Read William Morgan Bible 1588 original edition Ieremi 6 Bible Online

Ieremi 6 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ieremi 6

¹Beiau Ierusalem, ai dinistr gan y Babiloniaid. Ffoiwch meibion Beniamin o ganol Ierusalem, ac yn Thecoa vdcenwch vdcorn: a chodwch ffagl ar Beth-haccarem, canys dialedd a welir [yn dyfod] o’r gogledd, a dinistr mawr.

²Cyffelybais ferch Sion [i wraig] dêg foethus.

³Atti hi y daw y bugeiliaid ai diadellau, wrthi hi o amgylch y gosodant eu luestai: pôrant bob vn yn ei le ei hunan.

⁴Cyhoeddwch ryfel yn ei herbyn hi, codwch, ac awn i fynu ar hanner dydd, gwae ni o herwydd ciliodd y dydd, canys cyscodau’r hŵyr a ymestynnasant.

⁵Codwch, ac awn i fynu ar [hŷd] nos, a destruwiwn ei phalasau hi.

⁶Canys fel hyn y dywed Arglwydd y lluoedd, torrwch goed, a bwrwch glawdd wrth Ierusalem, ymwelir a’r ddinas hon: gorthrymder sydd oi mewn hi oll.

⁷Megis y gwna ffynnon iw dwfr darddu allan, felly y mae hi yn bwrw allan ei drygioni, trais ac yspail a glywir ynddi, gofid a dyrnodiau sydd [sy] yn wastad ger fy mron.

⁸Cymmer addysc ô Ierusalem, rhag i’m henaid i ymado oddi wrthit; rhac i mi osod dy dîr di yn anrhaithiedic, [ac] yn anghyfannedd.

⁹Fel hyn y dywed Arglwydd y lluoedd, gan loffa y lloffânt weddill Israel fel gwînwydden: troa dy law trachefn megis cascludd grawn-wîn i’r fascet.

¹⁰Wrth bwy y dywedaf fi, ac y testiolaethaf, fel y clywant? wele eu clustiau hwynt [ydynt] ddienwaededic, ac ni allant wrando: wele dirmygus ganddynt air yr Arglwydd, nid oes ganddynt ewyllys iddo.

¹¹Am hynny’r ydwyf fi yn llawn o lid yr Arglwydd, blinais yn attal [ei] dywallt ar y plant yn yr heol: ac ar gynnulleidfa yr gwŷr ieuaingc hefyd: canys y gŵr a’r wraig a ddelir, yr hen-wr a’r cyflawn o ddyddiau.

¹²Eu tai a ddigwyddant i eraill, eu meusydd ai gwragedd hefyd: canys estynnaf fy llaw ar drigolion y wlad hon medd yr Arglwydd.

¹³O blegit o’r lleiaf o honynt hyd y mwyaf, pob vn sydd yn chwennychu golud: ac o’r prophwyd hyd yr offeiriad, pob vn sydd yn gwneuthur ffalster.

¹⁴Ac a iachauasant friw merch fy mhobl i yn esmwyth gan ddywedyd: heddwch, heddwch: er nid oedd heddwch.

¹⁵A ydoedd arnynt hwy gywilydd pan wnelent ffieidd-dra? nid ydoedd arnynt hwy ddim cywilydd, ac ni fedrent gywilyddio: am hynny y cwympant ym mysc y celaneddau, yn yr amser yr ymwelwyf â hwynt y cwympant medd yr Arglwydd.

¹⁶Fel hyn y dywed yr Arglwydd, sefwch ar y ffyrdd, ac edrychwch, a gofynnwch am yr hên lwybrau lle mae ffordd ddâ, a rhodiwch ynddi: a chwi a gewch esmwythder i’ch eneidiau: ond hwynt a ddywedasant, ni rodiwn [ynddi.]

¹⁷Mi a osodais wil-wŷr arnoch chwi [i ddywedyd,] gwrandewch ar sain yr vdcorn, ond hwythau a ddywedasant, ni wrandawn ni.

¹⁸Am hynny clywch, genhedloedd: a thi gynnulleidfa gŵybydd pa bethau sy yn eu plith hwynt.

¹⁹Gwrando tydi’r ddaiar, wele fi yn dwyn dryg-fyd ar y bobl hyn, [sef] ffrwyth eu dychymmygion eu hunain: canys nid ystyriasant fyng-eiriau, na’m cyfraith, eithr gwrthodâsant hi.

²⁰I ba beth y daw i mi thus o Seba, Calamus peraidd o wlad bell? eich poeth offrymmau nid ydynt gymmeradwy: ac nid melus eich aberthau gennif fi.

²¹Am hynny fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, wele fi yn rhoddi tramgwyddiadau i’r bobl hyn, fel y tramgwyddo wrthynt y tadau a’r meibion hefyd, cymmydog ai gyfaill a ddifethir.

²²Fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, wele bobl yn dyfod o dîr y gogledd: a chenhedlaeth fawr a gyfyd o eithafoedd y ddaiar.

²³Yn y bŵa a’r astalch yr ymaflant, creulon ydynt, ac ni chymmerant drugaredd: eu llais a rua megis môr, ac ar feirch y marchogant yn daclus, megis gŵr i ryfel yn dy erbyn di merch Sion.

²⁴Clywsom sôn am danynt, ein dwylo ni a laesasant, blinder a’n daliodd, fel gofid gwraig yn escor.

²⁵Na ddos allan i’r maes, ac na rodia rhyd y ffordd: canys cleddyf y gelyn [sydd] arswyd oddi amgylch.

²⁶Merch fy mhobl ymwregysa â sach-liain, ac ymdroa yn y lludw: gwna it gwynfan a galar tost, [megis am dy] vnic [fab,] canys y destruwi-wr a ddaw yn ddisymmwth arnom ni.

²⁷Mi a’th roddais di [fy mhrophwyd] yn amddeffynniad, [ac] yn gadernid ym misc fy mhobl, i ŵybod ac i brofi eu ffordd hwy.

²⁸Cyndyn o’r fath gyndynnaf ydynt oll, yn rhodio yn athrodus: efydd, a haiarn [ynt,] llygru y maent hwy oll.

²⁹Lloscodd y fegin gan dân, a darfu’r plwm, yn ofer y toddodd y toddudd, canys ni thynnwyd y rhai drygionus ymmaith.

³⁰Yn arian gwrthodedic y galwâsant hwynt: am wrthod o’r Arglwydd hwynt.