Read William Morgan Bible 1588 original edition Ecclesiasticus 17 Bible Online

Ecclesiasticus 17 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ecclesiasticus 17

¹Daioni Duw yn creu, ac yn ymgoleddu dyn. Yr Arglwydd a greawdd ddŷn o’r ddaiar, ac y mae efe yn ei droi ef iddi hi trachefn.

²Efe a roddes iddynt hwy ddyddiau rhifedig, ac amser, ac a roddes iddynt hwy feddiant ar y pethau sy ynddi hi.

³Ac efe ai gwiscodd hwynt â nerth cymmwys iddynt, ac ai gwnaeth hwynt ar ei ddelw ei hun.

⁴Efe a roddes ei ofn ef ar bob cnawd, ac iddo ef lywodraethu ar rith bwyst-filod ac ehediaid.

⁵Efe gan rannu a roddes iddynt hwy feddwl yn chweched, ac yn seithfed ymadrodd yr hwn sydd yn mynegu ei rym ef:

⁶Cyngor, a thafod, a llygaid, clustiau, a chalon a roddes efe iddynt hwy i feddwl: efe ai llanwodd hwynt â gŵybodaeth synnwyr, ac a ddangosodd iddynt hwy dda a drwg.

⁷Efe a osododd ei olwg ar eu calonnau hwynt: rhoddes iddynt lawenychu byth yn ei ryfeddodau ef, fel y mynegent ei weithrdoedd ef yn synhwyrol:

⁸Ac y clodfore yr etholedigion ei enw sanctaidd ef.

⁹Rhoddes hefyd iddynt hwy ŵybodaeth: ac efe a roddes gyfraith y bywyd yn etifeddiaeth iddynt hwy i ddeall eu bod hwy yn awr, y rhai oeddynt farwol.

¹⁰Efe a wnaeth gyfammod tragywyddol â hwynt, ac a ddangosodd ei farnedigaethau iddynt hwy,

¹¹Eu llygaid a welsant fawredd gogoniant: ai clust a glywodd ogoniant eu lleferydd, ac efe a ddywedodd wrthynt hwy,

¹²Gochelwch rhag pob anghyfiawn: hefyd efe a orchymynnodd bob vn o honynt hwy am ei gymydog.

¹³Ni chuddir eu ffyrdd hwynt oi olwg ef oi flaen ef [y maent hwy] bob amser: a phob dŷn oi ieuengtid [sydd yn pwyso] i ddrygioni: am hynny ni allent hwy wneuthur eu calonnau o rai carregaidd yn rai cigaidd.

¹⁴O herwydd wrth ddosparthu cenhedloedd yr holl dir, efe a osododd dywysog ar bôb cenedl, ac a gymmerodd Israel yn rhan iddo ei hun, yr hwn ac efe yn gyntafanedic y mae efe yn ei faethu ag addysc, ac wrth gyfrannu goleuni cariad nid yw yn ei ollwng ef ymmaith.

¹⁵Am hynny eu holl weithredoedd hwynt ydynt fel yr haul ger ei fron ef, ac y mae ei lygaid ef yn oestadol ar eu ffyrdd hwynt.

¹⁶Nid yw eu anghyfiawnder hwynt guddiedig rhagddo ef: eithr y mae eu holl bechodau hwynt ger ei fron ef: a’r Arglwydd (am ei fod yn ddaionus, ac yn adnabod yr hyn a luniodd efe ei hun) ni’s gadawodd hwynt, ac ni pheidiodd ai harbed.

¹⁷Trugaredd gŵr sydd megis sêl gyd ag ef, ac efe a geidw gymwynas dŷn, fel cannwyll llygad, gan rannu edifeirwch iw feibion ai ferched, ac wedi hynny efe a gyfyd eil-waith ac a dâl iddynt hwy: îe eu taledigaeth a dâl efe ar eu pen hwynt.

¹⁸Etto efe a roddes i’r edifeiriol edifeirwch: ac a alwodd y rhai a adawsent amynedd.

¹⁹Tro gan hynny at yr Arglwydd a gâd [dy] bechodau, gweddia oi flaen ef, a gwna lai o fai.

²⁰Dychwel at y Goruchaf, a thro oddi wrth anghyfiawnder: o herwydd efe a’th arwain di o dywyllwch i oleuni iechydwriaeth.

²¹Casaa hefyd ffieidd-dra yn ddirfawr.

²²Pwy a folianna y Goruchaf yn vffern yn lle y rhai a ydynt yn byw, ac yn rhoddi mawl?

²³Darfu mawl gan y marw megis gan vn heb fod.

²⁴Yr hwn sydd yn fyw ac yn iach a folianna yr Arglwydd âi galon.

²⁵Mor fawr yw trugaredd ein harglwydd Dduw ni ai gymmod i’r rhai sy yn troi atto ef yn sanctaidd.

²⁶Ni all pob peth fod mewn dynion: am fod mab dŷn yn farwol.

²⁷Pa beth ddiscleiriach na’r haul: ac y mae diffyg ar hwn: felly dŷn yr hwn sydd yn meddwl [yn ôl] cig a gwaed.

²⁸Y mae efe yn ystyried nerth y nefoedd vchaf: eithr daiar a lludw yw pob dŷn.