ni: dywedasant hefyd, pa beth [yw] hyn yr ydych chwi yn ei wneuthûr? a wrthryfelwch chwi yn erbyn y brenin?

²⁰Yna yr attebais hwynt, ac y dywedais wrthynt, Duw y nefoedd efe a’n llwydda ni, a ninnau ei weision ef a gyfodwn, ac a adailadwn: ond ni [bydd] i chwi rann, na chyfiawnder, na choffadwriaeth yn Ierusalem.