Read William Morgan Bible 1588 original edition Ezeciel 14 Bible Online

Ezeciel 14 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ezeciel 14

¹Yr Arglwydd yn neccau y bobl oi air am eu pechod. 9 Ac yn gadu i’r gau-brophwydi dwyllo dirmyg-wyr ei air ef. 22 Cyssur y rhai a ffoasent i Babilon. Yna y daeth attaf wŷr o henuriaid Israel, ac a eisteddasant o’m blaen.

²Yna y daeth gair yr Arglwydd attaf, gan ddywedyd:

³Y gwŷr hyn ô fâb dŷn, a dderchafasant.yn eu calonnau, rhoddasant, hefyd dramgwydd eu hanwiredd ar gyfer eu hwynebau: a attebwn i hwynt er iddynt ymorol â mi?

⁴Am hynny chwedleua di â hwynt, a dywet wrthynt: fel hyn y dywed yr Arglwydd Dduw, pob vn o dŷ Israel, yr hwn a dderchafa ei eulynnod yn ei galon, ac a osodo dramgwydd ei anwiredd ar gyfer ei wyneb, ac a ddaw at brophwyd: myfi’r Arglwydd ai hattebaf ef pan ddelo yn amlder ei eulynnod,

⁵Er mwyn dal tŷ Israel erbyn eu calonnau y rhai a ymddieithriasant oddi wrthif oll, trwy eu heulynnod.

⁶Am hynny dywet wrth dŷ Israel, fel hyn y dywed yr Arglwydd Dduw: troiwch a dychwelwch oddi wrth eich eulynnod, a throiwch eich wynebau oddi wrth eich holl ffiaidd-dra.

⁷Canys pob vn o dŷ Israel, ac o’r dieithr yr hwn a ymdeithio o fewn Israel, ac a ymddieithro oddi ar fy ôl i, ac a dderchafo ei eulynnod yn ei galon, ac a osodo dramgwydd ei anwiredd ar gyfer ei wyneb, ac a ddêl at brophwyd i ymofyn a’m fi trwyddo ef: myfi’r Arglwydd a attebaf iddo ef trwofi fy hun.

⁸Gosodaf hefyd fy wyneb yn erbyn y gŵr hwnnw, a gosodaf ef yn arwydd, ac yn ddiharebion, a gwnaf ei dorri ef ymmaith o fysc ei bobl: fel y gŵypoch mai myfi [ydwyf] yr Arglwydd.

⁹Ac os twyllir y prophwyd pan lefaro air, myfi’r Arglwydd a dwyllodd y prophwyd hwnnw: ac mi a estynnaf hefyd fy llaw arno ef, ac ai difethaf ef o fysc fy mhobl Israel.

¹⁰Felly y dygant eu hanwiredd, vn fath fydd anwiredd yr ymofynnudd, ac anwiredd y prophwyd:

¹¹Fel na chyfeiliorno tŷ Israel mwy oddi ar fy ôl: ac na haloger hwynt mwy yn eu holl anffyddlondeb, onid byddant i mi yn bobl, minne a fyddaf iddynt hwy’n Dduw, medd yr Arglwydd Dduw.

¹²A gair yr Arglwydd a ddaeth attaf gan ddywedyd:

¹³Ha fab dŷn, os pecha gwlâd trwy wneuthur camwedd i’m herbyn, yna’r estynnaf fy llaw arni, a thorraf iddi ffon y bara, ac anfonaf arni newyn, fel y torrwyf ymmaith o honi ddyn, ac anifail.

¹⁴Pe bydde yn ei chanol y trŷ-wŷr hyn, Noah, Daniel, ac Iob, hwynt yn ei cyfiawnder a achubent eu henaid eu hun, medd yr Arglwydd Dduw.

¹⁵Os bwysf-fil niweidiol a drosclwyddwn i’r tîr ai ddifa o hwnnw, fel y bydde yn anrhaith, heb gynniwerydd rhag ofn y bwyst-fil,

¹⁶[Pe bydde] y try-wŷr hyn yn ei ganol, [nid] byw fi medd yr Arglwydd Dduw os gwaredent feibion, na merched: hwynt hwy yn vnic a waredid, a’r tîr a fydde yn anrhaith.

¹⁷Os cleddyf a ddygwn ar y tîr hwn, a dywedyd o honof, cynniwer gleddyf trwy’r tîr, a thorr ymmaith o honaw ddyn, ac anifail,

¹⁸A’r try-wŷr hyn yn ei ganol, [os] byw fi medd yr Arglwydd Dduw, ni achubent feibion, na merched: onid hwynt hwy yn vnic a achubid,

¹⁹Os haint a anfonwn i’r wlâd hon, a thywalld o honof fy llid arni mewn gwaed, gan dorri ymmaith ddyn, ac anifail,

²⁰A Noah, Daniel, ac Iob yn ei chanol hi, [nid] byw fi medd yr Arglwydd Dduw, os gwaredent fab, na merch, hwynt hwy yn eu cyfiawnder a waredent eu heneidiau eu hun.

²¹Ac fel hyn y dywed yr Arglwydd Dduw, pa faint mwy pan anfonwyf fy mhedair ddrygfarn, cleddyf, a newyn, a bwyst-fil niweidiol, a haint ar Ierusalem i dorri ymmaith o honi ddyn, ac anifail.

²²Etto wele ynddi weddill diangol, y rhai a ddygir allan yn feibion a merched: wele hwynt yn dyfod allan attoch, a chewch weled eu ffyrdd hwynt, ai gweithredoedd, fel yr ymgyssuroch, oherwydd yr adfyd yr hwn a ddygais ar Ierusalem, sef yr hyn oll a ddygais arni.

²³Ie cyssurant chwi pan weloch eu ffordd, ai gweithredoedd, a chewch ŵybod nad heb achos y gwneuthum, yr hyn oll a wneuthum iw herbyn hi, medd yr Arglwydd Dduw.