Read William Morgan Bible 1588 original edition Pregeth-wr 3 Bible Online

Pregeth-wr 3 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Pregeth-wr 3

¹1 Amser sydd i bob peth. 14 Gweithredoedd Duw sy berffaith, ac yn peri i ni eu hofni. 17 Duw a farn y cyfiawn a’r anghyfiawn. Y mae amser i bob peth, ac amser i bob ewyllys tann y nefoedd.

²Amser sydd i eni, ac amser i farw, amser i blannu, ac amser i ddiwreiddio y peth a blannwyd.

³Amser i ladd, amser i iachau, amser i fwrw i lawr, ac amser i adailadu.

⁴Amser i ŵylo, ac amser i chwerthin, amser i alaru, ac amser i ddawnsio.

⁵Amser i daflu cerrig, ac amser i gasclu cerrig, amser i ymgofleidio, ac amser i ochel cofleidio.

⁶Amser i geisio, ac amser i golli, amser i gadw, ac amser i fwrw ymmaith.

⁷Amser i rwygo, ac amser i wnio, amser i dewi, ac amser i ddywedyd.

⁸Amser i garu, ac amser i gasaû, amser i ryfel, ac amser i heddwch.

⁹Pa fudd i’r gweithudd o’r blinder a gymmero efe?

¹⁰Mi a welais fod hyn yn flinder a roddes Duw ar feibion dynnion i ymflino ynddo.

¹¹[Duw] a wnaeth bôb pêth yn dêg, ac yn ei amser, îe tra fyddo yr bŷd Duw a esyd yn eu calonnau hwy y gwaith a wnaeth efe o’r dechreuad hyd y diwedd (o ddieithr pêth ni ddichon dyn ei gyrheuddyd.).

¹²Mi a wn nad oes ddim well iddynt, nag i bawb fôd yn llawen, a gwneuthur daioni yn ei fywyd.

¹³Hefyd pa ddyn bynnac sydd yn bwyta, ac yn yfed, ac yn mwynhau daioni oi holl lafur, rhodd Dduw yw hynny.

¹⁴Mi a wn beth bynnac a wnêl Duw ei fôd yn parhau byth, ac na ellir na bwrw at [ei waith ef] na thynnu dim oddi wrtho: a bôd Duw yn gwneuthur hyn fel yr ofne dynnion ei wyneb ef.

¹⁵Y peth a fu o’r blaen sydd yr awron: a’r peth sydd ar ddyfod a fu o’r blaen: canys Duw a adnewydda y peth a aeth heibio.

¹⁶Hefyd mi a welais dann yr haul yn lle barn annuwoldeb: ac yn lle cyfiawnder, annuwoldeb.

¹⁷Mi a ddywedais yn fyng-halon y barna Duw y cyfiawn a’r anghyfiawn: canys y mae amser i bôb ewyllys, a goruwch pôb gwaith yno.

¹⁸Mi a ddywedaswn yn fyng-halon ar ôl rheswm dynawl, (wedi i Dduw ei hun eu hamlygu hwynt, a gweled fod y rhai hyn yn anifeiliaid i’r rhai eraill)

¹⁹Fôd digwydd meibion dynnion fel digwydd yr anifeiliaid, yr vn digwydd sydd iddynt, fel y mae’r naill yn marw, felly y bydd marw’r y llall, a bôd yr vn chwythad iddynt oll: ac am hynny nid oes mwy rhagoriaeth i ddŷn nag i anifail ond eu bôd oll yn wagedd.

²⁰Y mae y cwbl yn myned i’r vn lle, vn ohonynt sydd o’r pridd, a phôb vn o honynt a drŷ i’r pridd eil-waith.

²¹Pwy a edwyn yspryd dŷn yr hwn sydd yn escynn i fyny, a chwythat anifail yr hwn sydd yn descynn i wared i’r pridd?

²²Ac am hynny ni welwn i ddim yn well i ddyn ymlawenychu yn ei weithredoedd ei hun, canys hyn yw ei rann ef: canys pwy ai dwg ef i weled y peth fydd ar ei ôl ef?