Read William Morgan Bible 1588 original edition Diharebion 14 Bible Online

Diharebion 14 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Diharebion 14

¹Gwraig ddoeth a adeilada ei thŷ: ond y ffolog ai destruwia ef i ai dwylo.

²Yr hwn sydd yn rhodio yn ei iniawnder sydd yn ofni yr Arglwydd, a’r hwn sydd gyndyn yn ei ffyrdd sydd yn ei ddirmygu ef.

³Yng-ênau y ffôl y mae gwialen balchder: ond gwefusau y doethion ai ceidw hwynt.

⁴Lle nid oes mo’r ŷchen, gwag yw y presebau: ond llawer o gnŵd [sydd yn dyfod] drwy lafur yr ŷch.

⁵Tyst gwirion ni ddywed gelwydd: ond gau-dyst a draetha gelwyddau.

⁶Y gwatwar-ŵr a gais ddoethineb, ac ni’s [caiff:] ond gŵybodaeth sydd yscafn i’r hwn a fynno ddeall.

⁷Dos di ymmaith oddi wrth ŵr ffôl, pan wypech di nad [oes ganddo ef] wefusau gŵybodaeth.

⁸Doethineb y call [yw] deall ei ffordd ei hun: ond ffolineb y ffyliaid [yw] twyll.

⁹Y ffyliaid a hyfrydant mewn camwedd: ond ym mhlith y rhai iniawn [y mae] ewyllys dâ.

¹⁰Y galon sydd yn gŵybod chwerwder ei henaid ei hun: a’r dieithr ni chaiff fod yn gyfrannog oi llawenydd hi.

¹¹Tŷ yr annuwolion a ddinistrir: a phabell y rhai iniawn a flodeua.

¹²Y mae ffordd iniawn ger bron gŵr: ond ei diwedd hi yw ffordd angeu.

¹³Ie wrth chwerthyn y bydd blîn ar y galon: a diwedd y llawenydd hwnnw [yw] tristwch.

¹⁴Y gwrthnysig o galon a gaiff ddigon oi ffyrdd ei hun: ond y gŵr daionus [a gilia] oddi wrtho ef.

¹⁵Yr ehud a goelia bôb gair: a’r call a ddeall ei gamrau.

¹⁶Y doeth sydd yn ofni, ac yn cilio oddi wrth ddrygioni: ond y ffôl sydd ddigllon, a diofal.

¹⁷Gŵr digllon a wna ffolineb: a châs yw’r gŵr dichellgar.

¹⁸Y rhai ehud a etifeddant ffolineb: ond y rhai call a goronir o herwydd eu gwybodaeth.

¹⁹Y rhai drygionus a ymostyngant ger bron y daionus: a’r annuwiol ym mhyrth y cyfiawn.

²⁰Y tlawd a gaseîr, îe gan ei gymmydog ei hun: ond llawer fydd yn caru y cyfoethog.

²¹Y pechadur a ddirmyga ei gymmydog: ond gwyn ei fyd y trugarog wrth y tlawd.

²²Onid ydyw y rhai a ddychymmygant ddrwg yn cyfeiliorni? eithr trugaredd a gwirionedd a fydd i’r neb a ddychymmygant ddaioni.

²³Ym mhôb llafur y mae rhyw elw: ond mewn geiriau gweigion nid oes dim ond tlodi.

²⁴Coron y doethion yw eu cyfoeth: ond ffolineb y ffyliaid sydd wir ffolineb.

²⁵Tŷst ffyddlon a weryd eneidiau: ond y twyllodrus a ddywed gelwyddau.

²⁶Yn ofn yr Arglwydd y mae gobaith cadarn: ac iw blant ef y bydd diogelwch.

²⁷Ofn yr Arglwydd yw ffynnon y bywyd i ddiangc rhag maglau angeu.

²⁸Mewn amlder y bobl y bydd anrhydedd y brenin: ac o ddiffig pobl y dinistrir y brenin.

²⁹Y diog i ddigofaint sydd yn llawn o synwyr: ond y gŵr digllon a gyffru gynnen.

³⁰Llawenydd y galō yw bywyd y cnawd: ond cenfigen a bydra’r escyrn.

³¹Y neb a wnelo gam a’r tlawd a gywilyddia ei greawdudd: ond y neb a drugarhâo wrth yr anghenus ai anrhydedda ef.

³²Y drygionûs a syrth yn ei ddrŷgioni ei hûn: ond y cyfiawn a obeithia ym mron marw.

³³Doethineb sydd yn gorphywys yng-halon y call: ac ym mysc ffyliaid yr adweinir [ffolineb.]

³⁴Cyfiawnder a dderchafa y genhedlaeth: ond [y mae] trugaredd [rhyw] bobl yn bechod.

³⁵Ewyllys da’r brenin fydd ar ei wâs synhwyrol: ond ei ddigofaint a fydd ar wâs gwradwyddus.