Read William Morgan Bible 1588 original edition Ezeciel 33 Bible Online

Ezeciel 33 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Ezeciel 33

¹Yn erbyn ysceulustra gwenidogion gair Duw, a rhyfyg y bobl. 10 Addewidion cyssurus yn erbyn annobaith. 23 A bygwth yn erbyn yr anedifeiriol. A daeth gair yr Arglwydd attaf gan ddywedyd:

²Llefara fab dŷn wrth feibion dy bobl, a dywet wrthynt: pan ddygwyf gleddyf ar wlâd, a chymmeryd o bobl y wlâd ryw ŵr oi mysc, ai roddi ef yn wiliedudd arnynt,

³Os gwel efe gleddyf yn dyfod ar y wlâd, ac vdcanu mewn vdcorn, a rhybuddio y bobl,

⁴A’r hwn a glyw lais yr vdcorn, ac ni ochel, eithr dyfod o’r cleddyf ai ddal ef, ei waed fydd ar ei benn ei hun.

⁵[Yr hwn] a glybu lais yr vdcorn, ac ni ochelodd, bydded ei waed arno ei hun: a’r hwn a ochelo a waredodd ei enaid.

⁶Ond pan welo y gwiliedudd y cleddyf yn dyfod, ac ni vdcana mewn vdcorn, a’r bobl heb ochelyd, eithr dyfod o’r cleddyf a dal vn o honynt, hwnnw a ddelir yn ei anwiredd, ond mi a ofynnaf ei waed ef o law y gwiliedudd.

⁷Tithe fab dŷn yn wiliedudd i’th roddais i dŷ Israel, fel y clywech air o’m genau, ac y rhybuddiech hwynt oddi wrthif fi.

⁸Pan ddywedwyf wrth yr annuwiol, [ti] annuwiol gan farw a fyddi farw: oni leferi i rybuddio yr annuwiol oi ffordd: yr annuwiol hwn a fydd marw yn ei anwiredd, ond o’th law di y gofynnaf ei waed ef.

⁹A phan rybuddiech di yr annuwiol oi ffordd i ddychwelyd o honi, os efe ni ddychwel oi ffordd, hwnnw fydd marw yn ei anwiredd, a thithe a ryddheuaist dy enaid.

¹⁰Llefara hefyd wrth dŷ Israel ti fab dŷn, fel hyn gan ddywedyd y dywedwch, am [fod] ein anwireddau, a’n pechodau, i’n herbyn a ninne yn toddi ynddynt, pa fodd weithiau y byddwn ni byw?

¹¹Dywet wrthynt, [nid] byw fi medd yr Arglwydd Dduw * os ymhoffaf mewn marwolaeth yr annuwiol, onid a’r droi o’r annuwiol oddi wrth ei ffordd ei hun a byw: dychwelwch, dychwelwch oddi wrth eich ffyrdd drygionus: canys (tŷ Israel) pa ham y byddwch feirw?

¹²Dywet ti hefyd fab dŷn wrth feibion dy bobl: cyfiawnder y cyfiawn ni’s gwared ef yn nydd ei anwiredd: felly am annuwoldeb yr annuwiol ni thramgwydda efe oi herwydd yn y dydd y dychwelo oi anwiredd: ni ddichon y cyfiawn ychwaith fyw oi blegit yn y dydd y pecho.

¹³Pan ddywedwyf wrth y cyfiawn gan fyw y caiff fyw: os efe a hydêra ar ei gyfiawnder, ac a wna anwiredd, ei holl gyfiawnderau ni chofiir, onid yn ei anwiredd yr hwn a wnaeth, [ie] yn hwnnw y bydd efe farw.

¹⁴A phan ddywedwyf wrth yr annuwiol, gan farw y byddi farw: os dychwel oddi wrth ei bechod, a gwneuthur barn, a chyfiawnder,

¹⁵[Os] yr annuwiol a ddadrydd ŵystl, ac a dâl yr hyn a dreisiodd, a rhodio yn neddfau y bywyd heb wneuthur anwiredd: gan fyw y bydd efe byw, marw ni bydd efe.

¹⁶Ni choffeir iddo yr holl bechodau y rhai a bechodd, barn, a chyfiawnder a wnaeth efe gan fyw y bydd efe byw.

¹⁷A meibion dy bobl a ddywedant, ni bydd iniawn ffordd yr Arglwydd, eithr eu ffordd hwynt ni bydd iniawn.

¹⁸Pan ddychwelo y cyfiawn oddi wrth ei gyfiawnder, a gwneuthur anwiredd: yna y bydd farw ynddynt.

¹⁹A phan ddychwelo’r annuwiol oddiwrth ei annuwoldeb, a gwneuthur barn, a chyfiawnder, yn y rhai hynny y bydd hwnnw byw.

²⁰Lle y dywedasoch nad iniawn fydd ffordd yr Arglwydd barnaf chwi tŷ Israel bob vn yn ôl ei ffyrdd ei hun.

²¹Ac yn y decfed [mîs] o’r ddeuddecfed flwyddyn o’n caethgludiad ni, ar y pummed [dydd] o’r mis y daeth vn a’r a ddiangase o Ierusalem attaf fi gan ddywedyd, dinistriwyd y ddinas.

²²A llaw’r Arglwydd fuase arnaf yn yr hŵyr cyn dyfod y diangudd, ac a agorodd fy safn ni’s ei ddyfod attaf y boreu: îe agorodd fy safn, ac ni thewais i mwyach.

²³Yna y daeth gair yr Arglwydd attaf gan ddywedyd:

²⁴Ha fab dŷn presswyl-wŷr y diffaethwch hyn yn nhir Israel ydynt yn llefaru gan ddywedyd: Abraham oedd vn, ac a feddiannodd y tîr: ninnau [ydym] lawer, i ni y rhoddwyd y tîr mewn meddiant.

²⁵Am hynny dywet wrthynt, fel hyn y dywed yr Arglwydd Dduw, chwi a ymborthwch ar waed, a derchefwch eich llygaid at eich gau dduwiau, tywelltwch waed hefyd: ac a feddiannwch chwi y tîr?

²⁶Safasoch ar eich cleddyfau, gwnaethoch ffiaidd-dra, halogasoch hefyd bob vn wraig ei gymydog: ac a feddiannwch chwi y tîr?

²⁷Felly y dywedi wrthynt, fel hyn y dywedodd yr Arglwydd Dduw, [nid] byw fi onid drwy y cleddyf y syrth y rhai [ydynt] yn y diffaethwch, a’r hwn [sydd] a’r wyneb y maes, i’r bwyst-fil y rhoddaf ef iw fwytta: a’r rhai [ydynt] mewn ceurydd, ac mewn ogofeudd a fyddant feirw o haint.

²⁸Rhoddaf hefyd y tîr yn anrhaith, [îe] yn anrhaith, fel y peidio balchder ei nerth ef, ac yr anrheithir mynyddoedd Israel [i fod] heb gynniwerudd.

²⁹A chânt ŵybod mai myfi [ydwyf] yr Arglwydd, pan roddwyf y tir yn anrhaith, ie yn anrhaith am eu holl ffiedd-dra hwynt y rhai a wnaethant.

³⁰Tithe fab dŷn, meibion dy bobl ydynt yn dywedyd i’th erbyn wrth barwydydd, ac o fewn dryssau y tai, canys ymddiddan y naill wrth y llall, pob vn wrth ei gilydd gan ddywedyd: deuwch yr awr hon, a gwrandewch beth [yw]’r gair yr hwn a ddaeth oddi wrth yr Arglwydd.

³¹Deuant hefyd attat fel y daw pobl [eraill] ac eisteddant o’th flaen [fel] fy mhobl mau fi, gwrandawant hefyd dy eiriau, ond ni’s gwnant hwy: canys âi geneuau y gwnant hwy watwor-gerdd, ai calon hwy sydd yn myned ar ôl eu cybydd-dod hwy eu hun.

³²Wele di hefyd iddynt fel cân gwatworgerdd vn hyfryd-lais, ac yn canu yn dda, canys gwrandawant dy eiriau, ond ni’s gwnant hwy.

³³A phan ddelo hyn (wele ef yn dyfod) yna y cânt ŵybod mai prophwyd fu yn eu mysc hwynt.