Read William Morgan Bible 1588 original edition Ieremi 31 Bible Online

Ieremi 31 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ieremi 31

¹Daioni Duw i’r bobl. 23 Llawenydd ysprydol y ffyddloniaid. Yr amser hwnnw medd yr Arglwydd y byddaf Dduw i holl deuluoedd Israel: a hwyntau a fyddant bobl i mi.

²Fel hyn y dywed yr Arglwydd, y bobl y rhai a dihangodd rhac y cleddyf a gafodd ffafor yn yr anialwch, [trwy i mi] fyned i beri llonyddwch iddo ef Israel.

³Er ystalm yr ymddangose yr Arglwydd i mi [meddant, gan ddywedyd:] â chariad tragywyddol i’th gerais, am hynny yr estynnais i ti drugaredd.

⁴Myfi a’th adailadaf etto, a thi a adailedir, ô forwyn Israel: ymdrwssia etto a’th dympanau a dos di allan gyd a’r chwaryddion dawns.

⁵Ti a blenni etto winllannoedd ym mynyddoedd Samaria: plan-wŷr a blannant, ac a fwynhânt.

⁶Canys rhw ddydd y geilw y ceidwad ym mynydd Ephraim, codwch, ac awn i fynu i Sion at yr Arglwydd ein Duw.

⁷Canys fel hyn y dywed yr Arglwydd, cenwch orfoledd i Iacob, a chrechwenwch am benn y cenhedloedd, cyhoeddwch, molwch, a dywedwch, ô Arglwydd cadw dy bobl gweddill Israel.

⁸Wele mi ai harweiniaf hwynt o dîr y gogledd, ac mi ai casclaf hwynt o ystlysoedd y ddaiar, y dall a’r cloff, y feichiog, a’r escoredic a’r vnwaith gyd â hwynt: cynnulleidfa fawr a ddychwelant ymma.

⁹Mewn wylofain y deuant, ac mewn tosturiaethau y dygaf hwynt trachefn, tywysaf hwynt ar hŷd ffrydau dyfroedd, mewn ffordd iniawn [fel] na thrippiant ynddi: o blegit myfi sydd yn dâd i Israel, ac Ephraim yw fyng-hyntafanedic.

¹⁰Gwrandewch air yr Arglwydd ô genhedloedd, a mynegwch yn yr ynysoedd o bell, a dywedwch yr hwn a wascarodd Israel, ai cascl ef, ac ai ceidw, fel [y ceidw] bugail ei braidd.

¹¹O herwydd yr Arglwydd a waredodd Iacob, ac ai hachubodd ef o law yr hwn [oedd] drech nag ef.

¹²Am hynny y deuant, ac y canmolant yn vchelder Sion, a hwynt a redant at ddaioni yr Arglwydd, am wenith, ac am win, ac am olew, ac am fwyniant y defaid, a’r gwarthec: ai henaid fydd fel gardd ddyfradwy, ac ni ofidiant mwyach.

¹³Yna y llawenycha y forwyn yn dy dawns a’r gwŷr ieuaingc, a’r henaf-gwŷr yng hyd: canys myfi a droaf eu galar yn llaweni hyfrydwch, ac ai diddanaf hwynt, ac ai cyssuraf oi tristwch.

¹⁴Ac mi a ddiwallaf enaid yr offeiriaid a braster: a’m pobl a ddigonir a’m daioni medd yr Arglwydd.

¹⁵Fel hyn y dywed yr Arglwydd, llef a glywyd yn Rama, cŵynfan, ac ŵylofain chwerw, Rahel yn ŵylo am ei meibion: ni fynne ei chyssuro am ei meibion, o herwydd nad oeddynt.

¹⁶Fel hyn y dywed yr Arglwydd, attal dy lêf rhac ŵylo, a’th lygaid rhac deigr, canys y mae tâl i’th lafur medd yr Arglwydd, a hwynt a ddychwelant o dîr y gelyn:

¹⁷Ac y mae gobaith am dy ddibendod ti medd yr Arglwydd: a’th blant a ddychwelant iw brô eu hun.

¹⁸Clywais Ephraim yn cwynfan [fel hyn,] cospaist fi, ac mi a gospwyd fel llo heb ei ddofi: dychwel di fi, ac myfi a ddychwelir, o blegit ti ydwyt yr Arglwydd fy Nuw.

¹⁹Yn ddiau wedi i mi ddychwelyd yr edifarheais, ac wedi i mi ŵybod y tarewais [fy] morddwyd: myfi a gywilyddiwyd, ac a wradwyddwyd hefyd am i mi ddwyn gwarth fy ieuengtid.

²⁰Onid mab hôff i mi yw Ephraim? onid plentyn diddanwch? canys er pan leferais i yn ei erbyn ef gan gofio y cofiais ef etto, am hynny fy mherfedd a ruasant am dano ef: gan drugarhau y trugarhaf wrtho ef medd yr Arglwydd.

²¹Cyfot ti it arwyddion, gosot i ti garneddau, gosot dy galon ar y briffordd yr hon a rodiaist: dychwel morwyn Israel, dychwel i’th ddinasoedd hynn.

²²Pa hŷd yr ymgyrwydri di ô ferch wrthnysig? o blegit yr Arglwydd a greawdd beth newydd yn y tîr, benyw a amgylchyna ŵr.

²³Fel hynn y dywet Arglwydd y lluoedd Duw Israel, etto hwynt a ddywedant y gair hwn yng-wlâd Iuda, ac yn ei dinasoedd pan ddychwelwyf eu caethiwed hwynt: yr Arglwydd a’th fendithio di ô annedd cyfiawnder, mynydd sancteiddrwydd.

²⁴Yna ardd-wŷr a’r bugeiliaid a bresswyliant ynddi hi Iuda, ai holl ddinasoedd ar vnwaith.

²⁵O herwydd yr enaid deffygiedic a ddigonais, a phob enaid trîst a lenwais.

²⁶Am hynny y deffroais i, ac yr edrychais, a melys oedd fy hun gennif.

²⁷Wele y dyddiau yn dyfod medd yr Arglwydd i mi hau tŷ Israel, a thŷ Iuda â hâd dŷn, ac â hâd anifail.

²⁸Ac megis y gwiliais arnynt i ddiwreiddio, ac i dynnu i lawr, ac i ddinistrio, ac i ddifetha, ac [iw] drygu [hwynt:] felly y gwiliaf arnynt hwy, i adailadu, ac iw plannu medd yr Arglwydd.

²⁹Yn y dyddiau hynny ni ddywedant mwyach, y * tadau a fwytasant rawn-win surion: ac ar ddannedd y plant y mae dingcod.

³⁰Onid pob vn a fydd farw yn ei anwiredd ei hun, pob dŷn a’r a fwytu rawn-wîn surion, ar ei ddannedd ef y bydd dingcod.

³¹Wele y dyddiau yn dyfod medd yr Arglwydd i mi wneuthur cyfammod newydd â thŷ Israel, ac â thŷ Iuda,

³²Nid fel y cyfammod yr hwn a wneuthum i ai tadau hwynt ar y dydd yr ymaflais yn eu llaw hwynt iw dwyn allan o dîr yr Aipht, yr hwn gyfammod mau fi a ddarfu iddynt hwy ei ddiddymmu, er fy mod i yn briod iddynt medd yr Arglwydd.

³³Ond dymma y cyfammod yr hwn a wnafi â thŷ Israel ar ôl y dyddiau hynn medd yr Arglwydd: myfi a roddaf fyng-hyfraith yn eu mysc hwynt, ac mi ai scrifennaf hi ar eu calonnau hwynt, ac mi a fyddaf iddynt yn Dduw, a hwyntau a fyddant yn bobl i mi.

³⁴Ac ni ddyscant mwyach bob vn ei gymmydog, a phob vn ei frawd, gan ddywedyd: adnebyddwch yr Arglwydd, o herwydd hwynt oll a’m hadnabyddant mawr a bychan medd yr Arglwydd, o blegit mi a feddeuaf eu hanwiredd, ai pechod ni chofiaf mwyach.

³⁵Fel hynn y dywed yr Arglwydd yr hwn a rhoddodd yr haul yn oleuni dydd, defodau y lloer, a’r sêr yn oleuni nôs, yr hwn sydd yn rhwygo yr môr fel y terfysco ei donnau: Arglwydd y lluoedd [yw] ei enw.

³⁶Os cilia y defodau hynn o’m gŵydd i medd yr Arglwydd, yna hâd Israel a baid a bod yn genhedlaeth ger fy mron i yn dragywydd.

³⁷Fel hynn y dywed yr Arglwydd, pe mesurid y nefoedd oddi vchod, a chwilio sylfeini y ddaiar hyd isod, yna minne a ddiystyrwn hôll hâd Israel, am yr hynn oll a wnaethant hwy medd yr Arglwydd.

³⁸Wele y dyddiau yn dyfod medd yr Arglwydd pan adailedir y ddinas i’r Arglwydd o dŵr Hananeel, hyd borth y gongl.

³⁹A llinyn mesur aiff allan etto oi flaen ef, hyd frynn Gareb: ac a amgylcha tu a Goath.

⁴⁰A holl ddyffryn y celaneddau, a’r lludw, a’r holl feusydd hyd afon Cedron, [ac] hyd gongl porth y meirch tua’r dwyrain [a fydd] sanctaidd i’r Arglwydd, ni’s diwreiddir, ac ni’s dinistrir mwyach byth.