Read William Morgan Bible 1588 original edition Esay 42 Bible Online

Esay 42 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Esay 42

¹Swydd Crist. 10 Dylêd y ffyddloniaid, 18 Cerydd y rhai diog aniolchgar. Wele fyng-wâs arno ef y pwyssaf, bodlon yw fy enaid i’m dewisedic, rhoddaf fy Yspryd arno: efe a draetha farn i’r cenhedloedd.

²Ni waedda, ac ni ymdderchafa, ni phar glywed ei lef oddi allan.

³Ni ddryllia gorsen wedi ei hyssigo, ac ni ddiffudd efe lîn yn mygu: mewn gwirionedd y traetha efe farn.

⁴Ni thristâ efe, ac ni phrydera hyd oni osodo farn yn y tir, yr ynysoedd hefyd a ddisgwiliant am ei gyfraith ef.

⁵Fel hyn y dywed yr Arglwydd Dduw creawdudd y nefoedd ai hestynnudd, lledudd y ddaiar ai chnwd, rhoddudd enaid i’r bobl arni, ac yspryd i’r rhai a rodiant ynddi.

⁶Myfi’r Arglwydd a’th elwais mewn cyfiawnder, ac ymafelaf yn dy law, cadwaf di hefyd, a rhoddaf di yn gyfammod pobl, [ac] yn oleuni cenhedloedd:

⁷I agoryd llygaid y deillion, i ddwyn allan y carcharor o’r carchar a’r rhai a eisteddant [mewn] tywyllwch o’r carchar-dŷ.

⁸Myfi [ydwyf] yr Arglwydd, dymma fy enw, a’m gogoniant ni roddaf i arall: na’m mawl i ddelw gerfiedic.

⁹Wele y pethau cyntaf a ddaethant, a mynegu’r ydwyfi bethau newydd, traethaf [hwynt] i chwi cyn eu blaen-darddu.

¹⁰Cenwch i’r Arglwydd gân newydd [mynegwch] ei fawl ef o eithaf y tîr: y rhai a ddescynnant i’r môr, ac sydd ynddo, yr ynysoedd ai trigolion.

¹¹Y diffaethwch ai ddinasoedd derchafant [lef, a’r] maes-drefi y rhai a bresswylia Cedar: caned presswyl-wŷr y graig ganant, o ben y mynyddoedd y llefant.

¹²Gosodant ogoniant i’r Arglwydd, ai fawl a fynegant yn yr ynysoedd.

¹³Yr Arglwydd a ddaw allan fel cawr, ac fel rhyfel-wr yr ymwrola: efe a rua, ac a waedda, [ac] a fydd trech nai elynnion.

¹⁴Tewais er ystalm, distewais, ymatteliais, llefaf fel gwraig yn escor, difwynaf, a difethaf ar vn-waith.

¹⁵Mi a osodaf y mynyddoedd a’r brynnau yn ddiffaethwch, ai holl wellt a wywaf, ac gosodaf hefyd yr afonydd yn ynysoedd, a’r llynnoedd a sychaf.

¹⁶Arweiniaf y deilliaid ar hyd ffordd nid adwaenant, a gwnaf iddynt gerdded ar hyd llwybrau ni wypont, gosodaf dywyllwch yn oleuni oi blaen hwynt, a’r pethau ceimion yn iniawn: dymma y pethau a wnaf iddynt, ac ni’s gadawaf hwynt.

¹⁷Troed yn eu hôl [a] llwyr wradwyddwyd y rhai a ymddyriedant mewn delw gerfiedic, y rhai a ddywedant wrth ddelw dawdd, chwi [ydych] ein duwiau ni.

¹⁸O fyddariaid, gwrandewch, a’r deillion edrychwch i weled.

¹⁹Pwy [sydd] ddall onid fyng-wâs i? ac morr fyddar a’m cennad yr [hwn] a anfonaf, pwy morr ddall a’r llwyddiannus? îe morr ddall a gwâs yr Arglwydd?

²⁰[Er] gweled llawer, etto nid ystyri; [er] agoryd ei glustiau etto ni wrendu.

²¹Yr Arglwydd sydd yn fodlon er mwyn ei gyfiawnder i fawrhau, ac i anrhydeddu y gyfraith.

²²Etto’r bobl hyn a yspeiliwyd, ac a anrheithiwyd, gan eu maglu hwynt oll mewn tyllau, mewn carchar-dai hefyd y cuddiwyd hwynt, oeddynt yn yspail, ac heb waredudd, yn anrhaith, ac heb a ddywede gollwng adref [hwynt.]

²³Pwy o honoch a wrendu hyn, a ystyr, ac a glyw rhac-llaw?

²⁴Pwy a roddes Iacob yn anrhaith, ac Israel i’r yspeil-wŷr? onid yr Arglwydd yr hwn y pechasom iw erbyn, ac ni fynnent rodio yn ei ffyrdd, ac ni wrandawent ar ei gyfraith?

²⁵Am hynny y tywalltodd efe arno lidiawgrwydd ei ddigter, a chryfder rhyfel ai ffaglodd efe oddi amgylch, ond ni chydnabu efe, lloscodd ef hefyd ond nid ystyriodd.