Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Machabæaid 1 Bible Online

2.Machabæaid 1 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Machabæaid 1

¹Yr Iddewôn y rhai oeddynt yn aros yn Ierusalem yn aufō llythyr at eu ceraint y rhai oeddynt yn yr Aipht i attolwg iddynt hwy roddi diolch i Dduw am farwolaeth Antiochus. 19 Am y tân a guddiasid yn y ddaiar. 24 Gweddi Nehemias. Y mae y brodyr Iddewôn y rhai ydynt yn Ierusalem ac yng-wlâd Iudaea yn cyfarch ac yn annerch y brodyr o Iddewon y rhai ydynt yn yr Aipht.

²Duw a wnelo ddaioni i chwi ac a gofio ei gyfammodd yr hwn a wnaeth efe ag Abraham, ag Isaac, ac ag Iacob ei ffyddlon weision,

³Ac a roddo galon i chwi oll iw wasanaethu ef, ac i wneuthur ei ewyllys ef â chalon gwbl ac â meddwl ewyllyscar,

⁴Ac a agoro eich calon chwi iw gyfraith ai orchymynnion, ac a bar o dangnheddyf,

⁵A wrandawo ar eich gweddiau chwi, a gymmodo â chwi, ac nich gadawo byth yn amser adfyd.

⁶Ac yn awr yr ydym ni yn gweddio ymma trosoch chwi.

⁷Pan deyrnasodd Demetrius yn y nawfed flwyddyn a thrugain a chant: nyni yr Iddewon a scrifennasom atoch chwi am y blinder a’r gorthrymder a ddaeth arnom ni o fewn y blynyddoedd hynny, wedi myned Iason a’r rhai ceddynt gyd ag ef o’r wlâd, a’r frenhiniaeth sanctaidd,

⁸Hwy a loscasant y porth, ac a dywalltasant waed gwirion: ninau a weddiasom at yr Arglwydd, ac a gawsom ein gwrando, ac a offrymmasom ebyrch a pheillied, ac a oleuasom lusernau, ac a osodasom y bara.

⁹Am hynny yn awr cedwch chwithau ddyddiau gŵyl y pebyll yn y mîs. Casleu.

¹⁰Yr wythfed flwyddyn a phedwar vgain a chant y bobl oeddynt yn Ierusalem, ac yn Iudaea a’r cyngor ac Iudas sydd yn dymuno llwyddiant, ac iechyd i Aristobulus athro y brenin Ptolemeus yr hwn sydd o hiliogaeth yr offeiriaid enneiniog, ac i’r Iddewon yn yr Aipht.

¹¹Yn gymmeint a bôd i Dduw ein gwaredu oddi wrth fawr beryglon, yr ydym yn rhoddi mawr ddiolch iddo, megis pe gorchfygasem y brenin.

¹²Canys efe ai dug hwynt i Persia yn dyrfau, y rhai a ymladdasant yn erbyn y ddinas sanctaidd.

¹³Canys pan oedd y capten [yno] â llu a dybbid yn anorchfygol, fe ai lladdwyd hwy yn nheml Nanea drwy ddichell offeiriad Nanea.

¹⁴Canys Antiochus a ddaeth yno ai fryd ar aros gyd â hi, efe, ai geraint gyd ag ef, i dderbyn arian yn enw cynhyscaeth.

¹⁵Ond wedi i offeiriaid Nanea eu rhifo, a myned o honaw i mewn i’r deml heb nemor gyd ag ef, hwy a gaeasant y deml, wedi dyfod Antiochus i mewn,

¹⁶Ac a agorasant ddrws dirgel ar y deml, ac a daflasant gerrig megis taran ar y capten ai wŷr, ac wedi eu dryllio yn ddarnau, hwy a dorrasant eu pennau, ac ai taflasant at y rhai oeddynt oddi allan.

¹⁷Bendigedig fyddo Duw ym mhob peth, yr hwn a roddes i fynu yr annuwiol.

¹⁸Gan ein bod ni a’n brŷd ar gadw puredigaeth y deml ar y pummed dydd ar hugain o fis Casleu, ni a welsom fôd yn anghenrheidiol fynegu hyn i chwi: fel y gallech chwithau hefyd gadw dydd gŵyl y pebyll, a gŵyl y tân [yr hwn a roddwyd i ni] pan offrymmod Nehemias aberth wedi iddo adeiladu y deml a’r allor.

¹⁹Canys yn y cyfamser yr arwenwyd ein tadau i Persia, yr offeiriaid addolwŷr Duw y pryd hynny a gymmerasant y tân yn ddirgel oddi ar yr allor, ac ai cuddiasant mewn dyffryn, lle yr oedd pydew dwfn a sych: ac yno y cadwasant, fel nas gŵydde neb y man hwnnw.

²⁰Yn awr wedi llawer o flynyddoedd, pan welodd Duw yn dda, Nehemias (pan yrrwyd ef oddi wrth frenin Persia) a yrrodd ŵyrion yr offeiriaid hynny y rhai a guddiase ’r tân, iw geisio: ac fel y mynegasant wrthym, ni chawsant ddim tân ond dwfr tew.

²¹Yna y gorchymynnodd efe iddynt ei gyrchu i fynu, ai ddwyn etto ef: ac wedi gosod yr aberthau Nehemias a orchymynnodd i’r offeiriaid daenellu y dwfr ar y coed a’r aberthau.

²²Wedi darfod hyn, a dyfod yr amser i’r haul i lewyrchu, yr hwn o’r blaen oedd dan gwmwl, fe enynnodd tân mawr, yn gymmeint ac i bawb ryfeddu.

²³Ac tra ’r oeddyd yn gwasanaethu ’r aberth, yr holl offeiriaid oeddynt yn gweddio, Ionathas yn gyntaf a’r lleill yn atteb fel Nehemias.

²⁴A’r weddi oedd fel hyn: ô Arglwydd Dduw gwneuthurwr pob pêth, yr hwn wyt ofnadwy a chadarn, cyfiawn a thugarog, a’r hwn wyt vnic Frenin eneiniog,

²⁵Ti yn vnic wyt hael, iniawn, holl alluog, a thragywyddol, ti yr hwn wyt yn gwaredu Israel oi holl flinder, yr hwn a echolaist y tadau, ac ai sancteiddiaist hwy,

²⁶Derbyn aberth dros dy holl bobl Israel, cadw dy ran, a sancteiddia hi.

²⁷Cascl ein gwascaredion, a gwaret y rhai ŷnt yn gwasanaethu y cenhedloedd: edrych ar y dirmygus a’r ffiaidd, fel y gwybyddo y cēhedloedd mai ty di yw ein Duw ni.

²⁸Cospa ein gorthrym-wŷr, a’r rhai ŷnt drwy falchedd yn gwneuthur cam â ni.

²⁹Gosot dy bobl yn dy le sanctaidd, megis y llefarodd Moses.

³⁰Yr offeiriaid hefyd a ganent psalmau, [tra oeddyd yn gwasanaethu ’r aberth.]

³¹Hefyd pan ddarfu gwasauaethu ’r aberth, Nehemias a orchymynnodd gymmeryd o weddill y dwfr, a thaenellu y cerrig mwyaf.

³²Yr hwn beth pan wnaethpwyd, fe a ennynnodd fflam o honynt: ond hi a ddiffoddwyd gan y goleuni yr hwn oedd yn llewyrchu oddi ar yr allor.

³³Pan ddatcuddiwyd y peth hyn, fe a fynegwyd i frenin Persia, mai yn yn fan (lle y cuddiase’r offeiriaid a arwenesid ymmaith y tân) yr ymddangosodd dwfr, â’r hwn y purodd Nehemias a’r rhai oeddynt gyd ag ef ebyrth.

³⁴Y brenin a ystyriodd, ac a chwiliodd y peth yn ddyfal, ac a amgylchynodd y lle oi amgylch, ac ai gwnaeth yn sanctaidd.

³⁵Ac i’r rhai a gare y brenin, y rhoes roddiôn lawer.

³⁶A Nehemias a alwodd y fan honno Ephtar, yr hwn yw oi ddeongl puredigaeth, ond llawer rhai ai galwant Nephthar.