Read William Morgan Bible 1588 original edition Doethineb 17 Bible Online

Doethineb 17 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Doethineb 17

¹Dialedd Duw ar y rhai anwir. DY farnedigaethau di ydynt faŵr, ac anhawdd eu treuthu: am hynny yr aeth y rhai anyscedic ar gyfeilorn.

²O blegit y rhai anwir yn amcanu cael llywodraeth ar y genedl sanctaidd, wedi eu rhwymo mewn tywyllwch, ai llyffetheirio ai gwarche tros hîr-nos a orweddasant i ffoi rhag [dy] ragluniaeth dragywyddol di.

³Canys pan amcanasant hwy lechu mewn cuddiedic bechodau can dywyll orchudd angof, hwy a wascarwyd wedi eu dechrynnu yn aruthrol, ai trallodi gan weledigaethau.

⁴Er hynny ni alle y gîlfach yr hon ai dalie hwynt eu cadw hwynt yn ddiofn: eithr yr oedd cwrwf yn swnio o amgylch, yr hwn oedd yn eu blino hwynt, a gweledigaethau ŵyneb sarric yn ymddangos.

⁵Nid oedd dim gallu gan y tân i lewyrchu, ac ni alle ddisclaer lewyrch y sêr oleuo y nôs athrist honno.

⁶Canys tân yn vnic yn cynneu o honaw ef hun yn llawn ofn, a ymddangsodd iddynt hwy, ac wedi eu dychrynny hwynt a’r weledigaeth honno (yr hon ni welid,) hwy a dybiasant fôd y pethau a welid yn waeth.

⁷Felly y gosodwyd i lawr oferedd celfyddyd hudoliaeth, a’r gwradwyddus gerydd a gafodd y rhai a wnaent ffrost oi synnwyr.

⁸O blegit y rhai a addawsant yrru allan ofn a blinder o’r enaid llesc, a aethant yn llesc eu hun rhag ofn yr hwn y gellid chwerthin oi blegit.

⁹O herwydd oni ddychrynne dim blîn hwynt, er hynny wrth fynediad bwyst-filod heibio a chan chwibanniad seirph y byddent hwy feirw o ofn, gan ommedd edrych ar yr awyr yr hwn nid oes achos iw ochelyd.

¹⁰Canys peth ofnus yw drygioni wedi rhoddi barn iw erbyn wrth ei destiolaeth ei hun, a chydwybod pan wescid arni a faedde erioed bethau creulon.

¹¹Canys nid yw ofn ddim, ond anobaith o’r help a gaffer gan reswm.

¹²O herwydd pa leiaf fyddo y gobaith oddi fewn, mwyaf y tebyg efe fôd anwybodaeth o’r achos yr hwn fydd yn peri blinder.

¹³Eithr y rhai [a ddioddefasant] y nôs aruthrol, a gyscasāt yr vn hûn o gilfechudd vffern aruthrol,

¹⁴Weithie a flinid â gweledigaethau rhyfedd, ac weithieu a lywygent gan anobaith meddwl: canys ofn disymmwth, ac heb edrych am dano a ddeue arnynt hwy.

¹⁵Wedi hynny fel hyn, pwy vn bynnac a syrthie yno efe a gedwid, ac a gaeid mewn carchar heb haiarn.

¹⁶Os llafur-wr fydde vn, neu fugail neu vn yn gwneuthur y gwaith yr hwn fydd yn y diffaethwch, pan gymmeryd ef ymmaith, efe a deioddefe yr anghen ni’s gellid ei ochelyd.

¹⁷O blegit ag vn gadwyn tywyllwch y rhwymid hwynt oll,

¹⁸Naill ai gwynt chwiban, ai hyfrydaidd sain adar ym mysc y canghennau tewon, ai cyssain dwfr yn cerdded yn chwyrn, neu erchyll sŵn creigiau a fwrid i lawr, neu redfa anifeiliaid yn molestotta heb eu gweled, neu lais creulon bwyst-filod rhuadwy, neu yr adsain a ddadseinie o gilfach y mynyddoedd ai dechrynnent hwynt fel y llewygent.

¹⁹Canys yr holl fyd a oleuid yn oleu ddisclaer, a [phawb] a barhae wrth ei waith heb rwystr.

²⁰Yn vnic arnynt hwy y ddaethe nôs drom sef cyffelybrwydd i’r tywyllwch yr hwn a ddeue arnynt hwy, ac iddynt hwy yr oedd efe yn drymmach nâ thywyllwch.