Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Machabæaid 11 Bible Online

2.Machabæaid 11 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Machabæaid 11

¹Lysias yn amcanu gorch-fygu ’r Iddewon, 8 yr ydys yn danfon cymmorth i’r Iddewon o’r nef. 16 llythyr Lysias at yr Iddewon, 20 llythyr brenin Antiochus at Lysias, 27 llythyr yr vn-rhryw at yr Iddewon, 34 llythyr y Rhufein-wyr at yr Iddewon. AR fyrder o amser yn ôl hyn Lysias gorchwyl-wr y brenin ai gâr, yr hwn ydoedd lywydd ar ei holl fatterion ef a gymmerih ddigofaint mawr am y pethau a wnaethid.

²Wedi iddo ef gasclu yng-hŷd yng-hylch pedwar vgain mîl, a’r holl wŷr meirch efe a ddaeth yn erbyn yr Iddewon, ai frŷd ar wneuthur y ddinas yn bresswylfa i’r Groeg-wŷr:

³A’r deml i gael arian oddi wrthi fel temlau eraill y cenhedloedd, ac ai frŷd ar werthu swydd yr offeiriaid bôb blwyddyn.

⁴Heb feddwl dim am allu Duw ond yn ynfyd yn ei feddwl o herwydd ei fyrddiwn o wŷr traed, ai filoedd o wŷr meirch, ai bedwar vgain Eliphant.

⁵Efe a ddaeth i wlâd yr Iddewon, ar a nessaodd at Beth-sura, yr hwn ydoedd gastell cadarn o fewn pum ystâd at Ierusalem, ac ai blinodd ef.

⁶Ond pan glybu y rhai oeddynt gyd â Machabeus warchau eu cestyll cedyrn, drwy lefain a dagrau hwy a weddiasant ar Dduw ar iddo ef ddanfon Angel vn i amddeffyn Israel.

⁷Ond Machabeus gan gymmeryd arfau yn gyntaf ei hunan a gyssurodd eraill i gyd ddwyn perigl ag ef, i helpu eu brodyr, felly hwy a ruthrasant gyd â hwynt yn ewyllyscar.

⁸Ac fel yr oeddynt yno ger llaw Ierusalem, gŵr ac farch a ymddangosodd iddynt, oi blaen mewn gwisc wenn yn escwyd ei arfau euraid.

⁹Yna pawb o honynt a gyd ogoneddodd y trugarog Dduw, ac a gymmerasant galonnau grymmus, fel yr oeddynt bardd i ymladd, nid yn vnic a gwŷr, ond hefyd a’r anifeiliaid gwlltaf, ac ar parwydydd heuyrn.

¹⁰Felly hwy a aethant rhagddynt mewn byddin, a helpwr o’r nefoedd ganddynt, o blegit yr Arglwydd a gymmerase drugaredd arnynt.

¹¹A than ruthro ar eu gelynnion megis llewod hwy a sathrasant vn mîl ar ddêg o ŵyr traed, a mil a chwechant o wŷr meirch, ac a yrrasant y lleill oll i ffo.

¹²Llawer o honynt wedi eu clwyfo a ddiangasant yn noethion, a Lysias ei hun a ffoes drwy gywilydd, ac a ddiangodd.

¹³Ac fel nad oedd efe yn ŵr angall, gan feddylied ynddo ei hun pa golled a gawse, a than gydsynied fod yr Hebræaid heb allel eu gorfod, am fod yr ôll alluog Dduw yn eu helpu hwynt, a ddanfonodd attynt.

¹⁴Ac a wnaeth addewid ar iddo ef gytuno i bôb peth rhesymol, ac am hynny y dene, ac y gyrre y brenin i fôd yn ffafrus iddynt.

¹⁵Am hynny Machabêus a gytunodd ym mhob peth a ddeisyfodd Lysias gan ofalu am ei fod yn fuddiol, a pha beth bynnag a scrifennod Machabêus at Lysias dros yr Iddewon, hynny oll a ganiataodd y brenin.

¹⁶O blegit yr oedd llythyrau wedi eu scrifennu at yr Iddewon oddi wrth Lysias fel hyn: Lysias yn annerch pobl yr Iddewon.

¹⁷Ioan ac Abessalom y rhai a yrrwyd oddi wrthych, hwy a roddasant attafi yr atteb scrifennedic, ac a ddymunasant arnafi gyflawni y pethau yr oedd hwnnw yn eu harwyddocau.

¹⁸Am hynny pa beth hynnag ydoedd raid ei adrodd i’r brenin, mi ai thaethais [iddo:] a pha beth bynnag a fai gyfelybol i wneuthur, efe ai caniadhaodd.

¹⁹Am hynny os cedwch chwi yr emyllys da hwn, yn y matterion hyn, ie yn ôl hyn hefyd mi a wnaf egni ar fod yn achos ddaioni [i chwi.]

²⁰Tu ag at am y pethau hyn oll mi a rois orchymyn i’r rhain: ac i’m cennadau inne i gyd ymddiddan â chwychwi.

²¹Byddwch iach y ganfed ar wythfed flwyddyn a deugain, y pedwerydd dydd ar hugain o Ddios-corynthius.

²²Ond llythyrau ’r brenin ydoedd fel hyn, Antiochus frenin yn danfon annerch at ei frawd Lysias.

²³Wedi i’n tâd ni ymadel oddi ymma at y duwiau, ein ewyllys ni yw fôd preswylwŷr ein teyrnas yn ddigyffro fel y gallo pawb o falu am yr eiddo ei hun.

²⁴Yn gymaint ac i ni glywed i’r Iddewon (yr rhai ni chytunent a’r cyfnewidiad yr hwn a wnaethe fy nhâd yn ôl arfer y Groeg-wŷr, ond oedd well ganddynt eu harfer eu hun) fod yn dymuno caniadhau iddynt ei harferau cyfreithlawn eu hun.

²⁵O achos hynny ein ewyllys yw cael o’r cenhedloedd ymma fod yn ddiderfysc, ac ni a roesom ein brŷd ar edfryd iddynt eu teml, a gadel y gwasanaeth iddynt yn ôl yr arfer a oedd yn amser eu henafiaid.

²⁶O achos hynny da y gwnei os danfoni attynt, a rhoi dy ddeheulaw iddynt megis pan wypont ein meddwl ni y byddant gyssurus, ac y gallant drin yn hyfryd eu matterion eu hun.

²⁷Ac fel hyn yr oedd llythr y brenin at y cenhedloedd: Antiochus frenin, at henafiaid yr Iddewon, ar at yr Iddewon eraill sydd yn danfon annerch.

²⁸Os iach ydych ein dymuniant yw, iach ydym ninnau hefyd.

²⁹Menelaus a ddangosodd i ni fôd eich deisyfiad chwi i droi adref, ac i drin eich matterion eich hun.

³⁰Am hynny y neb a ddescynno oddi wrthym attoch chwi addewid ffyddlon a fydd iddo drwy ddiofalwch hyd y decfed dydd ar hugain o fis Xanthicus.

³¹Fel y gallo yr Iddewon fwynhau eu llyniaeth eu hunain ai cyfreithiau, megis o’r blaen, ac na chaffo neb o honynt flinder am bethau a wnelid yn amryfus.

³²Ac mi a yrrais hefyd Menelaus attoch chwi i’ch cyssuro.

³³Byddwch iach y ganfed ar wythfed flwyddyn a deugain, a’r pymthecfed dydd o fis Xanthicus.

³⁴Danfon hefyd a wnaeth y rhufein-wŷr lythr attynt yn cynnwys y geiriau hyn. QVINTVS Memmius, Titus Manlius, cenuadau y Rufein-wŷr at bobl yr Iddewon sydd yn danfon annerch.

³⁵Y pethau a ganhiataodd Lysias carwr y brenin yr ydym ninnau hefyd yn eu caniadhau.

³⁶Y pethau y mae efe yn yn barnu eu bod iw dwyn at y brenin gyrrwch yn fuan ryw vn i ystyried y pethau hynny, fel y gallom ni ymgynghori am y pethau a fyddo addas i chwychwi o achos yr ydym ni yn myned i Antioch.

³⁷Am hynny bryssiwch a gyrrwch ryw rai, fel y gallom ŵybod eich meddwl.

³⁸Byddwch iach y ganfed ar wythfed flwyddyn a deugain ar pymthecfed dydd o fîs Xanthicus.