Read William Morgan Bible 1588 original edition Esay 47 Bible Online

Esay 47 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Esay 47

¹Dinistr y Babyloniaid a’r achos o hynny. Descyn, ac eistedd yn y llwch [ti] forwyn, ferch Babilon: eistedd i lawr heb orseddfainc [ti] ferch y Caldeaid: canys ni’th alwant mwy yn dyner, ac yn foethus.

²Cymmer feini melin, a mâla di flawd, datcuddia dy lywethau, noetha dy sodlau, dinoetha dy forddwydydd, dos drwy afonydd.

³Dy fryntni a ddatcuddir, dy warth hefyd a welir, dialaf, ac ni adawaf i ddŷn fyng-wrthwynebu.

⁴Ein gwaredudd ni, ei enw [yw] Arglwydd y lluoedd, Sanct Israel.

⁵Eistedd yn ddistaw, a dôs mewn tywyllwch [ti] ferch y Caldeaid, canys ni’th alwant mwy yn arglwyddes y teyrnasoedd.

⁶Digiais wrth fy mhobl, halogais fy etifeddiaeth, rhoddais hwynt yn dy law di, ni chymmeraist drugaredd arnynt, rhoddaist dy iau yn drom iawn ar yr henuriaid.

⁷A dywedaist, byth y byddaf arglwyddes, felly nid ystyriaist hyn, ac ni chofiaist ei diwedd hi.

⁸Ond yn awr gwrando hyn y foethus yr hon a drig yn ddiofal, yr hon a ddywed yn ei chalon, myfi sydd ac nid neb amgenach: nid eisteddaf yn weddw, ac ni chaf ŵybod beth yw dihepiledd.

⁹Y ddau beth hyn a ddeuant it yn ddisymwth yr vn dydd, dihepiledd, a gweddwdod, yn gwbl y deuant arnat, er amlder dy hudolion, a mawr nerth dy swynyddion.

¹⁰Canys ymddyriedaist yn dy ddrygioni, dywedaist ni’m gwel [neb,] dy ddoethineb, a’th ŵybodaeth a’th hurtiant, fel y dywedi yn dy galon, myfi [sydd,] ac nid neb amgen.

¹¹Am hynny y daw arnat ddrygfyd yr hwn ni chei ŵybod ei ddechreuad, a syrth arnat ddinistr ni’s gelli ei ochelyd: ie daw arnat ddestruw heb ŵybod it.

¹²Saf yn aur gyd a’th swynyddion, a chyd ag amlder dy hudolion yn y rhai’r ymflinaist o’th ieuengctid, i edrych a elli wneuthur llês, i edrych a fyddi grymmus.

¹³Ymflinaist yn amlder dy gynghorion dy hun, safed yn awr astronomyddion y nefoedd y rhai a dremmiant ar y sêr, y rhai a yspysant am y misoedd, ac achubant di oddi wrth y pethau a ddeuant arnat.

¹⁴Wele hwynt hwy a fyddant fel sofl, tân ai llysc hwynt, ni waredant eu henioes o feddiant y fflam, nid [oes] farworyn i ymdwymo, [na] thân i eistedd ar ei gyfer.

¹⁵Felly’r aethant hwy it, gyd a’r rhai y blinaist, [sef] dy farsiand-wŷr o’th ieuengtid, cyrwydrasant bob vn ar ei gyfer, heb [vn] yn dy achub di.