Read William Morgan Bible 1588 original edition Mathew 18 Bible Online

Mathew 18 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Mathew 18

¹1 Pwy sydd fwyaf yn nheyrnas nef, 6 Am rwystrau. 12 Y ddafad golledic. 15 Beth sydd iw wneuthur pan gaffer cam. 23 Dammeg y brenin yn mynny cyfrif gan ei weision. [21]A’r amser hynny y daeth y discyblion at yr Iesu gan ddywedyd, pwy sydd fwyaf yn nheyrnas nefoedd?

²A’r Iesu a alwodd atto fachgenyn, ac a’i gosodes yn eu canol hwynt,

³Ac a ddywedodd, yn wîr y dywedaf i chwi o ddieithr troi o honoch, a bod fel plant bychain, nid ewch i deyrnas nefoedd.

⁴Pwy bynnac gan hynny a ymostyngo fel y bachgenyn hwn, hwnnw yw’r mwyaf yn nheyrnas nefoedd.

⁵A phwy bynnac a dderbyn gyfryw blentyn yn fy enw i, a’m derbyn fi.

⁶A phwy bynnac a rwystro vn o’r rhai bychain hyn a gredant ynofi, gwell oedd iddo pe crogid maen melin am ei wddf, a’i foddi yng-waelod y môr.

⁷Gwae’r bŷd o blegit rhwystrau: canys angenrhaid yw dyfod rhwystrau: er hynny gwae’r dŷn hwnnw o achos yr hwn y dêl y rhwystr.

⁸Am hynny os dy law, neu dy droed a’th rwystra, torr hwynt ymmaith a thafl oddi wrthit: gwell yw i ti fyned i fywyd yn gloff neu yn anafus, na’th daflu, ac i ti ddwy law, a dau droed i dân tragywyddol.

⁹Ac os dy lygad a’th rwystra, tynn ef allan, a thafl oddi wrthit: gwell yw i ti fyned i fywyd ag vn llygad, nag â dau lygad dy daflu i dân vffern.

¹⁰Edrychwch na ddirmygoch yr vn o’r rhai bychain hyn: canys yr ydwyf yn dywedyd i chwi, fôd eu hangeliō hwynt yn y nefoedd bôb amser yn gweled wyneb fy Nhâd, yr hwn sydd yn y nefoedd.

¹¹Canys daeth Mâb y dŷn i gadw yr hyn a gollasid.

¹²Beth dybygwch chwi, os bydde i ddŷn gant o ddefaid, a myned o vn o honynt ar ddisperod, oni adawe efe yr am yn vn cant, a myned i’r mynyddoedd, a cheisio’r hon a aeth ar ddisperod?

¹³Ac os bydde iddo ei chael hi, yn wir meddaf i chwi, mai llawenach ganddo am y ddafad honno, nag am yr am yn vn cant y rhai nid aethant ar ddisperod.

¹⁴Felly nid yw ewyllys eich Tâd yr hwn sydd yn y nefoedd, gyfergolli’r vn o’r rhai bychain hyn.

¹⁵Heb law hynny, os pecha dy frawd i’th erbyn, dôs, a dangos iddo ei fai rhyngot ag ef yn vnic, os efe a’th wrendu, ti a ennillaist dy frawd.

¹⁶Ac os efe ni’th wrendu, cymmer gyd â thi etto vn neu ddau, fel o enau dau neu dri o dystion y safo pôb gair.

¹⁷Ac os diystyra efe hwynt, dywet i’r eglwys, ac os efe ni fynn wrando’r eglwys chwaith, bydded ef i ti megis yr ethnic a’r Publican.

¹⁸Yn wir meddaf i chwi, pa bethau bynnac a rwymoch ar y ddaiar, a rwymir yn y nef, a pha beth bynnac a ryddhaoch ar y ddaiar, a ryddheuir yn y nef.

¹⁹Trachefn yn wîr y dywedaf wrthych, os cŷduna dau o honoch ar y ddaiar am ddim oll, beth bynnac a ddeisyfant a roddir iddynt gan fy Nhâd yr hwn sydd yn y nefoedd.

²⁰Canys ym mha le bynnac yr ymgynhullo dau neu dri yn fy enw i, yno ’r ydwyf yn eu mysc hwynt.

²¹[22]Yna y daeth Petr atto ef, ac a ddywedodd, Arglwydd, pa sawl gwaith y pecha fy mrawd i’m herbyn, ac y maddeuaf iddo? ai hyd saith-waith?

²²Yr Iesu a ddywedodd wrtho, nid ydwyf yn dywedyd wrthit, hyd saith waith, onid hyd ddeng-waith a thrugain saith waith.

²³Am hynny y mae yn gyffelyb teyrnas nefoedd i ddŷn [a oedd] yn frenin a fynne gael cyfrif gan ei weision,

²⁴A phan ddechreuodd gyfrif, fe a ddugpwyd atto vn a oedd yn ei ddylêd ef o ddeng-mil o dalentau.

²⁵A chan nad oedd ganddo ddim i dalu, fe a orchymynnodd ei arglwydd ei wrthu ef a’i wraig, a’i blant, a chwbl a’r a fedde, a thalu [’r ddylêd.]

²⁶A’r gwâs gan syrthio i lawr a attolygodd iddo gan ddywedyd, arglwydd bydd dda dy ymaros wrthif, a mi a dalaf i ti y cwbl oll.

²⁷Yna arglwydd y gwâs hwnnw a drugarhaodd wrtho, ac a’i gollyngodd, ac a faddeuodd iddo y ddylêd.

²⁸Ac wedi myned o’r gwâs ymmaith, efe a gafodd vn o’i gyfeillion, yr hwn oedd yn ei ddylêd ef o gant ceinioc, ac efe a ymaflodd ynddo, ac ai llindagodd, gan ddywedyd, tâl i mi yr hyn sydd ddyledus arnat.

²⁹Yna y syrthiodd ei gydwas wrth ei draed ef, ac a ymbiliodd ag ef gan ddywedyd, bydd ymarhous wrthif, a thalaf i ti y cwbl oll.

³⁰Ac ni’s gwnai efe, onid myned ai fwrw ef yng-harchar, hyd oni dale efe’r hyn oedd ddyledus.

³¹A phan weles ei gyd-weision y pethau a wnelsid, yr oedd yn ddrwg dros benn ganddynt, ac hwy a ddaethant, ac a fynegâsant iw harglwydd yr holl bethau a fuasent.

³²Yna y galwodd ei arglwydd arno ef, ac a ddywedodd wrtho, ha wâs drwg, maddeuais i ti yr holl ddylêd honno, am i ti ymbil â mi.

³³Ac oni ddylesit tithe dosturio wrth dy gydwâs, megis, ac y tosturiais i wrthit ti?

³⁴A’i Arglwydd yn llidiog a’i rhoddes ef i’r poen-wŷr, hyd oni thale yr hyn oll oedd ddyledus iddo.

³⁵Ac felly yr vn modd y gwna fy nefol Dâd i chwithau, oni faddeuwch o’ch calonnau bob vn iw frawd eu camweddau.