Read William Morgan Bible 1588 original edition Mathew 21 Bible Online

Mathew 21 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Mathew 21

¹Crist yn marchogaeth ar assyn i Ierusalem, 12 yn gyrru y pryn-wyr a’r gwerth-wyr o’r Deml, 19 y ffigys-pren yn gwywo, 25 bedydd Ioan, 28 pwy fydd yn gwneuthur ewyllys Duw, 35 y gwinllan-wyr anghyfiawn yn arwyddocau anniolchgarwch yr Iddewon. [26]A Phan ddaethant yn gyfagos i Ierusalem a’u dyfod hwy i Bethphage i fynydd yr Oliwŷdd, yna yr anfonodd yr Iesu ddau ddiscybl,

²Gan ddywedyd wrthynt, ewch i’r dref sydd ar eich cyfer chwi, ac yn y man chwi a gewch assyn yn rhwym, ac ebol gyd â hi: gollyngwch hwynt, a dygwch attafi.

³Ac os dywed neb ddim wrthych, dywedwch fod yn rhaid i’r Arglwydd wrthynt: ac yn y man, efe a’u gollwng hwynt.

⁴A hyn oll a wnaethpwyd i gyflawni yr hyn a ddywedasid trwy’r prophwyd, gan ddywedyd,

⁵Dywedwch i ferch Sion, wele, dy Frenin yn dyfod attat yn fwyn, ac yn eistedd ar assyn, ac ebol llwdn assyn arferol â’r iau.

⁶Y discyblion a aethant, ac a wnaethant fel y gorchymynnodd yr Iesu iddynt.

⁷A hwy a ddugasant yr assyn a’r ebol, ac a ddodâsant eu dillad arnynt, ac a’i gosodasant ef ar hynny.

⁸A thyrfa ddirfawr a danâsant eu dillad ar y ffordd: eraill a dorrasant gangau o’r gwŷdd, ac a’u tanâsant ar hyd y ffordd.

⁹A’r dyrfa bobl y rhai oeddynt yn myned o’r blaen, a’r rhai oeddynt yn dyfod ar ôl a lefâsant, gan ddywedyd: Hosanna i fâb Dafydd: bendigedic fyddo’r hwn sydd yn dyfod yn enw yr Arglwydd, Hosanna yn y goruchelder.

¹⁰Ac wedi ei ddyfod ef i Ierusalem, y ddinas oll a gynhyrfodd, gan ddywedyd, pwy yw hwn?

¹¹A’r bobl a ddywedasant, hwn yw’r Iesu y prophwyd o Nazareth yn Galilæa.

¹²A’r Iesu a aeth i mewn i Deml Dduw, ac ai taflodd hwynt oll allan bawb y rhai oeddynt yn gwerthu ac yn prynu yn y Deml, ac a ddymchwelodd i lawr fyrddau y newid-wŷr arian, a chadeiriau y rhai oeddynt yn gwerthu colomennod.

¹³Ac a ddywedodd wrthynt, y mae yn scrifennedic, tŷ gweddi y gelwir fy nhŷ maufi, eithr chwi a’i gwnaethoch yn ogof ladron.

¹⁴Yna y daeth y deillion a’r cloffion atto yn y Deml, ac efe a’u hiachaodd hwynt.

¹⁵A phan welodd yr arch-offeiriaid a’r scrifennyddion y rhyfeddodau a wnaethe efe, a’r plant yn llefain yn y Deml, ac yn dywedyd, Hosanna i fâb Dafydd, hwy a lidiâsant,

¹⁶Ac hwy a ddywedâsant wrtho, a wyt ti yn clywed yr hyn a ddywed y rhai hyn? a’r Iesu a ddywedodd wrthynt, ydwyf, oni ddarllennâsoch chwi er ioed, o enau plant bychain, a rhai yn sugno y perffeithiaist foliant?

¹⁷Ac efe a’u gadawodd hwynt, ac a aeth allan o’r ddinas, i Bethania, ac a leteuodd yno.

¹⁸A’r boreu fel yr oedd efe yn dychwelyd i’r ddinas, yr oedd arno newyn.

¹⁹A phan welodd efe ryw ffigus-bren ar y ffordd, efe a ddaeth atto, ac ni chafodd ddim arno ond dail yn vnic, ac efe a ddywedodd wrtho, na thyfed ffrwyth arnat byth mwyach, ac yn ebrwydd y crinodd y ffigus-bren

²⁰A phan welodd y discyblion, hwy a ryfeddâsant gan ddywedyd, pa fodd y crînodd y ffigus-bren yn y fann?

²¹A’r Iesu a attebodd ac a ddywedodd wrthynt, yn wir meddaf i chwi, os bydd gennych ffydd, ac heb ammau dim, ni wnewch yn vnic hyn [a wnaethym] i’r ffigus-bren, eithr hefyd os dywedwch wrth y mynydd hwn, ymgyfot, a bwrw dy hun i’r môr, hynny fydd.

²²A’r hyn oll a ddymunoch mewn gweddi gan gredu, a dderbyniwch chwi.

²³Ac wedi ei ddyfod efe i’r Deml, yr arch-offeiriaid a henuriaid y bobl a ddaethant atto fel yr oedd efe yn athrawiaethu, gan ddywedyd hyn, wrth ba awdurdod yr wyt yn gwneuthur hyn? a phwy a roddes i ti yr awdurdod hyn?

²⁴A’r Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt, minne a ofynnaf i chwithau vn gair, yr hwn os mynegwch i mi, minnef a fynegaf i chwithau, wrth ba awdurdod yr wyf yn gwneuthur y pethau hyn.

²⁵Bedydd Ioan, o ba le yr oedd? ai o’r nef, ai o ddynion? yna y rhesymmâsant yn eu plith eu hunain, gan ddywedyd: os dywedwn mai o’r nef: efe a ddywed wrthym, pa ham gan hynny na’s credâsoch ef.

²⁶Ac os dywedwn mai o ddynion, y mae arnom ofn y bobl: canys y mae pawb oll yn cymmeryd Ioan fel prophwyd.

²⁷Yna yr attebâsant i’r Iesu gan ddywedyd, ni ŵyddom ni: ac yntef a ddywedodd wrthynt, nid wyf finne yn dywedyd i chwi wrth pa awdurdod yr wyf yn gwneuthur hyn.

²⁸Ond beth a dybygwch chwi? yr oedd i ŵr ddau fab, ac efe a ddaeth at yr hynaf, ac a ddywedodd, dôs fâb a gweithia heddyw yn fy ngwinllan.

²⁹Ac yntef a attebodd, ac a ddywedodd, nid âf fi: ond wedi hynny yn ôl edifarhau arno, efe a aeth.

³⁰A phan ddaeth efe at yr ail, efe a ddywedodd yr vn modd, ac efe a attebodd, ac a ddywedodd, mi a âf arglwydd: ac nid aeth efe.

³¹Pa vn o’r ddau a wnaeth ewyllys y tâd? dywedasant wrtho, y cyntaf. Yr Iesu a ddywedodd wrthynt, yn wir meddaf i chwi, yr aiff y Publicanod a’r puteinied o’ch blaen chwi i deyrnas Dduw.

³²Canys daeth Ioan attoch yn ffordd cyfiawnder, ac ni chredasoch ef: ond y Publicanod a’r puteiniaid a’i credâsant ef: chwithau yn gweled nid edifarhausoch wedi hynny fel y credech ef.

³³Clywch ddammeg arall: yr oedd rhyw ddŷn o berchen tŷ yr hwn a blannodd win-llan, ac ai caeodd hi o amgylch, ac a wnaeth ei win-wryf, ac a adeiladodd dŵr, ac a’i gosododd i lafur-wŷr, ac a aeth i bell.

³⁴A phan nesaodd amser ffrwythau, efe a ddanfonodd ei weision at y llafur-wŷr, i ddorbyn i dderbyn ei ffrwythau hi:

³⁵A’r llafur-wŷr a ddaliasant ei weision ef, ac a darawsant vn, ac arall a laddâsant, ac arall a labyddiâsant hwy.

³⁶Trachefn efe a anfonodd weision eraill mwy na’r rhai cyntaf: ac hwy a wnaethant iddynt yr vn modd.

³⁷Ac yn ddiweddaf oll efe a anfonodd attynt hwy ei fâb ei hun, gan ddywedyd, hwy a barchant fy mâb i.

³⁸A phan welodd y llafur-wŷr y mab, hwy a ddywedasant yn eu plith eu hun, hwn yw yr etifedd: deuwch lladdwn ef, a chymerwn ei etifeddiaeth ef.

³⁹Ac wedi iddynt ei ddal ef, hwy a’i cymerâsant ef, ac a’i taflâsant allan o’r winllan, ac a’i lladdâsant ef.

⁴⁰Am hynny, pan ddel arglwydd y winllan, pa beth a wna efe i’r llafur-wŷr hynny?

⁴¹Hwy a ddywedasant wrtho, efe a ddifetha yn llwyr y dynion drwg hynny, ac a esyd y win-llan i lafur-wŷr eraill, y rhai a roddant iddo ffrwyth yn eu hamserau.

⁴²A’r Iesu a ddywedodd wrthynt, oni ddarllenasoch chwi erioed yn yr scrythyrau, y maen a wrthododd yr adeilad-wŷr, hwnnw a wnaethpwyd yn benn congl? yr Arglwydd a’i gwnaeth, a rhyfedd yw yn ein golwg ni.

⁴³Am hynny meddaf i chwi, y dygir teyrnas Dduw oddi arnoch chwi, ac a’i rhoddir i genedl a ddygo ei ffrwyth.

⁴⁴A phwy bynnac a syrthio ar y maen hwn efe a ddryllir: ac ar bwy bynnac y syrthio, efe a’i mâl ef yn chwilfriw.

⁴⁵A phan glybu’r arch-offeiriaid a’r Pharisæaid ei ddamhegion, hwy a ŵybuant mai am danynt hwy y dywedase efe.

⁴⁶Ac hwy yn ceisio ei ddala, a ofnasant y bobl, am eu bod yn ei gymmeryd ef fel prophwyd.