Read William Morgan Bible 1588 original edition Baruch 2 Bible Online

Baruch 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Baruch 2

¹Y mae y bobl yn cyfaddef eu beiau am na chredasent i’r Arglwydd, ac na wasanaethasent frenin Babilon fel yr archase efe. AM hynny y cyflawnodd yr Arglwydd ei air yr hwn a lefarodd efe wrthym ni, ac wrth ein barn-wŷr y rhai a farnent Israel, ac wrth ein brenhinoedd, ac wrth ein tywysogion ac wrth wŷr Israel ac Iuda,

²Gan ddwyn arnom ni ddryg-fyd mawr, megis na bu tann y nefoedd fel y mae yn Ierusalem, yn ôl yr hyn a scrifennwyd yng-hyfraith Moses:

³Y bwytae dyn gnawd ei fab ei hun, a chnawd ei ferch ei hun.

⁴Efe hefyd ai rhoddes hwynt yn weision caethion i’r holl deyrnasoedd y rhai [a ydynt] o’n hamgylch ni, i fod yn wradwyddus ac yn anghyfannedd ym mysc yr holl bobloedd y rhai a ydynt o’n hamgylch, lle y gwascarodd yr Arglwydd hwynt.

⁵Felly i’n dygwyd ni i wared, ac nid i fynu, am bechu o honom ni yn erbyn yr Arglwydd ein Duw heb wrando ar ei lais ef.

⁶Ein Harglwydd Dduw sydd gyfiawn: i ninnau ac i’n tadau [y mae] gwarthrudd goleu fel [y gwelir] heddyw.

⁷Yr Arglwydd a ddychymygodd yr holl ddrygau hyn, y rhai a ddaethant arnom ni.

⁸Ac ni weddiasom ni ger bron yr Arglwydd ar droi o bob vn oddi wrth feddyliau eu calon ddrygionus.

⁹Am hynny y gwiliodd yr Arglwydd am ddrygfyd, ac ai dug arnom ni: o blegit cyfiawn yw ’r Arglwydd yn ei holl weithredoedd y rhai a orchymynnodd efe i ni.

¹⁰Ond ni wrandawsom ni ar ei lais ef, gan rodio yn ei orchymynnion ef y rhai a roddes efe o’n blaen ni.

¹¹Ac yn awr ô Arglwydd Dduw Israel yrhwn a ddugaist dy bobl allan o dir yr Aipht trwy law gadarn, trwy arwyddion a rhyfeddodau a thrwy allu mawr a braich estynnedic, ac a wnaethost it enw fel [y gwelir] heddyw,

¹²O ein Harglwydd Dduw, nyni a bechasom, a fuom annuwiol, ac a wnaethom yn anghyfiawn yn dy holl gyfiawnder di.

¹³Troer [attolwg] dy lid ti oddi wrthym ni, oherwydd ychydig a adawed o honō ni ym mysc y cenhedloedd lle y gwasceraist ti nyni.

¹⁴Gwrando Arglwydd ein Gweddi a’n deisyf, a rhyddhâ ni er dy fwyn dy hun, a gwna i ni gael ffafr yng-olwg y rhai a’n caethgludasant ni,

¹⁵Fel y gŵypo pob gwlad mai ti ydwyt yr Arglwydd ein Duw ni, [ac] mai ar dy enw di y geilw Israel ai genedl.

¹⁶Edrych i lawr o’th dŷ sanctaidd, meddwl am danom ni, gostwng dy glust ô Arglwydd a gwrando.

¹⁷Agor dy lygaid a gwêl o herwydd nid y meirw yn vffern y rhai y dygwyd eu heneidiau ai cyrph a roddant ogoniant a chyfiawnder i’r Arglwydd:

¹⁸Eithr yr enaid yr hwn sydd athrist am amldra [ei anwiredd] yr hwn sydd yn peri iddo fyned yn grwm, ac yn llesc: a’r llygaid palledic, a’r enaid newynog a roddant ogoniant a chyfiawnder i ti ô Arglwydd.

¹⁹O blegit nid am gyfiawnder ein tadau a’n brenhinoedd yr ydym ni yn tywallt ein gweddi ger dy fron di ein Harglwydd Dduw,

²⁰[Eithr] am anfon o honot dy lid a’th ddigofaint arnom ni, fel y dywedaist trwy law dy weision y prophwydi gan ddywedyd:

²¹Fel hyn y dywedodd yr Arglwydd, gostyngwch eich yscwyddau a’ch gwarrau a gwasanaethwch frenin Babilon, fel yr arhosoch yn y wlâd yr hon a roddais i i’ch tadau chwi.

²²Ac oni wrandewch ar lais yr Arglwydd gan wasanaethu brenin Babilon,

²³Mi a wnaf ddinistr yn ninasoedd Iuda, ac allan o Ierusalem [y torraf ymmaith] lais gorfoledd a llais llawenydd, llais priodfab a llais priod-ferch, a’r holl wlâd a fydd anghyfannedd heb drigolion.

²⁴Ond ni wrandawsom ni ar dy lais di gan wasanaethu brenin Babilon, am hynny y cyflawnaist ti dy eiriau y rhai a leferaist trwy wenidogaeth dy weision y prophwydi [sef] y dugid escyrn ein brenhinoedd, ac escyrn ein tadau oi lle.

²⁵Ac wele hwynt a daflwyd allan yng-wrês y dydd, ac yn oerni y nôs, ac a fuant feirw mewn gofid mawr trwy newyn a chleddyf, ac mewn herwriaeth.

²⁶Dy dŷ hefyd (lle y gelwid ar dy enw) a wrthodaist di, fel [y gwelir] heddyw, am ddrygioni tŷ Israel a thŷ Iuda.

²⁷A thi a wnaethost â ni o Arglwydd ein Duw yn ôl dy gyfiawnder oll, ac yn ôl dy fawr drugaredd oll.

²⁸Fel y lleferaist trwy dy wâs Moses y dydd y gorchymynnaist ti iddo ef scrifennu dy gyfraith di o flaen meibion Israel gan ddywedyd,

²⁹Oni wrandewch chwi ar fy llais i, y dyrfa fawr luosoc hon a droir yn ddiau yn ychydic ym mysc y cenhedloedd lle y gwascaraf fi hwynt.

³⁰Er hynny mi a wn na wrandawant hwy arnafi: o blegit pobl wargaled ydynt hwy: eithr yn y tir lle y caethgludir hwynt y meddyliant hwy am danynt eu hun,

³¹Ac y gwybyddant mai myfi ydwyf eu Harglwydd Dduw hwynt pan roddwyf fi iddynt hwy galon [i ddeall,] a chlustiau i wrando.

³²Yna i’m moliannant i yn y wlâd lle y caeth-gludir hwynt, ac y cofiant fy enw i.

³³Ac y troant oddi wrth eu hanufydd-dod ai drwg weithredoedd, o blegit mi a gofiaf ffordd eu tadau y rhai a bechasant yng-ŵydd yr Arglwydd.

³⁴Felly y dygaf hwynt drachefn i’r tir yr hwn trwy lw a addewais i iw tadau hwynt i Abraham, i Isaac, ac i Iacob, ac hwy ai meddiannant, ac mi ai hamlhaf hwynt, ac ni’s lleiheir hwynt.

³⁵Ac mi a wnaf â hwynt gyfammod tragywyddol, y byddaf fi yn Dduw iddynt hwy, ac y byddant hwythau yn bobl i mi, ac ni symudaf mwyach fy mhobl Israel o’r tîr yr hwn a roddais iddynt hwy.