Read William Morgan Bible 1588 original edition Daniel 6 Bible Online

Daniel 6 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Daniel 6

¹Daniel yn bennaf ar arglwyddi Babilon. 4 Hwythau yn cenfigennu, ac yn dychymygu cyfraith yr hon ni alle Daniel ei chadw. 16 Ac felly yn cael ei fwrw ef i ffau y llewod. 22 Duw yn cadw Daniel. 24 Darius yn peri bwrw cyhudd-wyr Daniel at y llewod: ac yn cyhoeddi moliant i Dduw Daniel. Gwelodd Darius yn dda osod o honaw ef ar y deyrnas chwe vgain o dywysogion i fod ar yr holl deyrnas.

²Ac arnynt hwy [yr oedd] tri rhaglaw, y rhai [yr oedd] Daniel yn vn o honynt, i’r rhai y rhodde y tywysogion gyfrif, fel na bydde y brenin mewn colled.

³Yna y Daniel hwn oedd yn rhagori ar y rhaglawiaid, a’r tywysogion, o herwydd [bod] yspryd rhagorol ynddo ef: a’r brenin a amcanodd ei osod ef ar yr holl deyrnas.

⁴Yna y rhaglawiaid a’r tywysogion oeddynt yn ceisio cael achos yn erbyn Daniel o ran y frenhiniaeth, ond ni allent gael vn achos na llwgr, o herwydd ffyddlon [oedd] efe, fel na cheid arno ddim bai, na llygredigaeth.

⁵Yna y dywedodd y gwŷr hyn, ni chawn yn erbyn y Daniel hwn ddim achos, oni chawn [beth] yng-hyfraith ei Dduw yn ei erbyn ef.

⁶Yna y rhaglawiaid a’r tywysogion hyn a aethant yng-hyd at y brenin, ac a ddywedasant wrtho ef fel hyn: Darius frenin bydd fyw byth.

⁷Holl raglawiaid y deyrnas, y swyddogion, a’r tywysogion, y cynghoriaid, a’r dugiaid, a ymgyngorâsant am osod deddf frenhinol, a chadarnhau gorchymyn, mai i ffau y llewod y bwrir pwy bynnac a arche arch gan vn duw na dyn tros ddeng-nhiwrnod ar hugain, onid gennit ti ô frenin.

⁸Yr awr hon ô frenin siccrha y gorchymyn, a selia’r scrifen, fel na’s newidier: megis cyfraith y Mediaid a’r Persiaid, yr hon sydd safadwy.

⁹O herwydd hyn y seliodd brenin Darius yr scrifen a’r gorchymyn.

¹⁰Yna Daniel (pan ŵybu selio’r scrifen) a aeth iw dŷ: a’r ffenestri oeddynt agored iddo ef yn ei stafell ar gyfer Ierusalem; a thair gwaith yn y dydd y gostynge efe ar ei liniau, ac y gweddie efe, ac y cyffesse o flaen Duw, megis y gwnae efe cyn hynny.

¹¹Yna y gwŷr hyn a ddaethant yng-hyd, ac a gawsant Daniel yn gweddio ac yn ymbil o flaen ei Dduw.

¹²Yna y daethant, ac y dywedasant o flaen y brenin am orchymyn y brenin: oni seliaist ti orchymyn, mai i ffau y llewod y bwrid pa ddyn bynnac a geisie gan vn duw, na dyn [ddim] tros ddeng-nhiwrnod ar hugain, ond gennit ti ô frenin? attebodd y brenin, a dywedodd, gair safadwy [yw hwnnw] fel cyfraith y Mediaid, a’r Persiaid yr hon ni throsedda [neb.]

¹³Yna’r attebasant, ac y dywedasant o flaen y brenin: Daniel yr hwn sydd o feibion caeth-glud Iuda ni wnaeth gyfrif o honot ti frenin, nac o’r gorchymyn a seliaist: eithr tair gwaith yn y dydd y mae yn gweddio ei weddi ei hun.

¹⁴Yna’r brenin (pan glybu’r gair hwn) a aeth yn ddrwg iawn arno, ac a osododd ei fryd gyd â Daniel ar ei waredu ef, ac a fu hyd fachludiad haul yn ei achub ef.

¹⁵Yna y gwŷr hynny a ddaethant yng-hyd at y brenin, ac a ddywedasant wrth y brenin, gŵybydd frenin mai cyfraith y Mediaid a’r Persiaid [yw] na newidier vn gorchymyn na deddf a osodo y brenin.

¹⁶Yna yr archodd y brenin, a hwynt a ddugâsant Ddaniel, ac ai bwriasant i ffau y llewod: [yna] y brenin a lefarodd, ac a ddywedodd wrth Ddaniel, dy Dduw yr hwn yr ydwyt yn ei wasanaethu yn wastad, efe a’th achub di.

¹⁷Yna y dygwyd vn garrec, ac ai gosodwyd ar enau y ffau, a’r [brenin] ai seliodd hi ai sêl ei hun, ac â sêl ei dywysogion, fel na newidid yr hyn a ewyllysiasid am Ddaniel.

¹⁸Yna yr aeth y brenin iw lŷs, ac a fu y noson honno heb fwyd, ac ni adawodd ddwyn difyrrwch oi flaen, ei gŵsc hefyd a giliodd oddi wrtho ef.

¹⁹Yna y cododd y brenin ar ŵawr ddydd, ac a aeth ar frŷs hyd ffau y llewod:

²⁰A phan nessaodd efe at y ffau, efe a alwodd am Ddaniel â llais trîst, llefarodd y brenin [hefyd,] a dywedodd wrth Ddaniel, Daniel, gwasanaeth-wr y Duw byw, oni alle dy Dduw di yr hwn yr wyt yn ei wasanaethu yn oestad, dy gadw di rhag y llewod?

²¹Yna y dywedodd Daniel wrth y brenin, ô frenin, bydd fyw byth.

²²Fy Nuw a anfonodd ei Angel, ac a gaeodd safn y llewod, fel na wnaethant i’m niwed, o herwydd puredd a gaed ynof ger ei fron ef: a hefyd ni wneuthwn niwed o’th flaen dithe frenin.

²³Yna y brenin fu dda iawn ganddo, ac a archodd gyfodi Daniel o’r ffau, yna y codwyd Daniel o’r ffau, ac ni chaed niwed ynddo, o herwydd credu o honaw yn ei Dduw.

²⁴Yna y brenin a ddywedodd am ddwyn y gwŷr hynny y rhai a gyhuddâsent Ddaniel, ai bwrw i ffau y llewod, hwynt, ai plant, ai gwragedd: ac ni ddaethant i waelod y ffau hyd oni orchfygodd y llewod hwynt, a dryllio eu hescyrn

²⁵Yna yr scrifennodd y brenin Darius at y bobloedd, at y cenhedloedd, a’r ieithoedd oll, y rhai oeddynt yn trigo yn yr holl dîr: Heddwch a amlhaer i chwi.

²⁶O’m blaen i y gosodwyd cyfraith trwy holl lywodraeth fy nheyrnas, ar fod o honynt yn crynu, ac yn ofni rhag Duw Daniel, o herwydd efe [sydd] Dduw byw, ac yn parhau byth: ei frenhiniaeth ef hefyd ni dderfydd, nai lywodraeth byth.

²⁷Y mae yn gwaredu, ac yn achub, ac yn gwneuthur arwyddion, a rhyfeddodau yn y nefoedd, ac ar y ddaiar, yr hwn a waredodd Ddaniel o feddiant y llewod.

²⁸A’r Daniel hwn a lwyddodd yn nheyrnasiad Darius, ac yn nheyrnasiad Cyrus y Persiad.