Read William Morgan Bible 1588 original edition Mathew 22 Bible Online

Mathew 22 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Mathew 22

¹1 Dammeg y briodas yn arwyddocau galwedigaeth y cenhedloedd, 11 a dialedd rhagrith-wyr, 16 ymresymmiad am deyrn-ged, Crist yn cau safnau y Saducæaid ynghylch yr adgyfodiad, 31 am yr adgyfodiad 36 y gorchymyn mwyaf, â’r ail, 41 Iesu yn ymresymmu â’r Pharisæaid am y Messias. A’r Iesu gan atteb a lefarodd wrthynt trachefn mewn damhegion, gan ddywedyd,

²[27]Cyffelyb yw teyrnas nefoedd i ddyn a oedd frenin, yr hwn a wnaethe briodas iw fâb.

³Ac a ddanfonodd ei weision i alw y rhai a wahoddasid i’r briodas, ac ni fynnent hwy ddyfod.

⁴Trachefn efe a anfonodd weision eraill, gan ddywedyd, dywedwch wrth y rhai a wahoddwyd, wele, paratoais fyng-hinio, fy ŷchen a’m pascedigion a laddwyd, a phob peth sydd barod, deuwch i’r briodas.

⁵A hwy yn ddiystyr ganddynt, a aethant ymmaith, vn iw faes, ac arall iw fasnach.

⁶A’r llaill, a ddaliasant ei weision ef, a chan wneuthur yn drahaus â hwynt a’u lladasant.

⁷A phan glybu y brenin, efe a lidiodd, ac a ddanfonodd allan eu luedd-wŷr, ac a ddinistriodd y lleiddiaid hynny, ac a loscodd eu dinas hwynt.

⁸Yna efe a ddywedodd wrth ei weision, yn wir y briodas sydd barod, ond y rhai a wahoddasit, nid oeddynt deilwng.

⁹Ewch gan hynny allan i’r priffyrdd, a chynnifer ag a gaffoch gwahoddwch i’r briodas.

¹⁰A’r gweision hynny a aethant allan i’r priffyrdd, ac a gasclasant yng-hŷd gynnifer oll ag a gawsant, drwg a da, a llanwyd y briodas o wahaddedigion.

¹¹A phan ddaeth y brenin i mewn i weled y gwahaddedigion, efe a ganfu yno ddyn heb wisc priodas am dano.

¹²Ac efe a ddywedodd wrtho, y cyfaill, pa fodd y daethost i mewn ymma heb fod gennit wisc priodas? ac yntef a aeth yn fûd.

¹³Yna y dywedodd y brenin wrth y gweision, rhwymwch ei draed a’i ddwylo: a cymmerwch ef ymmaith, a theflwch i’r tywyllwch eithaf, yno y bydd ŵylofain a rhingcian dannedd.

¹⁴Canys llawer sy wedi eu galw, ac ychydig wedi eu dewis.

¹⁵[28]Yna’r aeth y Pharisæaid, ac a gymmerasant gyngor pa fodd y dalient ef yn [ei] ymmadrodd.

¹⁶A hwy a ddanfonasant atto eu discyblion yng-hŷd a’r Herodianiaid gan ddywedyd, Athro, gŵyddom dy fôd ti’n air-wîr, ac yn dyscu ffordd Dduw mewn gwirionedd, ac nad oes arnat ofal rhag nêb: o blegit nid wyt yn edrych ar ŵyneb dynion.

¹⁷Dywet i ni gan hynny, beth yr wyt ti yn ei dybied, ai cyfreithlawn talu teyrn-ged i Cæsar, ai nid yw?

¹⁸A’r Iesu yn gŵybod eu drygioni hwy, a ddywedodd, pa ham yr ydych yn fy nhemtio i, chwi ragrith-wŷr?

¹⁹Dangoswch i mi arian y deyrn-ged, ac hwy a roesant atto geiniog.

²⁰Ac efe a ddywedodd wrthynt, eiddo pwy yw y ddelw hon a’r orgraph?

²¹Dywedasant wrtho, eiddo Cæsar, yna y dywedodd yntef wrthynt: telwch chwithau yr hyn sydd eiddo Cæsar i Cæsar, a’r hyn sydd eiddo Duw i Dduw.

²²A phan glywsant hwy hyn, rhyfeddu a wnaethant, a’i adel, a myned ymmaith.

²³Y dydd hwnnw y daeth y Saducæaid atto, y rhai sy yn dywedyd, nad oes adgyfodiad, ac hwy a ofynnasant iddo,

²⁴Gan ddywedyd, ô Athro, fe a ddywedodd Moses, os bydd marw nêb, heb iddo blant, prioded ei frawd ei wraig ef, a choded hâd iw frawd.

²⁵Ar yr oedd gyd â ni saith o frodyr, a’r cyntaf, a briododd wraig, ac a fu farw, ac efe heb hiliogaeth iddo, a adawodd ei wraig iw frawd.

²⁶Yn yr un modd yr ail, a’r trydydd, hyd y seithfed.

²⁷Ac yn ddiweddaf oll y bu farw y wraig hefyd.

²⁸Yn yr adgyfodiad gan hynny, gwraig i bwy o’r saith fydd hi? canys hwynt-hwy oll a’i cawsant hi.

²⁹A’r Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt, yr ydych mewn amryfusedd am na ŵyddoch, yr scrythyrau, na nerth Duw.

³⁰O blegit yn yr adgyfodiad nid ydynt yn gwreica, nac yn gŵra, eithr y maent fel angelion Duw yn y nefoedd.

³¹Ac am adgyfodiad y meirw, oni ddarllennasoch yr hyn a ddywetpwyd wrthych gan Dduw, yr hwn a ddywedodd,

³²Myfi yw Duw Abraham, Duw Isaac, a Duw Iacob: nid yw Duw, Dduw y rhai meirw, ond y rhai byw.

³³A phan glybu y bobl hynny rhyfeddu a wnaethant am ei athrawiaeth ef.

³⁴[29]Ac wedi clywed o’r Pharisæaid ddarfod [i’r Iesu] ostegu y Saducæaid, hwythau a ymgynnullasant ynghyd i’r vn lle.

³⁵Ac vn o honynt, yr hwn oedd gyfraithiwr a ofynnodd iddo gan ei demtio, a dywedyd,

³⁶Athro, pa vn yw’r gorchymyn mawr yn y gyfraith?

³⁷Yr Iesu y ddywedodd wrtho, ceri yr Arglwydd dy Dduw â’th holl galon, ac â’th holl enaid, ac â’th holl feddwl.

³⁸Hwn yw’r cyntaf, a’r gorchymyn mawr.

³⁹A’r ail sydd gyffelyb i hwn, ceri dy gymydog fel tydi dy hun.

⁴⁰Yn y ddau orchymyn hyn, y mae’r holl gyfraith a’r prophwydi yn sefyll.

⁴¹Ac wedi ymgasclu o’r Pharisæaid yng-hyd, yr Iesu a ofynnodd iddynt,

⁴²Gan ddywedyd, beth a dybygwch chwi am Grist? mâb i bwy ydyw? dywedasant wrtho: Mâb Dafydd.

⁴³Yntef a ddywedodd wrthynt, pa fodd gan hynny y mae Dafydd yn yr yspryd yn ei alw ef yn Arglwydd, gan ddywedyd,

⁴⁴Dywedodd yr Arglwydd, wrth fy Arglwydd, eistedd ar fy neheulaw hyd oni osodwyf dy elynion yn droed-faingc i’th traed.

⁴⁵Am hynny os galwodd Dafydd ef yn Arglwydd, pa fodd y mae efe yn fâb iddo?

⁴⁶Ac ni fedre nêb atteb gair iddo, ac ni feiddiodd nêb o’r dydd hwnnw allan ymofyn ac ef mwy.