Read William Morgan Bible 1588 original edition Mathew 10 Bible Online

Mathew 10 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Mathew 10

¹Crist yn rhoddi iw Apostlion awdurdod i iachau clefydau, ac i bregethu yr Efengyl, 13 Gan rybuddio pa lwyddiant a pha flinder a gaent hwy, 22 a chan eu hannog i barhau yn ddioddefgar, 24 am i Grist ddioddef yn gyntaf, 30 am fod Duw yn gofalu trosom fel na wnelo ein dioddefaint niwed, 37 am y dylem garu Duw yn fwy nâ dim bydol, 39 Ac am fod yn fuddiol dioddef hyd farwolaeth er mwyn Crist, 40 Ac yn ddiweddaf y mae yn annog i dderbyn a mawrhau pregeth-wyr. Ac efe a alwodd ei ddeuddec discybl atto, ac a roddes iddynt allu yn erbyn ysprydion aflan, iw bwrw hwy allan, ac i iachau pob clefyd a phob afiechyd.

²A henwau y deuddec Apostol yw y rhai hyn: y cyntaf, Simon yr hwn a elwir Petr, ac Andreas ei frawd, Iaco [mâb] Zebedeus, ac Ioan ei frawd:

³Philip, a Bartholomeus: Thomas, a Mathew y publican: Iaco [mâb] Alpheus, a Lebbeus yr hwn a gyfenwid Thadeus:

⁴Simon y Canaanead, ac Iudas Iscariot yr hwn hefyd ai bradychodd ef.

⁵Y deuddec hyn a yrrodd yr Iesu ymmaith, ac a orchymynodd iddynt, gan ddywedyd, nac ewch i ffordd y cenhedloedd, ac na ddeuwch i ddinasoedd y Samariaid.

⁶Eithr ewch yn hytrach at gyfrgolledic ddefaid tŷ Israel.

⁷Ac wrth fyned pregethwch gan ddywedyd, fod teyrnas nefoedd yn agos.

⁸Iachewch y cleifion, glanhewch y rhai gwahan-glwyfus, cyfodwch y meirw, bwriwch allan gythreuliaid: derbynniasoch yn rhâd, rhoddwch yn rhâd.

⁹Na feddwch aur, nac arian, nac efydd i’ch pyrsau.

¹⁰Nac screpan i’r daith, na dwy bais, nac escidiau, na ffonn: canys teilwng i’r gweithiwr ei fwyd.

¹¹Ac i ba ddinas bynnac neu dref yr eloch, ymofynnwch pwy sydd addas ynddi, ac yno trigwch, hyd onid eloch ymmaith.

¹²A phan ddeloch i dŷ, cyferchwch iddo gan ddywedyd, tangneddyf i’r tŷ hwn.

¹³Ac os bydd y tŷ yn deilwng, deued eich tangneddyf arno: ac oni bydd yn deilwng, dychweled eich tangneddyf attoch.

¹⁴A phwy bynnac ni’ch derbynio chwi, ac ni wrandawo eich geiriau, pan ymadawoch o’r tŷ hwnnw, neu o’r ddinas honno, escytwch y llwch oddi wrth eich traed.

¹⁵Yn wir meddaf i chwi, esmwythach i dir y Sodomiaid, a Gomorriaid yn nydd y farn, nag i’r ddinas honno.

¹⁶Wele yr ydwyfi yn eich danfon fel defaid ym mysc bleiddiaid: byddwch am hynny mor gall â seirph, ac mor ddiniwed a cholomennod.

¹⁷Eithr ymogelwch rhag dynion, canys hwy a’ch rhoddant chwi i fynu i’r cyngor, ac a’ch ffrewyllant chwi yn eu Synagogau.

¹⁸A chwi a ddygir at raglawiaid a brenhinoedd o’m hachos i, er testiolaeth iddyn, ac i’r cenhedloedd.

¹⁹Eithr pan i’ch rhoddant chwi i fynu, na ofelwch pa fodd neu pa beth a lefaroch: canys rhoddir i chwi yn yr awr honno pa beth a lefaroch.

²⁰Canys nid chwy-chwi yw’r rhai sy yn llefaru, onid Yspryd eich Tâd yr hwn sydd yn llefaru ynoch.

²¹A’r brawd a fradycha’r brawd i farwolaeth, a’r tâd y mab, a’r plant a godant i yn erbyn eu tâd a’u mam, ac a barant eu marwolaeth hwynt.

²²A châs fyddwch gan bawb er mwyn fy enw: ond yr hwn a barhauo hyd y diwedd, efe fydd cadwedic.

²³A phan i’ch erlidiant yn y ddinas hon, ffoiwch i vn arall: canys yn wîr y dywedaf wrthych, na orphennwch [holl] ddinasoedd Israel nês dyfod Mâb y dŷn.

²⁴Nid yw’r discybl yn vwch nâ’i athro, na’r gwâs yn vwch na ei arglwydd.

²⁵Digon i’r discybl fôd fel ei athro, a’r gwâs fel ei arglwydd: os galwasant berchen y tŷ yn Beelzebub, pa faint mwy [y galwant] ei dŷ-lwyth ef?

²⁶Am hynny nac ofnwch hwy, o blegit nid oes dim cuddiedic a’r nas datcuddir, na dim dirgel a’r na ddaw i ŵybodaeth.

²⁷Yr hyn yr ydwyf yn ei ddywedyd wrthych chwi yn y tywyllwch, dywedwch yn y goleuni: a’r hyn a glywch yn eich clust pregethwch ar [ben] y tai.

²⁸Ac nac ofnwch y rhai a laddant y corph, ac ni allant ladd yr enaid, eithr yn hytrach ofnwch yr hwn a ddichon ddestruwio yr enaid gyd â’r corph yn vffern.

²⁹Oni werthir dau aderyn y tô er ffyrling? ac ni syrth yr vn o honynt i’r llawr heb eich Tâd chwi.

³⁰Ac y mae hefyd eich holl wallt wedi eu cyfrif.

³¹Nac ofnwch gan hynny, chwi a dêlwch fwy nâ llawer o adar y tô.

³²Pwy bynnac gan hynny a’m cyffesa fi yng-ŵydd dynion, minnef ai cyffesaf yntef yng-ŵydd fy Nhâd yr hwn sydd yn y nefoedd.

³³A phwy bynnagc a’m gwado i yng-ŵydd dynion, minnef a’i gwadaf yntef yng-ŵydd fy Nhâd yr hwn sydd yn y nefoedd.

³⁴Na thybygwch fy nyfod i ddanfon tangneddyf ar y ddaiar: ni ddaethym i ddanfon tangneddyf, onid cleddyf.

³⁵Canys mi a ddaethym fel yr ymryfaelie dŷn yn erbyn ei dâd, a merch yn erbyn ei mam, a gwaudd yn erbyn ei chwegr.

³⁶A gelynnion dŷn fydd tŷ-lwyth ei dŷ ei hun.

³⁷Yr hwn sydd yn caru tâd neu fam yn fwy nâ myfi, nid yw deilwng o honofi, a’r neb sydd yn caru mâb neu ferch yn fwy nâ myfi, nid yw deilwng o honofi.

³⁸A’r hwn nid yw yn cymmeryd ei groes, ag yn canlyn ar fy ôl i, nid yw deilwng o honofi.

³⁹Y neb sydd yn cael ei einioes, a’i cyll: a’r neb a gollodd ei einioes o’m plegit i, a’i caiff hi.

⁴⁰Y neb sydd yn eich derbyn chwi, sydd yn fy nerbyn i: a’r neb sydd yn fy nerbyn i, sydd yn derbyn yr hwn a’m danfonodd i.

⁴¹Y neb sydd yn derbyn prophwyd yn enw prophwyd, a dderbyn wobr prophwyd, a’r neb sydd yn derbyn [vn] cyfiawn yn enw [vn] cyfiawn, a dderbyn wobr [vn] cyfiawn.

⁴²A phwy bynnac a roddo i’r vn o’r rhai bychain hyn phioled o [ddwfr] oer yn vnic yn enw discybl, yn wîr y dywedaf i chwi, ni chyll efe ei wobr.