Read William Morgan Bible 1588 original edition Mathew 24 Bible Online

Mathew 24 - William Morgan Bible 1588 original edition bible

Mathew 24

¹Teitl Dinistr y Deml, rhybudd rhag gau athrawiaeth, Arwyddion diwedd y byd, cyffelybrwydd o’r ffigus-brenn, yn rhybuddio i fôd yn ofalus. A’r Iesu a aeth allan, ac a aeth o’r deml, a’i ddiscyblion a ddaethant atto i ddangos iddo adailadaeth y Deml.

²A’r Iesu a ddywedodd wrthynt, oni welwch chwi hyn oll? yn wir meddaf i chwi, ni adewir ymma garreg ar garreg, a’r ni ddattodir.

³Ac wedi iddo ef eistedd ar fynydd yr Oliwŷdd, ei ddiscyblion a ddaethant atto o’r nailltu gan ddywedyd, mynega i ni pa bryd y bydd y pethau hyn, a pha arwydd fydd o’th ddyfodiad, ac o ddiwedd y bŷd.

⁴A’r Iesu a attebodd, ac a ddywedodd wrthynt, edrychwch rhag i nêb eich twyllo chwi.

⁵Canys daw llawer yn fy enw i, gan ddywedyd, mi yw Crist, ac a dwyllant lawer.

⁶Ac chwi a gewch glywed am ryfeloedd, a sôn am ryfeloedd: gwelwch na’ch tralloder chwi: canys rhaid yw bôd [hyn] oll, eithr nid yw y diwedd etto.

⁷Canys cyfyd cenedl yn erbyn cenedl, a theyrnas yn erbyn teyrnas, ac fe fydd newyn, a heintiau, a daiar-grynedigaethau mewn mannau.

⁸A dechreuad gofidiau yw hyn oll.

⁹Yna i’ch rhoddant chwi i’ch gorthrymmu, ac a’ch lladdant, ac chwi a gaseîr gan yr holl genhedloedd er mwyn fy enw i.

¹⁰Ac yna y rhwystrir llawer, ac y bradychant eu gilydd, ac y casânt eu gilydd.

¹¹Ac fe a gyfyd gau brophwydi lawer, ac a dwyllant lawer.

¹²Ac o herwydd yr amlheir anwiredd, fe a oera cariad llawer.

¹³Eithr y nêb a barhâo hyd y diwedd, hwn a fydd cadwedic.

¹⁴A’r Efengyl hon am y deyrnas, a bregethir trwy’r holl fŷd yn destiolaeth i’r holl genhedloedd: ac yna y daw y diwedd.

¹⁵Am hynny pan weloch y ffieidd-dra anrheithiol, (yr hyn a ddywedwyd trwy Ddaniel brophwyd) yn sefyll yn y lle sanctaidd, y nêb a’i ddarlleno, ystyried:

¹⁶Yna y rhai a fyddant yn Iudæa ciliant i’r mynyddoedd.

¹⁷Y nêb a fyddo ar benn y tŷ, na ddescynned i gymmeryd dim allan o’i dŷ.

¹⁸A’r hwn a fyddo yn y maes, na ddychweled yn ei ôl i gymmeryd ei ddillad.

¹⁹A gwae y rhai beichiogion, a’r rhai yn rhoi bronnau yn y dyddiau hynny.

²⁰Eithr gweddiwch na byddo eich enciliad y gaiaf, nac ar y dydd Sabboth.

²¹Canys y pryd hynny y bydd gorthrymder mawr, y fath ni bu o ddechreu yr bŷd hyd yr awr hon, ac ni bydd.

²²Ac oni bai byrrhau y dyddiau hynny, ni buase gadwedic vn cnawd oll: eithr er mwyn y etholedigion fe fyrheir y dyddiau hynny.

²³Yna os dywed nêb wrthych, wele llymma Grist, neu llymma: na chredwch.

²⁴Canys gau gristiau a gyfodant, a gau brophwydi, ac hwy a roddant arwyddion mawrion a rhyfeddodau, hyd oni thwyllant pe bydde bossibl y rhai etholedig.

²⁵Wele, dywedais i chwi o’r blaen.

²⁶Am hynny os dywedant wrthych, wele, y mae efe yn y diffaethwch, nac ewch allan, wele y mae efe mewn stafelloedd, na chredwch.

²⁷O blegit fel y daw y fellten o’r dwyrain, ac y tywynna hyd y gorllewyn, felly hefyd y bydd dyfodiad Mâb y dŷn.

²⁸Canys pa le bynnac y byddo y gelain yno’r ymgascl yr eryrod.

²⁹Ac yn y fan wedi gorthrymderau y dyddiau hynny, y tywyllir yr haul, a’r lleuad ni rydd ei goleuni, a’r sêr a syrthiant o’r nef, a nerthoedd y nefoedd a gyffroir.

³⁰Ac yna yr ymddengys arwydd Mâb y dŷn yn y nef: ac yna y galara holl lwythau’r ddaiar, ac hwy a welant Fâb y dŷn yn dyfod yn wybrennau’r nef gyd â nerth a gogoniant mawr.

³¹Ac efe a ddenfyn ei angelion ag vd-corn, ac â llef fawr, ac hwy a gasclant yr etholedigion yng-hŷd o’r pedwar gwynt, ac o’r eithafoedd bwy-gilydd i’r nefoedd.

³²Dyscwch chwithau ddammeg gan y ffigus-bren: pan yw ei gangen yn dyner, a’i ddail yn blaguro, gŵyddoch fôd yr haf yn agos:

³³Ac felly chwithau, pan weloch hyn oll, gŵybyddwch fôd yn agos, wrth y drysau.

³⁴Yn wîr meddaf i chwi, nid aiff yr oes hon heibio hyd oni wneler hyn oll.

³⁵Nef a daiar a ânt heibio, eithr fyng-eiriau i nid ânt heibio.

³⁶Ac am y dydd hwnnw a’r awr, ni’s gŵyr nêb, nac angelion y nef, onid fy Nhâd yn vnic.

³⁷Ac fel yr oedd dyddiau Noe, felly hefyd y bydd dyfodiad Mâb y dŷn.

³⁸O blegit fel yr oeddynt yn y dyddiau ym mlaen y diluw yn bwytta, ac yn yfed, yn gwreica, ac yn gŵra, hyd y dydd yr aeth Noe i’r llong,

³⁹Ac ni ŵybuont hyd oni ddaeth y diluw a’u cymmeryd hwy oll ymmaith: felly hefyd y bydd dyfodiad Mâb y dŷn.

⁴⁰Yna y bydd dau yn y maes, y naill a gymmerir a’r llall a adewir.

⁴¹Dwy a fydd yn malu mewn melin, vn a gymmerir, a’r llall a adewir.

⁴²Gwiliwch am hynny: am na ŵyddoch pa awr y daw eich Arglwydd.

⁴³A gwybyddwch hyn, pe gŵyddied gŵr y tŷ’r awr y dele’r lleidr, efe a wilie, ac ni adawe gloddio ei dŷ trwodd.

⁴⁴Am hynny byddwch chwithau barod: canys yn yr awr ni’s tybioch y daw Mâb y dŷn.

⁴⁵Pwy gan hynny sydd wâs ffyddlon a doeth, yr hwn a osododd ei Arglwydd yn oruchwiliwr ar ei deulu, i roddi bwyd iddynt yn ei amser.

⁴⁶Gwyn ei fŷd y gwâs hwnnw, ’r hwn pan ddêl ei Arglwydd, a’i caiff yn gwneuthur felly.

⁴⁷Yn wîr meddaf i chwi, ar ei holl dda y gesyd efe ef.

⁴⁸Ond os dywed y gwâs drwg hwnnw yn ei galon, y mae fy arglwydd yn oedi dyfod,

⁴⁹A dechreu curo ei gŷd-weision, a bwytta, ac yfed gyd â’r meddwon:

⁵⁰Arglwydd y gwâs hwnnw a ddaw yn y dydd nid edrych efe am dano, ac mewn awr ni’s gŵyr efe:

⁵¹Ac efe a’i gwahana ef, ac a rydd iddo ei rann gyd â’r rhagrith-wŷr yno y bydd wylofain a rhingcian dannedd.