Read William Morgan Bible 1588 original edition 2.Machabæaid 6 Bible Online

2.Machabæaid 6 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

2.Machabæaid 6

¹Y mae yn gorfod i’r Iddewon ymâdo â chyfraith Ddûw 4 Yr ydys yn halogi y deml, 10 ac yn cospi ’r gwragedd yn greûlon. 28 gofidfawr benyd Eleazarus. Ychydig yn ôl hynny y brenin a ddanfonodd hênaf-gwr ô Antiochia, i ddenû ’r Iddewon i ymado â chyfreithiau eu tâdau, fel na’s llywodraethid mwyach wrth gyfraith Dduw,

²Ac i halogi ’r deml yr hon oedd yn Ierusalem, efe ai galwodd [ym deml] Iupiter Olympius: a’r hon oedd yn Garizim (megis y rhai a gyfanneddent yn y man hwnnw) a alwodd efe [yn deml] Iupiter letteugar.

³Ond llywodraeth y dŷn hwn oedd drwm a blin i’r bôbl.

⁴Canys y deml a lanwyd o lothineb, a meddwdod y cenhedloedd, y rhai oeddynt yn ymchware â phutteiniaid, ac oddi amgylch y lleoedd sanctaidd yn bôd iddynt a wnelent â gwragedd, a hefyd yn dwyn i mewn bethau nid ydoedd weddaidd.

⁵A’r allor a lanwasid o bethau anghyfreithlawn, y rhai a waharddase y gyfraith.

⁶Nid rhydd oedd ychwaith gadw ’r Sabboth na chadw gŵyliau eu hanafiaid, nac yn eglûr gyfaddef eu bod yn Iddewon.

⁷Ar ddydd ganedigaeth y brenin, yr oedd yn gorfod iddynt heb ddiolch, fyned bôb mis i wledda: a phan gedwid gŵyl y Dionystaid fe a orfydde iddynt fyned yn orfoleddus, ac eiddaw ganddynt er anrhydedd i Bacchus.

⁸Ac fe a aeth gorchymyn allan i ddinasoedd cyfnesaf y Groeg-wŷr, trwy gyngor Ptolomeus, yng-hylch gwneuthur yn erbyn yr Iddewon yr vn rhyw arferion, a’r [vn rhyw] wleddaû.

⁹Ac yng-hylch lladd y rhai nis mynnent ganlyn arferion y Groegwŷr, am hynny nid oedd dim iw weled ond gofid presennol.

¹⁰Canys dygwyd allan ddwy o wragedd y rhai a enwwaedasent eu plant, ac wedi eu harwain yn amlwg oddi amgylch y ddinas, a’r rhai bychain wrth eu bronneû hwy a fwriwyd i lawr bendro-mwnwgl oddi a’r y gaer.

¹¹Rhai eraill yn cyd-rêdeg yn eu mysc eu hûnain i ogfeudd fel y gallent yn ddirgel gadw ’r seithfed dydd, a gyhuddwyd wrth Philip, ac a gyd-loscwyd: a blegit ni feiddient eu helpû eu hûnain, o herwydd parch ar y dydd anrhydeddûs.

¹²Am hynny yr wyf yn attôlwg i’r rhai a ddarllenant y llyfr hwn, na’s digyssûrer o herwydd yr adfŷd hyn: ond meddyliant fôd y cospedigaethau hyn, yn perthynu nid i ddinistr, ond i geryddiad ein pôbl ni.

¹³Canys gan nas goddefir y rhai a wnelant yn anûwiol, ond syrthio o honynt yn gyflym i gospedigaeth, arwydd yw hyn o fawr ddaioni Dûw.

¹⁴Canys nid yw yr Arglwydd yn hîr âros wrthym ni megis wrth genhedloedd eraill, y rhai y mae efe yn eu cospi pan ddelont i lawndra oi pechodau,

¹⁵Ond fel hyn y bû dda ganddo wneuthur â ni rhag gorfod iddo ddial arnom pan gyflawnid ein pechôdau.

¹⁶Am hynny ni ddwg byth moi drûgaredd oddi wrthym, ond tan eu ceryddu ag adfyd, nid ymêdu efe ai bobl ei hûn.

¹⁷Eithr hyn a ddywedasom i’ch rhybubddio: bellach ni a ddewn ac y traethiaid mewn ychydig o eiriaû.

¹⁸Eleazar rhyw vn o’r scrifennyddion pennaf yn ŵr oedrannus, a glân o bryd, a orfu iddo agoryd ei enaû, a bwytta cîg môch.

¹⁹Ond efe yn well ganddo farw mewn anrhydedd, na byw mewn ffieidd-dra, a ymroes yn ewyllyscar i’r poenau, ac ai poerodd allan.

²⁰Ac efe a aeth [i’r man] yn amlwg, megis ac y dyle y rhai a feiddient eu hamddeffyn eu hun oddi wrth y pethau nid ŷnt rŷdd eu bwyta, er serch i enioes.

²¹A’r rhai a osodasid yn lywodraeth-wŷr y wlêdd anghyfreithlon honno, o blegit y gydnabod a oedd rhyngddynt er ys talm â’r gŵr hwn, ai cymmerasant o’r nailldu, ac ai hannogasant i gymmeryd y cîg a ddarparase efe ei hûn, ac i arfer ŷ pethau oedd gyfreithlon iddo: ond cymmeryd ô honaw arno megis pe bwytae o gîg y wledd, yn ôl y pethaû a orchymynnasid [iddo] gan y brenin:

²²Fel y galle wrth hyn ei achub ei hûn a angeu a derbyn y ffafor hyn er mwyn yr hên gydnabod a oedd rhyngddynt.

²³Ond efe gan gymmeryd meddwl pwyllog, megis y gwedde iw oedran, ac i ragoriaeth ei henaint ai walld llwyd parchedig, ac iw rinweddol fûchedd er yn fachgen, îe yn hytrach megis ag y gwedde i sanctaidd a duwiol gyfraith Ddûw a attebodd iddynt gan attolwg ei ollwng yn fûan iw feddrod.

²⁴Canys nid gweddaidd (eb efe) yw i’n hoedran ni ragrithio, fel y tybbio llawer o wŷr ieuaingc ddychwelyd o Eleazar yn ddengmlwydd a phedwar vgain o oed at arferion dieithr.

²⁵Ac yr hudid hwythau hefyd o blegit fy rhagrithrwydd i, er mwyn ychydig amser i fyw, ac y bydde i mi ddwyn gwradwydd a dirmyg i’m henaint.

²⁶Canys er i mi allu diangc oddi wrth gospedigaeth ddynawl: etto ni’s gallaf ffoi oddi wrth law yr Holl-alluog, nac yn fyw, nac yn farw.

²⁷Am hynny gan newidio bywyd yn wrol mi a ymddangosaf yn addas i’m henaint.

²⁸Yna y gadawaf i’r rhai ieuaingc siampl ardderchog i farw yn ŵrol, ac yn rymmus tros y sanctaidd a’r anrhydeddus gyfraith, ac wedi dywedyd hyn efe a aeth yn gyflym i boenau.

²⁹Yna y rhai ai harweinient, a droesant eu hewyllys da iddo o’r blaen yn llid wrtho pan glywsant ei ymadrodd: canys tybbio a wnaethant ei fôd wedi ynfydu.

³⁰Hefyd pan oedd ar farw o blegit y dyrnodiau, efe a ddywedodd gan ocheneidio: eglur yw i’r Arglwydd, yr hwn sydd ganddo sanctaidd ŵybodaeth, mai pan allwn fyng-waredu fy hun o angeu, ddioddef o honof fyng-huro ar hŷd fyng-horph a’m bod yn ewyllyscar yn dioddef y pethau hyn er mwyn parch ei enw ef.

³¹Fel hyn y bu efe farw, gan adel ei farwolaeth yn siampl o galon ddihafarch, ac yn goffa am rinwedd nid yn vnic i’r gwŷr ieuaing ond i lawer eraill o genhedloedd.