Read William Morgan Bible 1588 original edition Ezeciel 20 Bible Online

Ezeciel 20 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ezeciel 20

¹Yr Arglwydd yn gommedd gwrando y bobl am eu drygioni. 33 Er hynny y mae yn addo rhydd-did iw bobl. 46 Gweledigaeth am losci coed yn arwyddocau llosciad Ierusalem. Yn y seithfed flwyddyn, o fewn y pummed [mis,] ar y decfed [dydd] o’r mîs y daeth gwŷr o henuriaid Israel i ymgynghori â’r Arglwydd: ac eisteddasont o’m blaen i.

²Yna y daeth gair yr Arglwydd attaf gan ddywedyd:

³Ha fab dŷn, llefara wrth henuriaid Israel a dywet wrthynt, fel hyn y dywed yr Arglwydd Dduw: ai i ymofyn â mi yr ydych chwi yn dyfod? [nid] byw fi medd yr Arglwydd Dduw, os attebaf i chwi.

⁴A ferni di hwynt? mab dyn a ferni di hwynt? gwna di iddynt ŵybod ffieidd-dra eu tadau.

⁵A dywet wrthynt, fel hyn y dywed yr Arglwydd Dduw, ar y dydd y dewisais Israel, ac y tyngais wrth hâd tŷ Iacob, ac i’m hyspysswyd iddynt yn nhîr yr Aipht: ac y tyngais wrthynt gan ddywedyd: myfi [fyddaf] yr Arglwydd eich Duw chwi,

⁶Yn y dydd hwnnw y tyngais wrthynt, ar eu dwyn hwynt allan o dîr yr Aipht, i wlad yr hon a ddarparaswn iddynt yn llifeirio o laeth, a mêl: honno yw gogoniant yr holl diroedd.

⁷A dywedais wrthynt, bwriwch ymmaith bob vn ffieidd-dra ei lygaid, ac nac ymhalogwch wrth eulynnod yr Aipht, myfi [ydwyf] yr Arglwydd eich Duw chwi.

⁸Er hynny gwrthryfelasant i’m herbyn, ac ni fynnent wrando arnaf, ni fwriasant ymmaith ffieidd-dra eu llygaid bob vn, ac ni adawsant eulynnod yr Aipht: yna y dywedais, tywalltwn arnynt fy llidiawgrwydd, gan orphen fy nig arnynt yng-hanol gwlad yr Aipht.

⁹Etto gwneuthum [drugaredd] er mwyn fy enw, rhac eu halogi yng-olwg y cenhedloedd yr rhai yr [oeddynt] hwy yn eu mysc: yng-ŵydd pa rai yr yspyssais iddynt hwy, wrth eu dwyn hwynt allan o dîr yr Aipht.

¹⁰Am hynny dygais hwynt o dir yr Aipht, ac arweiniais hwynt i’r anialwch.

¹¹A rhoddes iddynt fy neddfau, a’m barnedigaethau a yspyssais iddynt: fel y bydde fyw ynddynt y dŷn yr hwn ai gwnae hwynt.

¹²Felly y rhoddais iddynt hwy fy Sabbothau, i fod yn arwydd rhyngofi â hwynt, i wybod mae myfi yw yr Arglwydd ai sancteiddiodd hwynt.

¹³Er hynny tŷ Israel a wrthryfelasant i’m herbyn yn yr anialwch, ni rodiasant yn fy neddfau, onid diystyrasant fy marnedigaethau, (y rhai y bydd fyw ynddynt, y dyn ai gwnelo hwynt) fy Sabbothau hefyd a halogasant yn ddirfawr: fel yr amcenais dywallt fy llid arnynt yn yr anialwch iw difetha hwynt.

¹⁴Etto gwneuthum [drugaredd] er mwyn fy enw, fel na halogyd ef yng-olwg y cenhedloedd, y rhai y dygais hwynt allan yn eu gŵydd.

¹⁵Ac etto mi a dyngaswn iddynt yn yr anialwch, na ddygwn hwynt i’r wlâd yr hon a roddais yn llifeirio o laeth, a mêl: honno [yw] gogoniant yr holl wledydd:

¹⁶O herwydd fy marnedigaethau a ddiystyrasent, fy neddfau hefyd ni rodiasent ynddynt, a’m Sabbothau a halogalent: canys eu calon oedd yn myned ar ôl eu heulynnod.

¹⁷Etto tosturriodd fy llygaid wrthynt rhac eu dinistrio, ac ni wneuthum drangc arnynt yn yr anialwch.

¹⁸Ond mi a ddywedais wrth eu meibion hwynt yn yr anialwch, na rodiwch vn neddfau eich tadau, ac na chedwch eu barnedlgaethau hwynt, nac ymhologwch ychwaith wrth eu heulynnod hwynt.

¹⁹Myfi [ydwyf] yr Arglwydd eich Duw chwi, rhodiwch yn fy neddfau, a chedwch fy marnedigaethau, a gwnewch hwynt.

²⁰Sancteiddiwch hefyd fy Sabbothau fel y byddant yn arwydd rhyngofi â chwithau i ŵybod mai myfi [ydwyf] yr Arglwydd eich Duw chwi.

²¹Y meibion hefyd a wrthryfelasant, i’m herbyn, yn fy neddfau ni rodiasant, a’m barnedigaethau ni chadwasant drwy eu gwneuthur hwynt, (y rhai y bydd fyw ynddynt y dyn ai gwnelo hwynt) halogalant fy Sabbothau, fel yr amcenais dywallt fy llid arnynt gan orphen fy nig wrthynt yn yr anialwch.

²²Etto troais fy llaw, a gwneuthum drugaredd er mwyn fy enw, fel na halogid ef yng-olwg y cenhedloedd, y rhai y dygaswn hwynt allan yn eu gŵydd.

²³Etto mi a dyngaswn wrthynt yn yr anialwch, ar eu gwascaru hwynt ym mysc y cenhedloedd, ai târ u hwynt hyd y gwledydd.

²⁴O herwydd fy marnedigaethau ni wnaethent, a’m deddfau a ddiystyrasent, fy Sabbothau hefyd a halogasent, ai llygaid oeddynt ar ôl eulynnod eu tadau.

²⁵Minne hefyd a roddaswn iddynt ddeddfau nid oeddynt dda, a barnedigaethau ni byddent fyw ynddynt.

²⁶Ac halogaswn hwynt yn eu hoffrymmau, wrth dynnu [trwy dân] bob cyntafanedic fel y dinistriwn hwynt: megis y gwybyddent mai myfi [ydwyf] yr Arglwydd.

²⁷Am hynny fab dŷn llefara wrth dŷ Israel, a dywet wrthyt, fel hyn y dywedodd yr Arglwydd Dduw, hyd yn hyn i’m cablodd eich tadau, gan wneuthur o honynt gamwedd i’m herbyn.

²⁸Canys dygais hwynt i’r tîr, yr hwn a dyngaswn ar ei roddi iddynt, a gwelsant bob brynn vchel, a phob prenn brigoc, ac aberthasant yno eu hebyrth, ac yno y rhoddasant eu hoffrymmau digllonedd: yno hefyd y gosodasant eu harogl esmwyth, ac yno y tywalltasant eu diod offrwm.

²⁹Yna y dywedais wrthynt, beth [yw] yr vchelfa yr hon yr ydych chwi yn dyfod iddi? a Bamah y galwyd ei henw hyd y dydd hwn.

³⁰Am hynny dywet wrth dŷ Israel, fel hynn y dywedyr Arglwydd Dduw, ai yn ffordd eich tadau yr ymhalogwch chwi? ac a butteiniwch chwi ar ôl eu ffieidd-dra hwynt?

³¹Pan offrymmoch eich offrymmau, gan dynnu eich meibion drwy’r tân yr ymhalogech chwi wrth eich holl eulynnod hyd heddyw: a attebaf fi i chwi gan hynny tŷ Israel? [nid] byw fi medd yr Arglwydd os attebaf i chwi.

³²Eich amcan hefyd ni bydd ddim [sef] yr hynn a ddywedwch, byddwn fel y cenhedloedd, wrth ddefodau y gwledydd i wasanaethu prenn, a maen.

³³[Nid] byw fi medd yr Arglwydd Dduw, onid a llaw gadarn, ac a braich estynnedic, ac â llidiawgrwydd tywalltedic y teyrnasaf arnoch.

³⁴A dygaf chwi allan o fysc y bobloedd, a chasclaf chwi o’r gwledydd y rhai i’ch gwascerais rhyd-ddynt âllaw gadarn, ac â braich estynnedic, ac mewn llidiawgrwydd tywalltedic.

³⁵Ie dygaf chwi i anialwch y bobloedd, ac ymddadleuaf â chwi yno wyneb yn wyneb.

³⁶Fel yr ymddadleuais a ch tadau yn anialwch tir yr Aipht: felly yr ymddadleuaf â chwithau medd yr Arglwydd Dduw.

³⁷A gwnaf iwch fyned tann y wialen, fel y dygwyf chwi mewn rhwym y cyfammod.

³⁸A detholaf o honoch y rhai anufyddgar, a’r rhai anffyddlon i mi, dygaf hwynt o wlâd eu hymdaith, ac i wlad Israel ni ddaw [vn:] fel y gwypont mae myfi [ydwyf] yr Arglwydd.

³⁹Chwithau tŷ Israel, fel hyn y dywed yr Arglwydd Dduw, ewch a gwasanaethwch bob vn ar ôl ei eulynnod, oni wrandewch arnafi: ond na halogwch yno mwy fy enw sanctaidd drwy eith offrymmau, a thrwy eich eulynnod.

⁴⁰Canys yn fy mynydd sanctaidd, yn vchel fynydd Israel medd yr Arglwydd Dduw, yno i’m gwasanaetha holl dŷ Israel ei gyd trwy yr wlad: yna y vyddaf fodlon iddynt, ac yno yr ymofynnaf am eich offrymmau derchafel, a blaen-ffrwyth eich offrymmau, gyd a’ch holl sanctaidd betheu.

⁴¹Byddaf fodlon i chwi mewn arogl esmwyth, pan ddygwyf chwi allan o blith y bobloedd, a’ch casclu chwi o’r tiroedd y rhai i’ch gwascerais chwi ar hyd-ddynt, ac ymsancteiddio o honot ynoch yng-olwg y cenhedloedd.

⁴²Yna y cewch ŵybod mai myfi ydwyf yr Arglwydd, pan ddygwyf chwi i dir Israel, i’r tîr yr hwn y tyngais ar ei roddi i’ch tadau.

⁴³Ac yno y coffewch eich ffyrdd, a’ch holl weithredoedd y rhai yr ymhalogasoch ynddynt, fel yr alaroch arnoch eich hun am yr holl ddrygioni y rhai a wnaethoch.

⁴⁴A chewch ŵybod mai myfi [ydwyf] yr Arglwydd, pan wnelwyf [drugaredd] â chwi, er mwyn fy enw: nid yn ôl eich ffyrdd drygionus chwi, nac yn ôl eich gweithredoedd llygredic, ô tŷ Israel medd yr Arglwydd Dduw.

⁴⁵Daeth trachefn gair yr Arglwydd attaf gan ddywedyd:

⁴⁶Gosot dy wyneb fab dŷn, tua ffordd Themanah, ie difera [eiriau] tua yr deau, a phrophwyd a am goed y maes tua’r deau.

⁴⁷A dywet wrth goed y deau, gwrando air yr Arglwydd, fel hyn y dywed yr Arglwydd Dduw, wele fi yn cynneu ynot ti dân, ac efe a yssa ynot ti bob pren ir, a phob pren sych, ffagl y fflam ni ddiffydd ynddo, onid yr holl wynebau o’r deau hyd y gogledd a loscir ynddi.

⁴⁸A phob frawd a welant, o herwydd maf myfi yr Arglwydd ai cynneuais, na’s diffoddir.

⁴⁹Yna y dywedais, ô Arglwydd Dduw, y maent hwy yn dywedyd am danaf: onid dammegion y mae hwn yn eu hadrodd?