Read William Morgan Bible 1588 original edition Mathew 12 Bible Online

Mathew 12 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Mathew 12

¹1 Y discyblion yn tynnu tywys yr yd. 10 Crist yn iachau’r llaw ddiffrwyth 22 Efe yn gwared y dall, mud, cythreulic, 25 Ac yn amddeffyn ei waith. 31 Am gablaeth yn erbyn yr Yspryd glân. 33 Y pren da, a’r drwg. 42 Y Ninefeaid a brenhines Saba yn siampl i’r Iddewon. 48 Gwir fam a brodyr Crist. Yr amser hynny yr aeth yr Iesu ar y dydd Sabbath trwy’r ŷd, ac yr oedd chwant bwyd ar ei ddiscyblion ef, ac hwy a ddechreuasant dynnu tywys yr ŷd, a bwytta.

²A phan welodd y Pharisæaid, y dywedasant wrtho, wele dy ddiscyblion yn gwneuthur yr hynn nid yw gyfraithlawn ei wneuthur ar y Sabboth.

³Ac efe a ddywedodd wrthynt, oni ddarllenasoch pa beth a wnaeth Dafydd pan oedd arno newyn, a’r rhai oeddynt gyd ag ef?

⁴Fel y daeth efe i mewn i dŷ Dduw, ac y bwyttaodd y bara gosod, yr hwn nid oedd gyfraithlawn iddo ei fwytta, nac i’r rhai oeddynt gyd ag ef, onid yn vnic i’r offeiriaid?

⁵Neu, oni ddarllennasoch yn y gyfraith fôd yr offeiriaid ar y Sabboth yn y Deml yn torri yr Sabboth, a’u bôd yn ddiargyoedd?

⁶Eithr yr ydwyfi yn dywedyd i chwi, fod ymma vn mwy nâ’r Deml.

⁷Ond pe gŵyddech pa beth yw hyn, trugaredd a ewyllysiaf, ac nid aberth, ni farnasech chwi yn erbyn y rhai diniwed.

⁸Canys Arglwydd ar y Sabboth yw Mâb y dŷn.

⁹Ac efe a bassiodd oddi yno, ac a aeth iw Synagog hwynt.

¹⁰Ac wele, yr oedd yno ddŷn a’i law wedi diffrwytho: a hwy a ofynnasant iddo, gan ddywedyd, ai cyfraithlawn iachau ar y Sabboth? fel y gallent ei gyhuddo ef.

¹¹Ac efe a ddywedodd wrthynt, pa ddŷn o honoch fydd, ac iddo vn ddafad, ac o syrth honno mewn pwll ar y dydd Sabboth, nid ymeifl ynddi, a’i chodi allan?

¹²Pa faint gwell gan hynny ydyw dŷn nâ dafad? ac felly cyfraithlawn yw gwneuthur yn dda ar y Sabboth.

¹³Yna y dywedodd efe wrth y dŷn, estyn dy law, ac efe a’i hestynnodd: a hi a wnaed yn iach fel y llall.

¹⁴Yna’r aeth y Pharisæaid allan, ac a ymgynghorasant yn ei erbyn ef, pa fodd y gallent difetha ef.

¹⁵A phan wybu yr Iesu hynny, efe a giliodd oddi yno, a thyrfa fawr a’i dilynodd ef, ac efe a’u hiachâodd hwynt oll.

¹⁶Ac a orchymynnodd iddynt na chyhoeddent ef.

¹⁷Fel y cyflawnid yr hyn a ddywedasid trwy Esaias y prophwyd, gan ddywedyd:

¹⁸Wele fyng-wasanaeth-ŵr yr hwn a ddewisais, fy anwylyd, yn yr hwn y mae fy enaid yn fodlon: gosodaf fy Yspryd arno, ac efe a dengys farn i’r cenhedloedd.

¹⁹Nid ymryson efe, ac ni lefain, ac ni chlyw neb ei lais ef yn yr heolydd?

²⁰Ni thyrr efe gorsen yssig, ac ni ddiffydd efe lîn yn mygu, hyd oni ddygo farn i fuddugoliaeth.

²¹Ac yn ei enw ef y gobeithia y cenhedloedd.

²²Yna y ducpwyd atto vn cythraelic, dall a mud, ac efe ai iachaodd ef, fel y llefarodd, ac y gwelodd yr hwn [a fuase] ddall a mud.

²³A synnodd ar yr holl bobl, gan ddywedyd, onid hwn yw Mab Dafydd?

²⁴Eithr pan glybu y Pharisæaid, hwy a ddywedasant, nid yw hwn yn bwrw allan gythreuliaid onid trwy Beelzebub pennaeth y cythreuliaid.

²⁵A’r Iesu yn gŵybod eu meddyliau a ddywedodd wrthynt, pob teyrnas wedi ymrannu yn ei herbyn ei hun, a aiff yn anghyfannedd, a phob dinas neu dŷ wedi ymrannu yn ei erbyn ei hun ni saif.

²⁶Felly os Satan a fwrw allan Satan, y mae efe wedi ymrannu yn ei erbyn ei hun: pa wedd gan hynny y saif ei deyrnas ef?

²⁷Ac os trwy Beelzebub yr ydwyfi yn bwrw allan gythreuliaid, trwy bwy y mae eich plant chwi yn eu bwrw hwynt allan? ac am hynny y byddant hwy yn farn-wŷr arnoch.

²⁸Eithr os ydwyf yn bwrw allan gythreuliaid trwy Yspryd Duw, yna y daeth teyrnas Dduw attoch.

²⁹Canys pa fodd y dichon neb fyned i mewn i dŷ y cadarn, ac yspeilio ei dŷ, oddi eithr iddo yn gyntaf rwymo y cadarn: ac yna yr yspeilia efe ei dŷ ef.

³⁰Y nêb nid yw gyd â mi, sydd yn fy erbyn: a’r neb nid yw yn casclu gyd â mi, sydd yn gwascaru.

³¹Am hynny y dywedaf wrthych chwi, pob pechod a chabledd a faddeuir i ddynion: onid cabledd yn erbyn yr Yspryd ni faddeuir i ddynion.

³²A phwy bynnac a ddywedo air yn erbyn Mâb y dŷn, fe a faddeuir iddo: ond pwy bynnac a ddywedo yn erbyn yr Yspryd glân, ni’s maddeuir iddo, nac yn y bŷd hwn, nac yn y byd a ddaw.

³³Naill ai gwnewch y prenn yn dda, a’i ffrwyth yn dda, ai gwnewch y pren yn ddrwg, a’i ffrwyth yn ddrwg: canys y pren a adwaenir wrth ei ffrwyth.

³⁴Oh genhedloedd gwiberod pa wedd y gellwch ymadrodd pethau da a chwi yn ddrwg? canys o helaethrwydd y galon y lefara y genau.

³⁵Y dŷn da o dryssor da ei galon a ddwg allan bethau da, a dŷn drwg o dryssor drwg a ddwg allan bethau drwg.

³⁶Eithr yr ydwyf yn dywedyd wrthych, mai am bob gair segur a ddywed dynion, y rhoddant hwy gyfrif yn nydd y farn.

³⁷Canys wrth dy eiriau i’th gyfiawnheir, ac wrth dy eiriau i’th gondemnir.

³⁸Yna’r attebodd rhai o’r scrifennyddion a’r Pharisæaid, gan ddywedyd, Athro, chwennychem weled arwydd gennit.

³⁹Ac efe a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt, cenhedlaeth ddrwg odinebus sydd yn ceisio arwydd, eithr ni roddir iddi ond arwydd y prophwyd Ionas.

⁴⁰Canys fel y bu Ionas dri-diau a thair nôs ym mol y morfil, felly y bydd Mab y dŷn dri-diau a thair nôs yng-halon y ddaiar.

⁴¹Gwŷr Ninife a gyfodant yn y farn gyd â’r genhedlaeth hon, ac a’i condemnant, am iddynt hwy edifarhau wrth bregeth Ionas: ac wele vn mwy nag Ionas ymma.

⁴²Brenhines y dehau a gyfyd yn y farn gyd â’r genhedlaeth hon, ac a’i condemna hi: am iddi hi ddyfod o eithafon y ddaiar, i glywed doethineb Salomon, ac wele vn mwy nâ Salomon ymma.

⁴³A phan êl ’r yspryd aflan allan o ddŷn, efe a rodia ar hŷd lleoedd sychion, gan geisio gorphwyso, ac heb gael.

⁴⁴Yna medd efe, mi a ddychwelaf i’m tŷ, o’r lle y daethym, ac wedi y delo, y mae yn ei gael yn wag, wedi ei yscubo a’i drwsio.

⁴⁵Yna yr aiff efe, ac a gymmer atto saith yspryd eraill scelerach nag ef ei hun, a hwy a ânt i mewn, ac a drigant yno, a gwaeth fydd diwedd y dŷn hwnnw na’i ddechreuad: ac felly y bydd i’r genhedlaeth ddrwg hon.

⁴⁶Tra ydoedd efe yn llefaru wrth y dyrfa, wele ei fam a’i frodyr yn sefyll allan, yn ceisio ymddiddan ag ef.

⁴⁷Yna y dywedodd vn wrtho ef, wele dy fam a’th frodyr yn sefyll allan, yn ceisio ymddiddan â thi.

⁴⁸Ac efe a attebodd, ac a ddywedodd wrth hwn a ddywedase wrtho, pwy yw fy mam? a phwy yw fy mrodyr?

⁴⁹Ac wedi iddo estyn ei law tu ag at ei ddiscyblion efe a ddywedodd, wele fy mam a’m brodyr.

⁵⁰Canys pwy bynnac a wna ewyllys fy Nhad yr hwn sydd yn y nefoedd, efe yw fy mrawd, fy chwaer, a’m mam.