Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Machabæaid 2 Bible Online

2.Machabæaid 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Machabæaid 2

¹Y modd y cuddiodd Ieremias y Tabernacl, yr Arch, a’r allor yn y bryn, 23 am bump llyfr Iason ai cymhwysiad hwynt yn vn. Ceir hefyd yn scrifennadau Ieremias brophwyd, erchi o honaw i’r rhai a arwenwyd ymmaith, gymmeryd y tân: megis y mynegwyd, ac megis y gorchymynnase efe i’r rhai a arwenwyd ymmaith,

²Gan roddi iddynt gyfraith, nas gollyng-gent dros gof orchymynnion yr Arglwydd, ac na chyfeillornent yn eu meddyliau pan welent ddelwau o aur ac arian, ai gwiscoedd.

³Cyfryw bethau eraill a lefarodd wrthynt, gan eu cynghori na adawent i’r gyfraith fyned allan oi calonnau.

⁴Ceir hefyd yn ei scrifennadau ef, fel y darfu i’r prophwyd, drwy atteb Dûw wrtho, orchymyn dwyn y pebyll a’r Arch gyd ag ef, hyd oni ddaeth i’r mynydd i’r rhwn yr escynnodd Moses, lle y gwelodd etifeddiaeth Dûw.

⁵Ac wedi dyfod yno, Ieremias a aeth allan, ac a gafodd ogof, yn yr hon y gosodes y pebyll, a’r arch ac allor y poeth offrwn, ac a gaeodd y drws.

⁶A rhai a ddaethant o’r rhai ai dilynent ef i nod’r fann, ond nis medrent moi chael.

⁷Pan wybû Ieremias hynny, efe ai ceryddodd hwy gan ddywedyd, ni chaiff neb wybod y lle, hyd oni chasclo Dûw gynnulleidfa o bobl, a bod trûgaredd.

⁸Yna y dengys Dûw y pethaû hyn, a gogoniant yr Arglwydd a ymddengys, a’r cwmwl hefyd, megis ag y datrûddiwyd i Moses, ac fel y deisyfiodd Solomon, bod sancteiddio ’r lle yn anrhydeddus.

⁹Canys eglûr yw ddarfod iddo megis vn a chanddo ddoethineb, offrymmû aberth cyssegriad, a sancteiddiad y deml.

¹⁰Ac megis, pan weddiodd Moses ar yr Arglwydd, y daeth tân i lawr o’r nefoedd, ac yr yssodd yr aberth, felly Solomon a weddiodd, a thân a ddaeth i lawr o’r nefoedd, ac a yssodd y poeth offrwm.

¹¹A Moses a ddywedodd: am nas bwytawyd yr offrwm tros bechod, am hynny yr ysswyd ef.

¹²Ac felly Solomon a gadwodd yr wyth niwrnod hynny.

¹³Y pethaû hyn hefyd a fynegir yn scrifennadau, ac yng-hof lythyraû Nehemias, fel y gwnaeth efe librari, ac y casclodd actau y brenhinnoedd a’r prophwydi, actau Dafydd, ac Epistolau y brenhinnoedd am y rhoddion sanctaidd.

¹⁴Yn yr vn ffunyd Iudas a gasclodd yr holl bethau a ddyscase efe am y rhyfel a ddigwyddodd arnom, ac y mae [hynny] gennym ni.

¹⁵Am hynny os dymunweh chwi eu cael, danfonwch rai ai dycco i chwi.

¹⁶Canys ô herwydd ein bôd ni a’n brŷd ar gadw y puredigaeth ni a scrifennasom attoch: am hynny da y gwnewch chwithaû os cedwch y dyddiau hynn.

¹⁷Dûw yr hwn a waredodd ei holl bobl, ac a roddes etifeddiaeth i bawb a theyrnas, ac offeiriadaeth, a sancteiddrwydd.

¹⁸Megis y gadawodd yn y gyfraith, yr ydym yn gobeithio y trûgarhâ efe wrthym ar fyrder, ac y cascla ni yng-hŷd oddi tan y nefoedd iw le sanctaidd.

¹⁹Canys efe a’n gwaredodd ni oddi wrth fawr beryglon, ac a lânhaodd y lle.

²⁰Am Iudas Machabêus ai frodyr, am bûredigaeth y deml fawr, a chyssegriad yr allor,

²¹Am y rhyfêloedd sydd yn perthynû ir ardderchog Antiochus, ai fâb Eupator,

²²Am yr eglûr arwyddion a ddeûent o’r nefoedd ar y rhai a safent yn ŵrol yng-hweryl crefydd yr Iddewon: (canys er nad oeddent ond ychydig, etto hwy a aethant drwy ’r ôll wlâd, ac a yrrasant i ffoi dyrfau y barbairiaid,

²³Ac a adeiladasant y deml am yr hon yr oedd mawr sôn drwy yr holl fŷd, ac a waredasant y ddinas, ac a siccrhasant y cyfreithiaû y rhai yr oeddid ar eu dirymmu o herwydd bod yr Arglwydd yn drûgarog, ac yn addfwyn iawn wrthynt)

²⁴Y pethau hefyd a ddatclariodd Iason Cyrenaeus mewn pûmp llyfr, ni a brofwn eu talfyrû mewn vn folum.

²⁵Canys wrth ystyrio amlder y llyfraû, a’r drysni sydd i’r rhai a gymmerent arnynt dreiglo hystoriau o herwydd aml faterrion.

²⁶Ein gofal oedd gael o’r rhai a ewyllysient ddarllen diddanwch, a bôd i’r myfyrwŷr yn haws eu coffa, ac i bawb ai darllenēt gael budd.

²⁷Am hynny nid oedd hawdd, ni a gymerasom arnom y drafael flin hon, wneuthur y talfyriad hwn, ond gwaith oedd yn llawn o chwys a gwiliadwriaeth.

²⁸Megis nid hawdd i’r hwn a wnelo wledd, ac a geisio fudd rhai eraill, felly ninaû yn ewyllyscar a gymmerwn arnom y blinder hyn er mwyn ennill diolch gan lawer.

²⁹Gan adel bod yn fanwl am bob peth i’r awdur, ac ymflino i ddilyn llun tâlfyrriad.

³⁰Canys fel y mae yn rhaid ir nêb a wnelo dŷ newydd ofalu am yr holl adeiladaeth: ond y nêb a elo iw baentio, nid rhaid iddo geisio dim, ond a fyddo anghenrheidiol iw harddu:

³¹Felly y tybiwn ninau, mai perthynasol yw i’r scrifen-wr cyntaf o’r ystori fyned ynddi yn ddyfn i sôn am bôb peth, gan fôd yn diesceûlys ym mhob rhan.

³²Ond y mae yn rhydd i’r neb ai talfyrro hi, arferu ychydig eiriau, ac ymadel a phôb manylwch ynddi.

³³Ymma am hynny y ddechreuwn ein traethiad, am y rhagymadrodd digon yw a ddywedasom ni, canys ffolineb yw arfer hîr ymmadrod o flaen yr ystori, a bôd yn fyrr yn yr ystori.