Read William Morgan Bible 1588 original edition 4.Esdras 2 Bible Online

4.Esdras 2 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

4.Esdras 2

¹3 Yr Eglwys yn beio ar ei phlant. 18 galwedigaeth y cenhedloedd. Fel hyn y dywed yr Arglwydd, dygais y bobl hyn o gaethiwed, a rhoddais iddynt fyngorchymynnion drwy enau fyng-weision y prophwydi y rhai ni wrandawent hwy, ond diystyru fyng-hyngor a wnaethant.

²Eu mam (’r hon ai magodd) a ddywed wrthynt, ewch ymmaith chwi blant, canys gweddw ydwyf, ac mi a wrthodwyd.

³Mi a’ch megais drwy lawenydd, ond mi a’ch collais drwy alar a thrymder: canys pechasoch yn erbyn ’r Arglwydd eich Duw, a gwnaethoch y peth oedd ddrwg yn ei olwg ef.

⁴A pha beth a wnaf i chwi y pryd hyn fy mhlant: gweddw ydwyf a gwrthodedic, ewch, gofynnwch drugaredd gan ’r Arglwydd.

⁵A minnef (ô dâd) a alwaf arnat ti am destiolaeth yn erbyn mam y plant y rhai ni chadwent fyng-hyfammod.

⁶Fel y dygech hwy yn wrâdwydd, ai mam yn anrhaith, fel na chenhedler mwy o honynt hwy.

⁷Gwascarer eu henwau ar llêd ym mhlith y cenhedloedd, bwrier hwy ymmaith oddi ar y ddaiar: canys diystyrasant fyng-hyfammod.

⁸Gwae tydi Assur ’r hon a guddiaist ’r anwir gyd â thi: tydi genhedlaeth anwir, cofia beth a wnaethym i Sodoma a Gomora.

⁹Eu tîr a droed yn briddellau pŷg, ac yn syppiau o ludw: felly hefyd y gwnaf i’r sawl ni’m gwrandawant, medd ’r Arglwydd holl-alluoc.

¹⁰Fel hyn y dywed ’r Arglwydd wrth Esdras, dywet i’m pobl y rhoddaf iddynt deyrnas Ierusalem yr hon a roeswn i Israel.

¹¹Eu gogoniant hefyd a gymmeraf i mi, a rhoddaf iddynt hwy babellau tragywyddol, y rhai a ddarperais i’r lleill.

¹²Hwy a gânt bren y bywyd wrth eu hewyllys fel arogl enaint, ni lafuriant, ac ni ddeffygiant.

¹³Cerddwch, a chwi ai derbynniwch, gweddiwch ar aros o honynt ychydig ddyddiau, paratoiwyd teyrnas i chwi eusus, (am hynny) gwiliwch.

¹⁴Cymmer destiolaeth o nef a daiar, canys drylliais y drwg a gwneuthum y dâ: canys byw ydwyf medd ’r Arglwydd.

¹⁵Tydi fam, cofleidia dy blant, a mâg hwynt drwy lawenydd, gwna eu traed yn siccr fel colofn, canys ty di a ddywisais i medd yr Arglwydd

¹⁶A’r meirw a atgyfodaf i oi lle, ac ai dygaf allan o’r beddau: canys adnabum fy enw yn Israel.

¹⁷Tydi fam y plant nac ofna, canys dewisais di, medd ’r Arglwydd.

¹⁸A danfonaf i’ch gynnorthwyo Esay, ac Ieremi fyng-wasanaeth-wŷr, wrth gyngor y rhai y sancteiddiais, ac y darperais i ti ddeuddec prenn yn llawn o amryw ffrwythau.

¹⁹A’r vn rhifedi o ffynhonnau yn llifeirio o laeth a mêl: a saith fynydd vchel yn dwyn rosau a Lili, a’r rhai y llanwaf dy blant o lawenydd.

²⁰Gwna di gyfiawnder i’r weddw, a chyfiawnder a’r ymddifaid, dillada ’r noeth.

²¹Iachâ ’r clwyfus a’r afiachus, na watwar y cloff, amddeffyn ’r efrydd, a gâd ti i’r dall weled fy nisclaerdeb.

²²Cadw hên ac ieuangc a’r y sydd o fewn dy gaerau.

²³Pa le bynnac y caffech y marw amdoa, a chladd hwynt, a rhoddafi ti eistedd yn flaenaf yn fy ail-gyfodiad.

²⁴Gorphywys (ô fy mhobl,) a chymmer dy ysmwythdra, canys y mae dy heddwch yn dyfod.

²⁵Mâg dy blant ti fammaeth dda, a chryfhâ eu traed hwynt.

²⁶Ni dderfydd am neb o’th wasanaeth-wŷr a roddais i ti, canys ceisiaf hwynt o fysc dy rifedi di.

²⁷Na ddeffygia, canys pan ddel dyddiau blinder ac ing, eraill a ŵylant, ac a alârant, ond ty di a fyddi lawen a diwall.

²⁸Y cenhedloedd a genfigennant, er hynny ni’s gallant wneuthur dim yn dy erbyn di medd yr Arglwydd.

²⁹Fy nwylaw mau fi a’th wascoda di, fel na welo dy blant vffern.

³⁰Ymlawenha tydi fam gyd a’th blant, canys mi a’th achubaf medd yr Arglwydd.

³¹Cofia dy blant y rhai sydd yn cyscu, canys dygaf hwynt o gyrrau ’r ddaiar, a byddaf drugarog wrthynt, canys trugarog ydwyf medd yr holl-alluog Arglwydd.

³²Cofleidia dy blant hyd oni ddelwyfi roddi trugaredd iddynt, canys y mae fy ffynhonnau yn myned trosodd, a’m grâs ni phalla.

³³Myfi Esoras a gefais orchymyn gan yr Arglwydd ar fynydd Horeb, i fyned at Israel: ond pā ddaethum attynt hwy, hwy a’m diystyrasant, ac a wrthodasant orchymyn yr Arglydd.

³⁴Am hynny y dywedaf wrthych chwi genhedloedd y pethau a glywch, ac a ddeallwch, edrychwch am eich bugail, efe a rydd i chwi orphywysfa dragywyddol, canys yr hwn a ddaw ar ddiwedd y bŷd sydd ger llaw.

³⁵Byddwch barod i wobry deyrnas, canys goleuni tragywyddawl a lewyrcha arnoch byth.

³⁶Ffoiwch rhag cyscod y bŷd hwn, derbynniwch lawenydd eich gogoniant: datcanaf fy achub-wr ar gyhoedd.

³⁷Derbynniwch yn llawen yr anrheg a rodded i chwi, gan ddiolch i’r hwn a’ch galwodd i’r deyrnas nefol.

³⁸Codwch, a sefwch, gwelwch rifedi y rhai a nodwyd yng-wledd yr Arglwydd.

³⁹Y rhai a ymadawsant â chyscod y bŷd, ac a dderbynnasant wiscoedd disclaer gan yr Arglwydd.

⁴⁰Cymmer dy rifedi (ô Sion,) caea di ar dy rhai puredig y rhai a gadwasant gyfraith yr Arglwydd.

⁴¹Cyflawnwyd rhifedi dy blant y rhai a hiraethaist am danynt, dymuna ar ymerodraeth yr Arglwydd sancteiddio dy bobl y rhai a alwyd o’r dechreuad.

⁴²Myfi Esoras a welais ar fynydd Sion dyrfa o bobl allan o rifedi a hwyntwy eu gyd oeddynt yn moli ’r Arglwydd ar gerdd.

⁴³Ac yn eu canol hwynt yr ydoedd gŵr ieuangc hîr yn vwch nâ hwynt oll, ac efe a osodes goronau ar bennau pob vn o honynt oll, ac efe oedd yn myned fwyfwy o vchder, a hynny oedd ryfedd genif.

⁴⁴Yna y gofynnais i’r Angel, gan ddywedyd, beth yw y rhai hyn Arglwydd:

⁴⁵Ac efe a attebodd, ac a ddywedodd wrthif, dymma y rhai a ddioscasant y dillad marwol, ac a wiscasant y dillad anfarwol, ac a gyfaddefasant enw Duw, yn awr y coronwyd hwynt, ac y cawsant eu taledigaeth.

⁴⁶A dywedais wrth yr Angel, pwy yw yr gwr ieuangc sydd yn eu coroni hwynt, ac yn rhoddi y Palm-wŷdd yn eu dwylo:

⁴⁷A chan atteb efe a ddywedodd wrthif, Mab Duw yw efe, ’r hwn a gyfaddefasant yn y bŷd, yna y dechreuais inne eu canmol hwynt yn fawr, y rhai a safasent mor bybyr wrth enw yr Arglwydd.

⁴⁸Yna y dywedodd yr Angel wrthif, dôs ymmaith a dangos i’m pobl pa fath bethau, a pha gymmaint o ryfeddodau yr Arglwydd Dduw a welaist ti.