Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Machabæaid 5 Bible Online

2.Machabæaid 5 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Machabæaid 5

¹2 Am yr arwyddion a welwyd yn Ierusalem. 6 Am ddiwedd, ac anwiredd Iason. 11 Antiochus yn ymlid yr Iddewon. 15 Ac yn speilio ’r Deml. 27 Machabeus yn ffoi i’r diffaethwch. Yng-hylch yr amser hwnnw Antiochus a gymmerth ei ail daith i’r Aipht.

²Ac yno y gwelwyd trwy hôll ddinas Ierusalem tros ddeugain nhiwrnod wŷr meirch yn rhedeg yn yr awyr, mewn gwiscoedd aur, a lluoedd o wŷr a gwaiw-ffyn.

³A megis tyrfau o wŷr meirch mewn byddin yn ymdrechu, ac yn rhedeg y naill yn erbyn y llall tan escwyd eu tariannau, a llawêroedd o biccellau, a thynnu cleddyfau, a saethu saethau, a discleirdeb eu harfau aur, a phob math ar lurigau.

⁴Am hynny pôb dyn a weddiodd a’r ddyfod o’r arwyddion hynny i ddaioni.

⁵Yr awr hon pan aeth chwedl celwydd allan megis pe newidiase Antiochus fyd, Iason a gymmerth nid llai na mil o wŷr, ac a ruthrodd yn ddisymmwth ar y ddinas, ac wedi gorchfygu y rhai oeddynt ar y gaer, ac o’r diwedd ennill y ddinas, fe a ffôdd Menelaus i’r castell.

⁶Ond Iason a laddodd ei ddinaswŷr ei hunan heb arbed vn, heb feddwl fod llwyddiant yn erbyn ei genedl yn fwyaf a llwyddiant: ond gan dybbied orchfygu ô honaw ei elynion, nid ei gydwladwŷr.

⁷Er hynny ni chafodd mo’r oruchafiaeth, ond yn niwedd ei gynllwyn efe a gafodd gywilydd, ac a ffôdd trachefn, ac a aeth i wlâd yr Ammoniaid.

⁸Am hynny efe a gafodd ddiwedd ei ddrwg fuchedd, [sef] efe a garcharwyd gyd ag Areta brenin yr Arabiaid, ac a ffôdd o ddinas i ddinas, a phawb yn ei ymlid, ac yn ei gasau megis gwrthodwr y gyfraith, ac yn ei felldithio megis gelyn ei wlâd ai ddinaswŷr, ac efe a fwriwyd allan i’r Aipht.

⁹A’r hwn a barase i lawer gyrwydro allan oi gwlâd, a ddarfu am dano ei hun allan oi wlâd wedi iddo fyned at y Lacedemoniaid, tann obaith i gael yno swccr, o herwydd carennydd.

¹⁰A’r hwn a fwriase allan liaws heb eu claddu, ni alarodd neb trosto, ac ni chafodd fedd yn y byd, îe, ni chafodd mo feddrod ei dâdau.

¹¹Ond pan ŵybu ’r brenin y pethau hynny, efe a feddyliodd y syrthie ’r Iddewon oddi wrtho am y pethau a wnaethid: am hynny efe a ddaeth yn gynddeiriog o’r Aipht, ac a ennillodd y ddinas ag arfau.

¹²Ac efe a orchymynnodd iw fil-wŷr ladd, ac nad arbedent mo’r nêb a gyfarfydde â hwynt, a gwânu y nêb a ddringe iw tai.

¹³Felly y gwnaed lladdfa ar wŷr ieuaingc ac henaf-gwŷr, a dinistr ar wŷr a gwragedd a phlant, gweryfon hefyd a bechgyn a ddifethwyd.

¹⁴Yn gymmaint a difa o honynt bedwar-vgain mîl mewn tri-diwrnodd: Deugain mil a gaeth gludwyd, ac eraill nid llai na’r rhai a laddasid, a werthwyd.

¹⁵Ac heb fod yn fodlon er hyn efe a feiddiodd fyned i mewn i’r deml sancteiddiaf yn yr holl fŷd, gan gael iddo yn flaenor Menelaus yr hwn oedd fradyth-wr ei wlâd a’r gyfraith.

¹⁶Ac â dwylo sceler efe a gymmerodd y llestri sanctaidd, a pha beth bynnag a roddasid yno iw cadw gan frenhinoedd eraill, er cynnydd, a gogoniant, ac amhydedd y man hwnnw, efe ai teimlodd a dwylo aflân.

¹⁷Balchîodd Antiochus hefyd, heb ŵybod, mai o blegie pechodau y rhai a bresswylent y ddinas y digiase ’r Arglwydd dros ychydig, ac am hynny bod dirmyg ar y man hwnnw.

¹⁸Canys, oni buase iddynt hwy syrthio mewn cynnifer o bechodau, hwn hefyd er cynted ag y daethe i mewn wedi ei fflangellu yn ddisymmwth a droesid oddi wrth ei hyfder, megis Heliodorus yr hwn a ddanfonasid oddi wrth Seleucus y brenin i weled y tryssor-dŷ.

¹⁹Ond nid o herwydd y lle y dewisase ’r Arglwydd y bobl, ond o herwydd y bobl y dewisase efe y lle [hwnnw.]

²⁰Ac am hynny y lle hwnnw yr hwn a fu yn gyfrannog o adfŷd y bobl, a wnaed wedi hynny yn gyfrannog o ddōniau yr Arglwydd a’r hwn a wrthodwyd yn nigofaint yr Hôllalluog, a gyweiriwyd trachefn â phôb gogoniant drwy gymmod yr Arglwydd goruchaf.

²¹Am hynny Antiochus wedi dwyn allan o’r deml fil a phedwar vgain talent, a aeth yn gyflym i Antiochia, gan dybied o wir falchder y galle efe wneuthur y tir yn fôr, a’r môr hefyd yn dir: cyfryw falchder oedd ynddo.

²²Ond efe a adawodd swyddogion i orthrymmu ’r bobl: sef yn Ierusalem, Philip glôr o Phrygia, yrhwn oedd yn ei arferion yn greulonach nâ’r hwn ai gosodase ef.

²³Ac yn Garizim Andronicus, ac hefyd Menelaus: yn hwn oedd flinach ir dinaswŷr nâ’r lleill eu gyd, a chanddo galon genfigennus yn erbyn yr Iddewon ei wlad-wŷr.

²⁴Ac efe a ddanfonodd Apolonius tywysog melldigedig â llu o ddwy fil ar hugain gan orchymyn iddynt ladd pawb a’r oedd mewn oedran: ond gwerthu ’r gwragedd a’r rhai ieuaingc.

²⁵Yntef pan ddaeth i Ierusalem a gymmerodd arno fôd yn heddychol, ac a ataliodd ei hûn hyd y sanctaidd ddydd Sabboth: ac yna yn cael yr Iddewon yn cadw gŵyl, efe a orchymynnodd iw ryfel-wŷr gymmeryd eu harfaû.

²⁶Ac felly efe a laddodd bawb a’r a aethe allan i edrych arnynt, a chan redeg ymma a thraw trwy ’r ddinas mewn arfau, efe a laddodd liaws.

²⁷Ond Iudas Machabaeus a’ naw eraill gyd ag ef a giliodd i’r anialwch, ac efe ai gydymdeithion a fû fyw yn y mynyddoedd fel anifeiliaid, gan fwyta beûnydd y glaswellt, rhag eu gwneuthur yn gyfrannogion o’r ffieidd-dra hwnnw.