Read William Morgan Bible 1588 original edition Histori Susanna 1 Bible Online

Histori Susanna 1 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Histori Susanna 1

¹Y ddau lywodraeth-wr yn chwennychu Susanna. 19 Hwynt yn ei dal hi yn vnic yn yr ardd, 20 ac yn ceisio ei hudo hi i gyd-orwedd â hwynt. 23 Hithe yn ddewisach genddi beidio â phechu yn erbyn Duw, er bod hynny yn enbydrwydd am ei henioes. 45 Daniel yn ei gwaredu hi. 62 Rhoddi y llywodraeth-wyr i farwolaeth. Yr oedd gŵr yn presswylio yn Babilon ai enw Ioacim.

²Ac efe a briododd wraig ai henw Susanna, merch Helcias, yr hon oedd lân iawn, ac yn ofni’r Arglwydd.

³Ei thad hi ai mam oeddynt bobl ffyddlon gyfiawn ac a ddyscasent eu merch yn ôl cyfraith Moses.

⁴A Ioacim oedd gyfoethog iawn; ac iddo ef yr oedd gardd dêg yn gyfagos i’w dŷ. At yr hwn yr ymgynhulle yr Iddewon, am ei fod efe yn anrhydeddusach nâ neb.

⁵A’r flwyddyn honno y rhoddwyd dau henuriad o’r bobl yn farnwŷr, am y rhai y dywedodd yr Arglwydd mai o Babilon y daeth yr anwiredd, oddi wrth y barnwŷr hynaf, y rhai a gymmerent arnynt lywodraethu’r bobl.

⁶Y rhai hyn oedd yn aros yn nhŷ Ioacim: ac attynt y tramwye pawb oll a’r a ymgyfreithient.

⁷A (phan fydde ’r bobl yn myned ymmaith ganol y dydd) y bydde i Susanna fyned i rodio i ardd ei gŵr.

⁸A’r ddau henuriad ai gwelent hi beunydd yn myned i mewn, ac yn rhodio: fel yr oeddynt mewn chwant iddi hi:

⁹A hwy a lygrasent eu meddwl, fel na ddychwelent eu llygaid i edrych tu a’r nefoedd, ac nad argofient am gyfiawn farnau.

¹⁰Ac er eu bod ill deuoedd yn gwŷnfydu o ei hachos hi: atto ni ddangose ’r naill y gofid oedd arno i’r llall,

¹¹O herwydd bod yn wradwydd ganddynt ddangos eu bod mewn chwant iw chorff hi.

¹²A beunydd y disgwilient yn ddyfal am ei gweled hi.

¹³A’r naill a ddywedodd wrth y llall: awn i’r tŷ, am ei bôd hi yn bryd ciniaw.

¹⁴Yna’r aethant y naill oddi wrth y llall: ac [er hynny] troi a wnaethant eilchwel a dyfod i’r un man, ac wedi chwilio ’r achos rhyngddynt, cyffessu a wnaethant bôb un iw gilydd eu chwant, ac yn unfryd llunio amser y gallent ei chael hi ei hunan.

¹⁵Ac fel yr oeddynt yn disgwil amser cyfaddas, Susanna a aeth i mewn (fel yr arfere beunydd) a dwy forwyn gyd â hi yn unic, ar fedr ymolchi yn yr ardd, canys brŵd oedd [yr hîn.]

¹⁶Nid oedd neb yno onid y ddau henuriad, y rhai a ymguddiasent yno iw disgwil hi.

¹⁷A hi a ddywedod wrth ei morwynion, dygwch i mi olew a sebon, o cheiwch ddryssau ’r ardd, fel y gallwyf i ymolchi.

¹⁸A’r morwynion a wnaethant fel yr archase hi, ac wedi iddynt gaeu drysseu ’r ardd hwy a aethant allan i ddrws dirgel, i gyrchu ’r petheu a archasid iddynt: eithr ni welsant mo’r henuriaid, o achos eu bod guddiedig.

¹⁹Ac fe ddarfu wedi i’r morwynion fyned allan, i’r ddau henuriad godi a rhedeg atti hi, a dywedyd:

²⁰Wele ddrysseu ’r ardd yn gaead, fel na all neb ein gweled: yr ydym ni ein deuoedd mewn chwant i ti: cyd-orwedd â ni, a bydd gyd â ni.

²¹Os tydi ni wnei hynny, nyni a destiolaethwn yn dy erbyn fod gŵr ieuangc gyd â thi, ac anfon o honot y morwynion ymmaith oddi wrthit am hynny.

²²Yna’r ochneidiodd Susanna gan ddywedyd: yr ydwŷf fi mewn cyfyngdra o’r ddeutu: os y peth hwn a wnafi, marwolaeth yw i mi, os minnau ni’s gwnaf, ni allaf fi ddiangc o’ch dwylo chwi.

²³Etto mae yn ddewisach gennifi syrthio yn eich dwylo chwi yn ddieuog, na phechu gerbron yr Arglwydd: yna Susanna a ddolefawdd â llef uchel.

²⁴Felly y llefodd y ddau henuriad yn ei herbyn hi.

²⁵A’r naill a redodd, ac a agorodd ddryssau ’r ardd.

²⁶Pan glybu tylwyth y tŷ y llefain yn yr ardd, myned a wnaethant i mewn i’r drws dirgel, i edrych beth a ddarfuase iddi hi.

²⁷Eithr wedi i’r henuriaid ddywedyd eu chwedl, cywilyddio yn ddir fawr a wnaeth y gweision, o herwydd ni buase ’r fath air i Susanna o’r blaen.

²⁸A thrannoeth, pan ddaeth y bobl i dŷ Ioacim ei gŵr hi: y ddau henuriad hefyd a ddaethant yno, yn llawn drwg feddwl i Susanna, ar ei rhoi hi i’w marwolaeth.

²⁹A dywedasant yng-ŵydd y bobl, cyrchwch ymma Susanna ferch Helcias, gwraig Ioacim, a hwy a cyrchasant hi.

³⁰Hithe a ddaeth ai rhieni, ai phlant ai holl geenedl.

³¹Susanna oedd dyner a phrydferth ei gwêdd.

³²A’r rhai anwir hyn a barasant dynnu ymaith ei moled hi (canys yr oedd hi mewn moled) fel y gallent hwy borthi eu chwant âi thegwch hi.

³³Yna ’r ŵylodd cynnifer un a’r a oedd yn ei chylch hi, a’r rhai oll ai hadwaenent hi.

³⁴A’r ddau henuriad a safasant i fyny ym mhlith y bobl, ac a roddasant eu dwylo ar ei phen hi.

³⁵A hithe yn ŵylo a edrychodd i fyny i’r nefoedd am fod ei chalon hi ai goglyd ar yr Arglwydd.

³⁶A’r henuriaid a ddywedasant: pan oeddem ni yn rhodio ein hunain yn yr ardd, y daeth hi a dwy lawforwyn i mewn, ac wedi iddi hi eu hanfon hwynt ymmaith a chaeu ’r dryssau,

³⁷Fe a ddaeth gŵr ieuangc atti yr hwn oedd yno yn guddiedig, ac a orweddodd gyd â hi.

³⁸A phan welsom ninnau yng-hongl yr ardd y cyfryw anwiredd, ni a redasom attynt, ac a welsom fel yr oeddynt ynghyd.

³⁹Ac ni allassom moi ddala ef am ei fod yn gryfach nâ ni, eithr efe a agorodd y drws, ac a ddiangodd.

⁴⁰Wedi i ni ddala hon ni ai holassom hi, pwy oedd y gŵr ieuangc hwnnw, ac ni ddangose hi i ni: a hyn yr ydym ni yn ei destiolaethu.

⁴¹A’r gynulleidfa ai credodd hwynt megis henuriaid a barnwŷr y bobl: ac felly hwynt ai barnassant hi iw marwolaeth.

⁴²Yna Susanna a lefodd â llef uchel, gan ddywedyd, O Dduw tragwyddol, i’r hwn y mae pob dirgelwch yn agored, ac a ŵyddost bob peth cyn ei ddigwydd,

⁴³Ti a wyddost gam destiolaethu o honynt yn fy erbyn, ac yn awr y mae yn rhaid i mi farw, er na wneuthym i’m hoes y pethau y mae’r gwŷr hyn wedi eu drwg ddychymyg i’m herbyn.

⁴⁴A’r Arglwydd a wrandawodd ar ei llef hi:

⁴⁵Ac a a gyffrôdd ysbryd sanctaidd bachgennyn ieuangc ai enw Danielwrth, yr hwn (a hi yn myned iw marwolaeth) a lefodd yn uchel:

⁴⁶Gwirion wyf fi oddi wrth waed y wraig hon.

⁴⁷A’r holl bobl a droesant atto ef, ac a ddywedasant, beth yw’r ymadrodd hwn a ddywedaist ti?

⁴⁸Ac efe a safodd yn eu canol hwynt, ac a ddywedodd: ô Israeliaid a ydych chwi mor ansynhwyrol a gadel yn euog ferch ô Israel, heb lwyr chwilio a gwybod y gwirionedd?

⁴⁹Troiwch eilchwel i’r frawdle: canys testiolaethu a wnaethant gelwydd yn ei herbyn hi.

⁵⁰A’r holl bobl a droesant ar ffrwst: a’r hynafgwŷr a ddywedassant wrtho, tyret eistedd yn ein plith a dangos i ni, gan i Dduw dy roddi ti fraint henuriad.

⁵¹A Daniel a ddywedodd wrthynt, nailltuwch hwynt oddi wrth ei gilydd ymhell, a mi ai holaf hwynt.

⁵²Phan ddarfu nailltuo ’r naill oddi wrth y llall, efe a alwodd un ohonynt, ac a ddywedodd wrtho: ô hên ddiffeithwr yr awran y daeth dy bechodau yn dy erbyn y rhai a wnaethost o’r blaen.

⁵³A’th gam farnau a fernaist, yn gadel yn euog y gwirion, ac yn rhyddhau ’r anwir: lle y dywedodd yr Arglwydd, na ladd y gwirion a’r cyfiawn.

⁵⁴Felly yn awr os hon a welaist ti, dangos dan ba ryw bren y gwelaist ti hwynt yng-hyd? yna’r attebodd yntef, dann lentysc-bren.

⁵⁵A Daniel a ddywedodd, gwych y dywedaist gelwydd yn erbyn dy ben dy hun, canys angel yr Arglwydd wrth farn Duw a’th wahana di yn ddau.

⁵⁶Yna wedi troi hwnnw heibio, efe a barodd ddyfod â’r llall, ac a ddywedodd wrtho: ô hiliogaeth Canaan, ac nid hil Iuda, tegwch a’th dwyllodd di, a chwant a lygrodd dy galon.

⁵⁷Fel hyn y gwnaethoch chwi â merched Israel, y rhai rhag ofn a gytunasant â chwi: eithr merch Iwda

⁵⁸Ni chynhwysodd ddim o’ch anwiredd, felly dywet i mi dan ba ryw bren y deliaist di hwynt yng-hyd? Ac efe a attebodd, tann brinwŷdden.

⁵⁹A Daniel a ddywedodd wrtho: gwych y dywedaist ditheu hefyd gelwydd yn erbyn dy ben dy hun: canys y mae angel yr Arglwydd yn aros â’r cleddyf ganddo i’th dorri di yn dy hanner, ac i’ch difetha chwi eich deuoedd.

⁶⁰Yna y llefodd yr holl gynulleidfa â llef uchel gan foli’r Arglwydd yr hwn a wared y sawl a ymddiriedo ynddo ef.

⁶¹A hwynt a godasant yn erbyn y ddau henuriad, (canys Daniel ai gosodase hwynt ar eu geiriau eu hunain o gam-destiolaeth)

⁶²A hwy a wnaethant iddynt y modd yr amcanasent hwy wneuthur ar gam âi cymydog, ac ai rhoddasant iw marwolaeth, yn ôl cyfraith Moses: felly y gwaredwyd y gwaed gwirion y dydd hwnnw.

⁶³Yna Helcias ai wraig a glodfawrasant Dduw dros ei merch Susanna gyd ag Ioacim ei gŵr hi, ai holl genedl, am na chawsid ynddi ddim gwradwyddus.

⁶⁴Ac o’r dydd hwnnw allan y daeth Daniel mewn parch mawr ym mhlith y bobl.

⁶⁵A’r brenin Astiages a roddwyd at ei henafiaid, a Cyrus y Persiad a gymmerodd ei frenhiniaeth ef. Terfyn Hystoria Susanna.