Read William Morgan Bible 1588 original edition Iob 21 Bible Online

Iob 21 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Iob 21

¹Iob yn atteb Zophar ai gyfeillion gan ddangos y bydd gwyn-fyd yn fynych i’r annuwiol, ac adfyd i’r Duwiol. Ac Iob a attebodd, ac a ddywedodd:

²Gan wrando gwrandewch fy ymadrodd: a bydd hyn [yn] lle eich cyssur [imi.]

³Dioddefwch fi, a minne a lefaraf: ac wedi i mi ddywedyd, gwatwar dithe.

⁴A ydwyfi [yn gwneuthur] fyng-hŵyn wrth ddyn? ac os [ydwyf,] pa ham na bydd cyfyng ar fy yspryd?

⁵Edrychwch arnaf, a synnwch: a gosodwch [eich] llaw ar [eich] genau.

⁶Eithr pan gofiwyf [fy hun,] yna y synna arnaf: a dychryn a ymeifl yn fyng-nhawd.

⁷Pa ham y mae’r annuwolion yn byw, yn heneiddio, ac yn cryfhau [mewn] cyfoeth?

⁸Eu hâd hwy [sydd] safadwy oi blaen gyd â hwynt: ai hiliogaeth yn eu golwg hwynt.

⁹Eu tai hwynt [sy mewn] heddwch allan o ofn: ac nid [ydyw] gwialen Duw arnynt hwy.

¹⁰Y mae ei darw ef yn cyfloi, ac ni chyll ei hâd: ei fuwch ef a fwrw lô yn rhwydd, ac nid erthyla hi.

¹¹Danfonant allan eu rhai bychain fel defaid: ai bechgyn a neidiant.

¹²Cymmerant dympan a thelyn: a llawenychant wrth lais organ.

¹³Treuliant eu dyddiau mewn daioni: ac yn ebrwydd descynnant i’r bedd.

¹⁴Dywedant hefyd wrth Dduw, cilia oddi wrthym: canys ni fynnwn adnabod dy ffyrdd di.

¹⁵Pa beth [ydyw]’r Holl-alluog fel y gwasanaethem ef? a pha fudd [fydd] i ni pan weddiom arno ef?

¹⁶Wele nid [ydyw] eu ffynniant hwy yn eu llaw eu hun: pell fyddo cyngor yr annuwolion oddi wrthif fi.

¹⁷Pa sawl gwaith y diffydd cannwyll yr annuwolion, ac y daw eu dinistr arnynt hwy? [ac] y rhanna [Duw] ofidiau yn ei ddig?

¹⁸Byddant hwy fel gwellt o flaen gwynt: ac fel mân-us yr hwn a gippia y corwynt.

¹⁹Duw a guddia ei anwiredd iw feibion: [ac] efe a dâl iddo fel y gwypo.

²⁰Ei lygaid ef a welant ei ddinistr ei hun: ac efe a ŷf o ddigofaint yr Holl-alluog.

²¹Canys pa wynfyd sydd ganddo ef yn ei dŷ ar ei ôl, pan gwttogir rhifedi ei fisoedd ef.

²²A ddysc dyn ŵybodaeth i Dduw? gan ei fod yn barnu y rhai vchaf?

²³Y naill sydd yn marw yn ei gyflawn berffeithrwydd: ac efe ei gyd yn esmwyth, ac yn heddychol.

²⁴Ei gelyrnau ef sy yn llawn llaeth: a mêr ei escyrn ef [ydynt] iraidd.

²⁵A’r llall [sydd] yn marw mewn blinder: ac ni fwytâdd mewn hyfrydwch.

²⁶Hwynt a orweddant yng-hŷd yn y pridd: a’r pryfed a doant trostynt hwy.

²⁷Wele mi a adwen eich meddyliau: a’r bwriadau’r ydych chwi yn eu dychymmygu ar gam yn fy erbyn.

²⁸Canys dywedwch, pa lê [y mae] tŷ y pendefig? a pha lê [y mae] lluesty anueddau’r annuwolion?

²⁹Oni ofynnasoch chwi i’r rhai oeddynt yn myned heibio rhyd y ffordd: ac oni chydnabyddwch chwi eu harwyddion hwy?

³⁰Canys yn nydd trueni yr attelir y drygionus: yn nydd cynddaredd y dygir hwynt allan.

³¹Pwy a fynega ei ffordd ef yn ei ŵydd ef? pwy a dâl iddo ef fel y gwnaeth?

³²Yntef a ddygir i’r bedd, ac a erys mewn twrr [o bridd.]

³³Y mae priddellau y dyffryn yn fêlus ganddo ef, ac efe a dynn bob dŷn ar ei ôl: megis [yr aeth] oi flaen [rai] aneirif.

³⁴Pa fodd gan hynny y cyssurwch fi ag oferedd: canys camwedd a adawed [yn] eich atebion chwi?