Read William Morgan Bible 1588 original edition Numeri 11 Bible Online

Numeri 11 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Numeri 11

¹Y bobl yn tuchan. 4 yn blyssio cîg. 6 ac yn alaru ar y Manna. 11 cwyn Moses. 16 yr Arglwydd yn rhoddi dêc a thrugain yn swyddogion tann Moses. 31 Duw yn anfon sofl-iair. 33 cospedigaeth ar flys-wyr y cîg. A’r bobl fel tuchanwyr oeddynt flîn yng-hlustiau yr Arglwydd, a chlywodd yr Arglwydd hyn, ai ddig a enynnodd, a thân yr Arglwydd a gynneuodd yn eu mysc hwynt, ac a yssodd gwrr y gwerssyll.

²Yna y llefodd y bobl ar Moses, a gweddiodd Moses ar yr Arglwydd, a diffoddodd y tân.

³Ac a alwodd henw y lle hwnnw Taberah: am gynneu o dân yr Arglwydd yn eu mysc.

⁴A’r dorf yr hon [ydoedd] yn eu mysc a flyssiasant yn ddirfawr, a meibion Israel hefyd a ddychwelasant, a ŵylasant, ac a ddywedasant, pwy a’n portha ni a chîg?

⁵Cof yw gennym y pyscod y rhai a fwyttawsom yn yr Aipht yn rhad, y cucumerau, ar pompionau, a’r cennyn, a’r winiwn, a’r garllec.

⁶Ond yr awr hon y mae ein heneidiau ni yn gwywo, heb ddim ond Manna yn ein golwg.

⁷A’r Manna hwnnw oedd fel hâd coriander, ai liw fel lliw Bdeliwm.

⁸Y bobl a aethant o amgylch ac [ai] casclasant, ac [ai] malâsant mewn melinau, neu ai curasant a gyrdd, ac [ai] berwasant mewn peiriau ac [ai] gwnaethant yn deissennau: ai flâs ydoedd fel blâs [bara] o olew îr.

⁹A phan ddiscynne y gwlith y nôs ar y gwerssyll, discynne y Manna gyd ag ef.

¹⁰A chlybu Moses y bobl yn wylo trwy eu tylwythau, pob vn yn nrws ei babell: ac enynnodd dig yr Arglwydd yn fawr, a drwg oedd gan Moses.

¹¹Dywedodd Moses hefyd wrth yr Arglwydd, pa ham y drygaist dy wâs? a pha ham na chawn ffafr yn dy olwg wrth roddi baich yr holl bobl hyn arnaf?

¹²Ai myfi a feichiogais ar yr holl bobl hyn? ai myfi ai hescorais, pan ddywedech wrthif, dwg hwynt yn dy fynwes (megis y dwg tad-maeth y plentyn sugno) i’r tîr yr hwn a addewaist trwy lŵ i’n tadau?

¹³O ba le [y bydde] i mi gîg iw roddi i’r holl bobl hynn? canys ŵylo y maent wrthif gan ddywedyd: dod i ni gîg iw fwytta.

¹⁴Ni allafi fy hunan arwain yr holl bobl hynn, canys rhy-drwm ydynt i mi.

¹⁵Ac os felly y gwnei i mi attolwg gan ladd lladd fi, os cefais ffafor yn dy olwg di: fel na welwyf fy nryg-fyd.

¹⁶Yna y dywedodd yr Arglwydd wrth Moses, cascl i mi ddeng wr a thrugain o henuriaid Israel, y rhai a wyddost eu bod yn hênuriaid y bobl, ac yn swyddogion iddynt, a chymmer hwynt i babell y cyfarfod, a safant yno gyd a thi.

¹⁷Canys descynnaf a llefaraf wrthit yno, ac mi a attaliaf o’r yspryt yr hwn sydd arnat, ac ai gosodaf arnynt hwy, felly y dygant gyd a thi faich y bobl, fel na ddygech di yn vnic.

¹⁸Am hynny dywet wrth y bobl ymsaincteiddiwch 60 erbyn y foru, a chewch fwytta cîg: canys wylasoch yng-hlustiau yr Arglwydd gan ddywedyd: pwy a ddyru i ni gîg iw fwytta? canys [yr ydoedd] yn dda arnom yn yr Aipht: am hynny y rhydd yr Arglwydd i chwi gîg, a bwyttewch.

¹⁹Nid vn dydd y bwyttewch, ac nid dau, ac nid pump o ddyddiau, ac nid dec diwrnod ac nid vgain diwrnod.

²⁰[Ond] hyd fîs o ddyddiau, hyd oni ddel allan o’ch ffroenau, ai fod yn ffieidd-beth i chwi, am i chwi ddirmygu yr Arglwydd yr hwn [sydd] yn eich plith, ac ŵylo o honoch yn ei wydd ef, gan ddywedyd: pa ham y daethom ymma o’r Aipht?

²¹A dywedodd Moses chwe chant mil o wyr traed [yw] y bobl y rhai yr ydwyf fi yn eu plith: a thi a ddywedi rhoddaf gîg iddynt iw fwytta fis o ddyddiau.

²²Ai defaid a gwartheg a leddir iddynt, fel y byddo digon iddynt? ai holl bysc y môr a gesclir iddynt fel y byddo digon iddynt?

²³Yna y dywedodd yr Arglwydd wrth Moses, ai llaw yr Arglwydd a gwttogwyd? yr awr hon y cei di weled a ddigwydd fyng-air it, ai na [ddigwydd.]

²⁴A Moses a aeth allan, ac a draethodd eiriau yr Arglwydd wrth y bobl, ac a gasclodd ddeng wr a thrugain o henuriaid y bobl, ac ai gosododd hwynt o amgylch y babell.

²⁵Yna y descynnodd yr Arglwydd mewn cwmwl, ac a lefarodd wrtho, ac a attaliodd or yspryt yr hwn [oedd] arno, ac ai rhodddes i’r dec henafgwyr a thrugain, a thra y gorphywyse yr yspryt arnynt y prophwydent, a chwaneg ni wnaent.

²⁶A dau o’r gwŷr a drigasent yn y gwerssyll (henw vn [ydoedd] Eldad a henw y llall Medad) a gorphywysodd yr yspryt arnynt hwy am eu bod hwynt o’r rhai a scrifennasid, ond nid aethant ir babell, etto prophwydasant yn y gwerssyll.

²⁷A rhedodd llangc a mynegodd i Moses ac a ddywedood, y mae Eldad a Medad yn prophwydo yn y gwerssyll.

²⁸Ac Iosuah mab Nun gwenidog Moses oi ieuenctyd a attebodd ac a ddywedodd, Moses fy arglwydd gwahardd hwynt.

²⁹Yna y dywedodd Moses wrtho, ai cenfigennu yr ydwyt ti trossofi? ô na bydde holl bobl yr Arglwydd yn brophwydi trwy roddi o’r Arglwydd ei yspryt arnynt.

³⁰A Moses a aeth i’r gwerssyll, efe a henuriaid Israel.

³¹Ac fe aeth gwynt oddi wrth yr Arglwydd, ac a dynnodd sofl-iair oddi wrth y môr, ac ai tanodd wrth y gwerssyll, megis taith diwrnod ar y naill du, a thaith diwrnod ar y tu arall o amgylch y gwerssyll, a [hynny] yng-hylch dau gufydd ar wyneb y ddaiar,

³²Yna y cododd y bobl y dydd hwnnw oll, a’r nos oll, a’r holl ddyd ddrannoeth, ac a gasclasant y sofl-iair: yr hwn a gasclodd leiaf a gasclodd ddêc Homer: a chan danu y tanasant o honynt o amgylch y gwerssyll.

³³Y cîg [ydoedd] etto rhwng eu dannedd hwynt heb ei gnoi pan enynnodd digofaint yr Arglwydd yn erbyn y bobl, a’r Arglwydd a darawodd y bobl a phla mawr iawn.

³⁴Am hynny galwodd [y bobl] henw y lle hwnnw Beddau y blŷs: am iddynt gladdu yno y bobl a flyssiasent.

³⁵O Feddau y blŷs yr aeth y bobl i Haseroth: ac a arhosasant yn Haseroth.