Read William Morgan Bible 1588 original edition Doethineb 15 Bible Online

Doethineb 15 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Doethineb 15

¹Y rhai duwiol yn diolch i Dduw am ei drugaredd. Eithr tydi ein Duw ydwyt ddaionus a geirwir, yn ddioddefgar, ac mewn trugaredd yn llywodraethu pôb peth.

²O blegit os pechwn ni, eiddot ti ydym ni, y rhai a ŵyddom dy gryfder di: ond ni phechwn ni a ninnau yn gŵybod y chfrifir ni yn eiddot ti.

³Canys cyfiawnder cyflawn yw dy adnabod ti, a gwreiddin tragywyddoldeb yw gŷwbod dy nerth di.

⁴Canys ni thwyllodd drwg gelfyddus ddychymyg dŷn monom ni, na chyscod portreiadau yr hwn sydd boen ddiffrwyth: sef llun wedi ei fritho ag anryw liwiau.

⁵Golwg pa rai sydd yn peri chwant i’r rhai angall, i ddymuno dieneidiol lun delu farwol.

⁶Rhai yn hoffi pethau drygionus, ac yn haeddu coelio i’r fath bethau yw y rhai ai gwnant hwy, a’r rhai ar dymunant, a’r rhai ai gwasanaethant.

⁷Y crochenudd hefyd a delina bridd meddal, ac a lunia yn boenus bôb darn i’n gwasanaethu ni: o’r vn clai y llunia efe rai llestri i wasanaethu mewn gwaith glân, a rhai yr vn modd yn y gwrthwyneb: i ba beth y gwasanaetha pôb vn o’r ddau fath hyn, y crochenudd a fydd barnŵyr.

⁸Ac o’r vn clai trwy ddrygionus boen y llunia efe dduw ofer, yr hun a wnaethid ei hun o’r ddaiar ychydig o’r blaen, ac ychydig wedi a aiff i’r hon y cymmerwyd ef o honi, pan fyddo rhaid rhoddi cyfrif am yr enioes.

⁹Nid am ei fod efe yn cymmeryd poen nac am fod ei hoedl ef yn ferr y mae ei ofal ef: eithr y mae efe yn ymryson â gofaint aur, ac arian, ac yn dynwared y gofaint prês, ac y mae efe yn cyfrif yn anrhydedd ei fôd efe yn llunio pethau gau

¹⁰Lludw yw ei galon ef, eu gobaith hefyd fydd waelach na’r ddaiar, ai bywyd yn fwy amharchus na’r clai.

¹¹Am na’d adwaene efe yr hwn ai gwnaeth, yr hwn yn ysprydol a roddes enaid iddo ef, ac a roddes yspryd byw yn anadl iddo ef.

¹²Eithr cyfrif y maent hwy mai chware yw ein henioes ni, ac mai marsiandiaeth i elwa yw ein bywyd ni, o blegit rhai o meddant hwy elwa o ba le bynnac [y ceffir] hyd yn oed o ddrygioni.

¹³Hwn yn anad neb a ŵyr ei fôd yn pechu yr hwn sydd yn gwneuthur brouon lestri, a delwau o ddefnydd daiarol.

¹⁴Gelynion dy bobl di y rhai a arglwyddiaethant arnynt ydynt oll o’r fath ffolaf, ac yn anhappysach nâ phlant bychain.

¹⁵O herwydd iddynt dybied bôd holl eulynnod y cenhedloedd yn dduwiau, i’r rhai nid oes na llygaid yn gwasanaethu i weled, na ffroenau i dynnu yr awŷr attynt, na chlustiau i glywed, na bysedd dwylo i deimlo, ai traed hwy a ydynt fyscrell i gerdded.

¹⁶O blegit dŷn ai gwnaeth hwynt, a’r hwn nid oes ganddo ond benthyg yspryd ai lluniodd hwynt: ni ddichon vn dŷn wneuthur duw tebyg iddo ei hun.

¹⁷Peth marwol a weithia yr hwn sydd farwol â dwylo anwir: gwell yw efe ei hun na’r pethau y mae efe yn eu gwasanaethu, o blegit y mae efe yn byw, a hwythau nid ydynt.

¹⁸Y maent hwy yn addoli yr anifeiliaid casaf: o blegit pe cŷdystedlid hwynt mewn ffolineb, gwaeth a fyddent nag eraill.

¹⁹Nid ydynt mor dêg ag anifeiliaid eraill iw dymuno: canys methodd ganddynt gael na chlôd gan Dduw, nai fendith ef.