Read William Morgan Bible 1588 original edition Ieremi 32 Bible Online

Ieremi 32 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ieremi 32

¹Carcharu Ieremi am y cas-wir. 7 Yntef yn dangos y dychwele y bobl iw gwlad trachefn. 38 Yr Arglwydd yn Dduw iw bobl. 40 Cyfammod yr Arglwydd. Y gair yr hwn a ddaeth at Ieremi oddi wrth yr Arglwydd yn y ddecfed flwyddyn i Sedecia brenin Iuda: honno [oedd] y ddeu-nawfed flwyddyn i Nabuchodonosor.

²A’r pryd hynny yr oedd llu brenin Babilon yn gwarche ar Ierusalem, ac Ieremi y prophwyd ydoedd yn garcharor yng-hyntedd y carchar yr hwn [oedd] yn nhŷ brenin Iuda.

³Lle y carcharase Sedecia brenin Iuda ef gan ddywedyd, pa ham y prophwydaist ti gan ddywedyd, fel hynn y dywedodd yr Arglwydd wele mi a roddaf y ddinas hon i law brenin Babilon, ac efe ai hennill hi.

⁴Ac ni ddiangc Sedecia brenin Iuda o law y Caldeaid, canys diau y rhoddir ef i law brenin Babilon, ac efe a ymddiddan ag ef wyneb yn wyneb, ac a edrych ŵydd yng-ŵydd.

⁵Ac efe ai harwain ef [sef] Sedecia i Babilon, ac yno y bydd efe hyd oni ymwelwyfi ag ef medd yr Arglwydd: er i chwi ymladd a’r Caldeaid ni ffynnwch.

⁶Ac Ieremi a lefarodd, gair yr Arglwydd a ddaeth attafi gan ddywedyd:

⁷Wele Hanameel fab Salum dy ewythr frawd dy dâd yn dyfod attat gan ddywedyd, pryn i ti fy maes yr hwn [sydd] yn Anathoth o blegit i ti [y mae] cyfiawnder o garennydd iw brynu.

⁸Felly Hanameel mab fy ewythr frawd fy nhâd a ddaeth attafi i gyntedd y carchardŷ yn ôl gair yr Arglwydd, ac a ddywedodd wrthif: pryn atolwg fy maes yr hwn [sydd] yn Anathoth, yr hon [sydd] yn nhîr Beniamin, canys i ti [y mae] cyfiawnder o etifeddiaeth, ac i ti y perthyn ei ollwng, pryn [ef] i ti: yna y gwybum mai gair yr Arglwydd [oedd] hwn.

⁹Ac mi a brynais y maes yr hwn oedd yn Anathoth gan Hanameel fab fy ewythr frawd fy nhâd, ac mi a bwysais iddo effaith sicl o arian a dêc [darn] o arian.

¹⁰Ac mi a scrifennais [hynn] mewn llyfr, ac ai seliais: cymmerais hefyd dystion, a phwysais yr arian mewn cloriannau.

¹¹Yna mi a gymmerais lyfr y prynniad wedi ei selio [wrth] gyfraith a defod, ac yn agored.

¹²Ac mi a roddais lyfr y prynedigaeth at Baruc fab Nereiah, fab Maasiah yng-wydd Hanameel [mab] fy ewythr, ac yng-wydd y tystion y rhai a scrifennasid yn llyfr y prynedigaeth, yng-wydd yr holl Iddewon y rhai oeddynt yn eistedd yng-hyntedd y carchar-dŷ.

¹³Ac mi a orchymynnais i Baruc yn eu gwydd hwynt gan ddywedyd:

¹⁴Fel hynn y dywed Arglwydd y lluoedd Duw Israel, cymmer y llyfrau hynn [sef] y llyfr hwn o brynedigaeth, yr hwn sydd seliedic, a’r llyfr agored hwn, a dod hwynt mewn llestr pridd fel yr arhôant ddyddiau lawer.

¹⁵O herwydd fel hynn y dywed Arglwydd y lluoedd Duw Israel: hwynt a brynant etto dai a meusydd, a gwinllannoedd yn y wlad hon.

¹⁶Ac wedi i mi roddi llyfr y prynedigaeth at Baruc fab Neriah, myfi a weddiais ar yr Arglwydd gan ddywedyd,

¹⁷Arglwydd Dduw wele ti a wnaethost y nefoedd a’r ddaiar, â’th fawr allu, ac a’th fraich estynnedic, nid oes dim cuddiedic rhagot ti.

¹⁸[Yr hwn] wyt yn gwneuthur trugaredd i filoedd, ac yn talu anwireddau y tadau i fonwes eu meibion ar eu hôl hwynt: y Duw mawr cadarn, Arglwydd y lluoedd [yw] ei enw ef.

¹⁹Mawr o gyngor, a rhagorol o weithred canys [y mae] dy lygaid yn agored ar holl ffyrdd meibion dynion, i roddi i bob vn yn ôl ei lwybr, ac yn ôl ffrwyth ei weithredoedd ei hun.

²⁰Yr hwn a osodaist arwyddion, a rhyfeddodau yng-wlad yr Aipht hyd y dydd hwn, ac ar Israel, ac ar ddynion eraill: ac a wnaethost i ti henw megis [y gwelir] heddyw,

²¹Ac a ddygaist dy bobl Israel allan o dîr yr Aipht, mewn arwyddion, a rhyfeddodau, ac mewn llaw gref, a braich estynnedic ac ag ofn mawr.

²²Ac a roddaist iddynt y wlâd ymma, yr hon a dyngaist ti wrth eu tadau hwynt y rhoddit ti iddynt [sef] gwlad yn llifeirio o laeth a mêl.

²³A hwynt a ddaethant i mewn, ac ai hetifeddasant hi, ond ni wrandawsant ar dy lais, ac ni rodiasant yn dy gyfraith, ni wnaethant yr hyn oll ar a orchymynnaist iddynt: am hynny y peraist i’r holl niwed hynn ddigwyddo iddynt.

²⁴Wele y peiriannau rhifel a ddaethant i’r ddinas iw gorescyn hi, a’r ddinas a roddir i law y Caldeaid y rhai ydynt yn ymladd yn ei herbyn â mîn y cleddyf, â newyn, ac â haint: a’r hynn a ddywedaist ti a gwplhauwyd, ac wele di yn [ei] weled.

²⁵Ac ti a ddywedaist wrthif ô Arglwydd Dduw, pryn i ti y maes ag arian, a chymmer dystion: er bod y ddinas wedi ei rhoddi i law y Caldeaid.

²⁶Yna y daeth gair yr Arglwydd at Ieremi gan ddywedyd:

²⁷Wele myfi [ydwyf] Arglwydd Dduw pob cnawd, a guddir dim oddi wrthifi?

²⁸Am hynny fel hynn y dywed yr Arglwydd, wele fi yn rhoddi y ddinas hon yn llaw y Caldeaid, ac yn llaw Nabuchodonosor brenin Babilon, ac efe ai hennill hi.

²⁹A’r Caldeaid a ddeuant ac a ryfelant yn erbyn y ddinas hon, ac a ffaglant y ddinas hon â thân, ac ai lloscant hi a’r tai y rhai yr arogl-darthwyd ar eu pennau i Baal, ac y tywalltwyd diod offrwm i dduwiau dieithr i’m diglloni fi.

³⁰O blegit meibion Israel, a meibion Iuda oeddynt yn gwneuthur yn ddiau yr hynn oedd ddrwg yn fyng-olwg i oi mebyd: o herwydd meibion Israel oeddynt yn ddiau yn fy niglloni fi â gweithredoedd eu dwylo.

³¹Canys i’m digofaint, ac i’m llid y bu y ddinas hon er y dydd yr adailadasant hi, hyd y dydd hwn, i beri ei symmud oddi ger fy mron.

³²Am holl ddrygioni meibion Israel, a meibion Iuda y rhai a wnaethant i’m diglloni fi [sef] hwyntwy, eu brenhinoedd, eu tywysogion, eu hoffeiriaid, ai prophwydi, a gwŷr Iuda, a phresswyl-wŷr Ierusalem:

³³[Er i mi eu] dyscu, gan foreu-godi i roddi addysc [iddynt,] etto ni wrandawsant i gymmeryd athrawiaeth, eithr troesant attaf fi eu gwarrau, ac nid eu hwynebau.

³⁴Gosodasant hefyd eu heulynnod yn y tŷ (yr hwn y gelwir fy enw arno) iw halogi ef.

³⁵A hwynt a adailadasant vchelfeudd Baal y rhai ydynt yn nyffryn meibion Hinnomi beri iw meibion, ai merched fyned trwy [yr tân] i Moloch, yr hynn ni orchymynnaswn i iddynt, ac ni feddyliase fyng-halon am wneuthur y ffieidd-dra hynn i beri i Iuda bechu.

³⁶Ac yn awr am hynny fel hynn y dywed yr Arglwydd Duw Israel am y ddinas hon, yr hon meddwch chwi a roddir i law brenin Babilon trwy y cleddyf, a thrwy newyn, a thrwy haint,

³⁷Wele myfi ai cynhullaf hwynt, o’r holl diroedd (y rhai yn fy nig a’m llid, a’m sorriant mawr y bwriais hwynt iddynt) i’r lle hwn, ac mi a wnaf iddynt bresswylio yn ddiogel.

³⁸A hwynt a fyddant yn bobl i mi, a minne a fyddaf yn Dduw iddynt hwythau.

³⁹Ac mi a roddaf iddynt vn galon, ac vn ffordd i’m hofni fi byth, er lles iddynt, ac iw meibion ar eu hôl hwynt.

⁴⁰Ac mi a wnaf â hwynt gyfammod tragywyddol nid amgen, nad ymadawyfi oddi wrthynt, eithr gan wneuthur llês iddynt mi a osodaf fy ofn yn eu calonnau fel na chiliant oddi wrthif.

⁴¹Ie mi a lawenychaf ynddynt gan wneuthur llês iddynt, ac mi ai plannaf hwynt yn y tîr hwn yn siccr a’m holl galon, ac a’m holl enaid.

⁴²Canys fel hynn y dywed yr Arglwydd, megis y dygais i ar y bobl hyn yr holl fawr ddrwg hyn: felly y dygafi arnynt yr holl ddaioni, yr hwn a addewais i iddynt.

⁴³A’r meusydd a feddiennir yn y wlad ymma [am] yr hon yr ydych chwi yn dywedyd: anghyfannedd [yw] hi heb ddŷn, nac anifail, yn llaw y Caldeaid y rhoddwyd hi.

⁴⁴Meusydd a brynir a’m arian, ac a scrifennir mewn llyfr, ac a seliir, a chymmerir tystion yn nhîr Beniamin, ac o amgylch Ierusalem, ac yn ninasoedd Iuda, ac yn ninasoedd y mynydd, ac yn ninasoedd y gwastad, ac yn ninasoedd y deau: canys mi a ddychwelaf eu caethiwed hwynt medd yr Arglwydd.