Read William Morgan Bible 1588 original edition Doethineb 2 Bible Online

Doethineb 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Doethineb 2

¹Amcannion yr annuwiol yn erbyn y rhai duwiol. Oblegit hwy a ddywedent ynddynt eu hun gan feddwl yn anghyfiawn, berr a blîn yw ein hoes ni: yn niwedd dŷn nid oes meddiginiaeth, ac ni adnabuwyd neb a ddychwelodd o vffern.

²Canys o honom ein hun y ganwyd ni, ac wedi hyn ni byddwn ni mwy na phe ni buasem: oblegit mwg yw ’r ffûn yn ein ffroenau ni, a gwreichionen yw ’r ymadrodd [yn dyfod] o symmudiad y galon.

³Pan ddiffodder honno yr aiff y corph yn lludw, a’n hanadl a wascerir fel awyr deneu.

⁴A’n henw ni a anghofir mewn amser, fel na feddylio neb am ein gweithredoedd ni, a’n henioes ni a aiff fel ôl niwl, ac fel y gwascerir cwmwl yr hwn a ymlidio pelydr yr haul, a’r hwn y byddo ei wrês ef drwm wrtho.

⁵Ein hamser ni sydd fel mynediad cyscod, ac nid oes rhwystr ar ein diwedd ni: canys efe a seliwyd, ac nid oes neb yn dychwelyd.

⁶Deuwch gan hynny mwynhawn y da sydd, ac arferwn yn bryssyr yr hyn a feddwn megis mewn ieuengtid.

⁷Ymlannwn â gwîn gwerthfawr, ac ag ennaint: ac na adawn i flodau yr awyr fyned heibio i ni.

⁸Gwiscwn goron o flodau rhôs cyn eu gweuwo.

⁹Na fydded neb o honom ni heb ei wegi, gadawn ym mhob man arwyddion o’n llawenydd: o blegit hyn yw ein rhan ni, ac dymma [ein] dogn ni.

¹⁰Gorthrymmwn y tlawd cyfiawn, nac arbedwn y weddw, ac na pharchwn hir-hoedloc henaint yr henaf-gwr.

¹¹Bydded ein cryfder ni yn lle cyfraith gyfiawn. Canys gwendid a geryddir fel peth difudd.

¹²Bwriadwn frâd i’r cyfiawn am ei fod efe yn anfuddiol i ni: y mae efe hefyd yn erbyn ein gwaith ni, ac yn edliw y pechodau y rhai ydynt yn erbyn y gyfraith, ac yn datcân i ni y pechodau y rhai a ydynt yn erbyn ein haddysc.

¹³Y mae efe yn ymhonni fod ganddo ŵybodaeth o Dduw, ac yn ei alw ei hun yn blentyn i’r Arglwydd.

¹⁴Efe a aeth ’n ceryddu m am ein meddyliau.

¹⁵Trwm gennym ei weled ef: am fod ei fuchedd ef yn anhebyg i eraill, a bod ei ffyrdd ef ar ddull arall.

¹⁶Y mae efe yn ein cyfrif ni yn blant o ordderch, ac yn ymgadw rhag ein ffordd ni megis rhag peth aflan, y mae efe yn cyfrif diwedd y rhai cyfiawn yn ddedwydd, ac yn ymhonni bod Duw yn dâd [iddo ef.]

¹⁷Edrychwn ai gwîr ei eiriau ef, a mynnwn ŵybod yn siccr beth a fydd ei ddiwedd ef.

¹⁸O blegit osmab Duw yw ’r cyfiawn, efe ai cymmer ef, ac ai gwared ef o ddwylo ei wrthwyneb-wŷr.

¹⁹Holwn ef yn amharchus, ac yn gystuddiol, fel y caffom ŵybod ei addfwyneidd-dra ef, a phrofi ei ddioddefgarwch ef.

²⁰Barnwn ef i farwolaeth wradwyddus, o blegit fe a synnir arno ef medd efe.

²¹Hyn a feddyliasant hwy, ac hwy a gamgymmerasant: o blegit eu drygioni ai dallodd hwynt.

²²Ac ni ŵybuant hwy ddirgeledigaethau Duw, ac ni obeithiasant am wobr cyfiawnder, ac nid ystyriasant pa anrhydedd sydd i’r eneidiau dihalogedic.

²³O blegit Duw a greodd ddŷn yn anllwgredic, ac ai gwnaeth ef yn ddelw ei lun.

²⁴Athrwy genfigen y cythrael y daeth marwolaeth i’r bŷd: a’r rhai a ydynt ar ei du ef ai cafant hi.