Read William Morgan Bible 1588 original edition Iudith 8 Bible Online

Iudith 8 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Iudith 8

¹Iudith yn ceryddu y swyddogion. 33 Ac yn cymmeryd meddwl i waredu ei phobl. AC yn y dyddiau hynny Iudith a glybu [hyn] hi ydoedd ferch Merari, fab Ox, fab Ioseph, fab Oziel, fab Elcin, fab Ananias, fab Gedeon, fab Raphaim, fab Acito, fab Eliu, fab Eliab, fab Nathauael, fab Samael, fab Saladai, fab Israel.

²A Manasses oedd ei gŵr hi o’r vn llwyth a gwaedoliaeth a hi: ac efe a fuase farw yn nyddiau y cynhaiaf haidd.

³Canys yr oedd efe yn ddyfal yn gwilied y rhai oeddynt yn rhwymo yscubau yn y maes, a’r gwrês a ddaeth ar ei benn ef, fel y syrthiodd efe yn ei wely: a hwynt ai claddâsant ef gyd ai dadau yn y maes yr hwn sydd rhwng Dothaim a Balamo.

⁴Ac Iudith oedd yn ei thŷ ei hun yn weddw dair blynedd, a phedwar mîs.

⁵Ac hi a wnaeth iddi babell yn y fann vchaf oi thŷ, ac a osododd sach-len am ei lwynau: a dillad ei gweddwdod oedynt am deni hi: ac hi a ymprydiodd holl ddyddiau ei gweddwdod, oddieithr y dydd cynn y Sabbothau, a’r Sabbothau, a’r dydd cynn y newydd-loerau, a’r gŵyliau, ac vchel ddyddiau tŷ Israel.

⁶Ac yr oedd hi yn lluniaidd, yn brydol, ac yn lân iawn yr olwg: a Manasses ei gŵr hi a adawodd iddi aur ac arian, a gweision, a morwynion, ac anifeiliaid, a meusydd, lle yr oedd hi yn aros.

⁷Ac nid oedd neb a’r a alle ddwyn dryg-air yn ei herbyn hi: canys yr ydoedd hi yn ofni Duw yn fawr.

⁸Pan glybu hi eiriau drygionus y bobl yn erbyn y tywysog, am eu bod hwynt yn llescau gan brinder dyfroedd, (canys Iudith a glywse yr holl eiriau y rhai a lefarase Osias wrthynt hwy, fel y tyngase efe wrthynt hwy y rhoddid y ddinas ym mhen y pum nhiwrnod i’r Assyriaid)

⁹Yna hi a anfonodd ei llaw-forwyn yr hon oedd yn llywodraethu ei holl olud hi i alw am Osias, a Chabris, a Charmis henuriaid ei dinas: a hwy a ddaethant atti hi, a hithe a ddywedodd wrthynt, gwrandewch yn awr arnafi tywysogion y rhai ydynt yn presswylio Bethulia, canys nid iawn eich geiriau chwi y rhai a lefarasoch ger bron y bobl heddyw, na’r llw hwn yr hwn a osodasoch, ac a draethasoch rhwng Duw a ninnau, pan ddywedasoch y rhoddech y ddinas i’n gelynnion, oni ddychwele yr Arglwydd i’n cynnorthwyo ni o fewn y [dyddiau] hynny.

¹⁰Ac yn awr pwy ydych chwi y rhai a demptiasoch Dduw y dydd heddyw: ac a osodasoch eich hunain yn lle Duw ym mysc meibion dynion:

¹¹Ac yn awr yr ydych chwi yn ceisio yr Arglwydd Holl-alluoc: ond ni chewch ŵybod byth: gân na fedrwch gael allan ddyfnder calon dŷn, na deall y pethau y byddo efe yn eu meddwl, pa fodd ŵrth hynny y chwiliwch chwi allan am Dduw yr hwn a wnaeth yr holl bethau hyn: ac y gwybyddwch ei feddwl ef: ac y medrwch ddirnad ei amcannion ef:

¹²Nid felly frodyr, na ddigllonwch yr Arglwydd ein Duw ni, canys oni fynn efe ein cynnorthwyo ni o fewn pum nhiwrnod, y mae ganddo ef allu i’n hamddeffyn ni pan fyund, a phob dydd, neu i’n dinistrio ni o flaen ein gelynnion.

¹³Am hynny na fyddwch chwithau yn erbyn cynghorion yr Arglwydd ein Duw ni, canys nid fel dŷn y mae Duw, fel y gellir ei fygwth ef, ac nid fel mab dŷn fel y gellir ei farnu ef.

¹⁴Gan hynny disgwiliwn iechydwriaeth yr hon sydd oddi wrtho ef, galwn arno ef i’n cynnorthwyo ni, ac efe a wrendu ar ein llef ni, os gwel efe yn dda: canys ni chyfododd yn ein hoesoedd ni, ac nid oes y dydd heddyw, na llwyth, na theulu, na phobl na dinas o honom ni a’r sy yn addoli duwiau gwneuthuredic â dwylo,

¹⁵Megis y bu yn y dyddiau gynt, o herwydd pam y rhoddwyd ein tadau ni i’r cleddyf, ac yn anrhaith, fel y syrthiasant drwy gwymp mawr yng-olwg ein gelynion.

¹⁶Ond nid adwaenom ni Dduw arall, am hynny yr ydym ni yn gobeithio na ddirmyga efe mo honom ni, na [neb] o’n hiliogaeth.

¹⁷Canys os delir nyni, ni elwir Iuda [mwyach] felly, o herwydd ein cyssegr ni a anrheithir, ac efe a gais ei halogedigaeth hi o’n genau ni, ac ofn ein brodyr ni, a chaethiwed y wlad, a diffaethwch ein etifeddiaeth a ddychwel efe ar ein pennau ni ym mysc y cenhedloedd pa le bynnac y gwasanaethom ni, ac nyni a fyddwn yn gas-beth, ac yn wradwydd yng-olwg y rhai a’n meddiannant: canys ni arweinir ein caethiwed ni mewn hawddgarwch, eithr drwy warth y gesyd yr Arglwydd ein Duw ni y hi.

¹⁸Yn awr gan hynny ô frodyr dangoswn i’n brodyr, o herwydd ynom ni y mae eu hyder hwynt, a’r cyssegr, a’r tŷ, a’r allor a siccrhauwyd drwyom ni: heb law hyn oll, diolchwn i’r Arglwydd ein Duw ni yr hwn sydd yn ein profi megis [y profodd efe] ein tadau ni.

¹⁹Cofiwch chwi yr hyn a wnaeth efe ag Abraham,

²⁰A pha fodd y profodd efe Isaac, a’r hyn a wnaed i Iacob ym Mesopotamia Syria, pan ydoedd efe yn bugeilio defaid Laban brawd ei fam.

²¹Canys ni phrofodd efe ni fel hwynt hwy, ac ni ddialodd arnom ni, eithr yr Arglwydd sydd drwy rybudd yn ceryddu y rhai ydynt yn nessau atto ef.

²²Yna Ozias a ddywedodd wrthi hi, â chalon dda y lleferaist yr hyn oll a ddywedaist: ac nid oes a ddichon gwrthwynebu dy eiriau di, o herwydd nid heddyw y cydnabuwyd a’th ddoethineb di, eithr er dechreu dy ddyddiau di y cydnabu yr holl bobl a’th ddoethineb di, canys dâ yw amcan dy gawn di.

²³Ond y bobl oeddynt yn ddiffoddi o syched, ac a’n cymhellasant ni i wneuthur iddynt fel y llefarasom, ac a’n dugasant ni i lŵ yr hwn nid allwn ei drosseddu.

²⁴Am hynny gweddia di yn awr trosom ni, (o achos mai gwraig grefyddol ydwyt ti) ar i’r Arglwydd anfon glaw i lenwi ein ffynhōnellau ni, fel na lescaom ni mwyach.

²⁵Yna y dywedodd Iudith wrthynt hwy, gwrandewch arnafi, ac mi a wnaf beth fel y byddo sôn am dano drwy yr holl oesoedd gan feibion ein cenhedlaeth ni.

²⁶Sefwch chwi yn y porth y nôs hon, ac myfi a âf allan mi a’m llaw-forwyn: ac o fewn y dyddiau, yn y rhai y dywedasoch y rhoddech chwi y ddinas i’n gelynnion ni, yr Arglwydd a ymwel ag Israel drwy fy llaw i.

²⁷Ond na cheisiwch chwi morr ymofyn am fyng-weithred i, canys ni fynegafi i chwi, nes gorphen yr hyn yr ydwyfi yn ei wneuthur.

²⁸Yna Ozias a’r tywysogion a ddywedasant wrthi hi, dos mewn heddwch, a’r Arglwydd Dduw fyddo o’th flaen di yn ddialedd ar ein gelynnion: felly hwynt a ddychwelasant o’r babell, ac a aethant ymmaith at eu byddinoedd.