Read William Morgan Bible 1588 original edition Iudith 5 Bible Online

Iudith 5 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Iudith 5

¹Achior yn dangos mawredd Duw yr Israeliaid. Yna y mynegwyd i Holophernes tywysog milwriaeth yr Assyriaid ddarfod i feibion Israel ymbaratoi i ryfel, a chaeu o honynt hwy fylchau y mynyddoedd, a murio holl goppa y mynydd vchel, a gosod rhwystrau yn y meusydd:

²Am hynny efe a ddigiodd yn ddirfawr, ac a alwodd am holl dywysogion Moab, a chapteniaid Ammon, a holl lywodraeth-wŷr y mor-dîr.

³Ac efe a ddywedodd wrthynt, mynegwch i mi chwi feibion Canaan, pwy ydyw y bobl hyn y rhai ydynt yn presswylio yn y mynyddoedd: a pheth yw y dinasoedd yn y rhai y maent yn trigo: a pha gymmaint sydd yn eu llu hwynt: ac ym mha beth y mae eu cadernid, ai nerth hwynt? a pha frenin, neu dywysog a gyfododd yn eu mysc hwynt ar eu llu hwynt:

⁴A pha ham y cydtunasant na ddeuent i’m cyfarfod i, yn amgenach nâ holl drigiolion y gorllewyn?

⁵Yna y dywedodd Achior tywysog holl feibion Ammon, gwrandawed fy arglwydd air o enau dy wâs, ac myfi a fynegaf i ti y gwirionedd am y bobl hynny, y rhai ydynt yn presswylio yn y mynyddoedd hynn, yn gyfagos i’r lle yr ydwyt ti yn cyfanneddu: ac ni ddaw celwydd allan o enau dy wâs.

⁶Y bobl hyn sy o hiliogaeth y Caldeaid,

⁷Ac o’r blaen yr oeddynt hwy yn trigo ym Mesopotamia, o herwydd na chanlynent hwy dduwiau eu tadau, y rhai oeddynt yng-wlâd Caldea.

⁸Eithr hwynt a aethant o ffordd eu rhieni hwy, ac a addolasant Dduw y nefoedd, y Duw yr hwn a adwaenent: felly hwyntau ai bwriasant hwy o ŵydd eu duwiau, a hwythau a ffoasant i Mesopotamia, ac a wladychâsant yno ddyddiau lawer.

⁹Yna eu Duw hwynt a orchymynnodd iddynt ymado o’r lle yr oeddynt yn aros, a myned i wlâd Canaan, ac yno y trigâsant, ac y cynnyddâsant o aur, ac arian, ac o anifeiliaid lawer iawn.

¹⁰Pan orchfygodd newyn holl wlâd Canaan, yna hwynt a aethant i wared i’r Aipht, ac a arhosâsant yno hyd oni ddychwelasant, a hwynt a wnaed yno yn dyrfa fawr, fel nad oedd rifedi ar eu hiliogaeth hwynt.

¹¹Am hynny brenin yr Aipht a gyfododd yn eu herbyn hwynt, ac ai poenodd hwynt, ac ai darostyngodd hwynt drwy lafur, a phridd-feini, ac ai gwnaeth hwynt yn gaethweision,

¹²Yna hwynt a lefâsant ar eu Duw hwynt, ac efe a darawodd holl wlâd yr Aipht â phlagau yn y rhai nid oedd iechyd: felly yr Aiphtiaid ai bwriasant hwy allan oi golwg.

¹³A Duw a sychodd y môr côch oi blaen hwynt.

¹⁴Ac efe ai dug hwynt i fynydd Sina, a Chades Barne, ac a fwriodd ymmaith yr holl rai a’r a oeddynt yn trigo yn yr anialwch.

¹⁵A hwynt a bresswyliâsant wlâd yr Amoriaid, ac a ddestruwiâsant drwy eu cryfder y rhai oll o Esebon, a chan fyned tros yr Iorddonen hwynt a etifeddâsant yr holl fynyddoedd.

¹⁶A hwynt a yrrâsant ymmaith oi blaen hwynt y Canaaneaid, a’r Pheresiaid, a’r Iebusiaid, a’r Sichemiaid, a’r holl Gergesiaid, ac a bresswyliâsant yno ddyddiau lawer.

¹⁷A thra fuant hwy heb pechu ger bron eu Duw, hwynt a lwyddâsant, o herwydd y Duw yr hwn sydd yn cashau anwiredd oedd gyd â hwynt.

¹⁸Ond pan giliasant hwy o’r ffordd yr hon a osodase efe iddynt, hwy a ddestruwiwyd drwy ryfeloedd lawer iawn tros benn, ac a gaethgludwyd i wlâd yr hon nid oedd eiddynt hwy: a Theml eu Duw hwynt a fwriwyd i’r llawr, ai dinasoedd hwynt a ennillwyd drwy y gelynnion.

¹⁹Ac yn awr y dychwelasant at eu Duw, ac y daethant i fynu o’r wascarfa lle y gwascarasid hwynt, ac y meddiannasant Ierusalem lle y mae eu cyssegr hwynt, ac y trigasant yn y mynyddoedd y rhai oeddynt anialwch.

²⁰Yn awr gan hynny [fy] llywydd [a’m] harglwydd, od oes amryfusedd yn y bobl hyn, o phechâsant yn erbyn eu Duw, cydnabyddwn ni mai hyn fydd yn rwystr iddynt, ac awn ni i fynu, a gorescynnwn hwynt:

²¹Ac onid oes anwiredd yn y genedl hon, eled fy arglwydd heibio, rhag iw Harglwydd hwy eu hamddeffyn hwynt, ac iw Duw hwynt [ymladd] trostynt, ac i ninneu fod yn wradwydd yng-olwg yr holl fyd.

²²Pan orphennodd Achior y geiriau hyn, yr holl bobl y rhai oeddynt yn sefyll o amgylch y babell a furmurâsant: a phendefigion Holophernes, a’r rhai oll a’r a oeddynt yn presswylio y mor-dîr a Moab, a ddywedasant y lladdent hwy ef.

²³Canys [eb hwynt,] nid ofnwn ni rhag meibion Israel: o herwydd, wele pobl ydynt hwy heb na nerth na chadarnid yn erbyn llu mawr.

²⁴Am hynny awn ni i fynu, a hwynt a fyddant yn fwyd i’th lu di ô arglwydd Holophernes.